มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1455

ดวงตาของเธอแดงก่ำ หลายคนที่กำลังลงมาจากเนินเขาต้องรู้สึกประหลาดใจ เมื่อเห็นเพอร์ลากำลังเลียนแบบท่าทางของสุนัขและเห่าสามครั้ง!

เจอรัลด์ไม่คาดคิดว่าสิ่งนี้จะเกิดขึ้นจริง ท้ายที่สุด ในตอนแรกเขาคิดว่าเพอร์ลาเป็นเพียงหญิงสาวผู้มั่งคั่งที่มีความอ่อนไหวอย่างมากต่อวิธีที่คนอื่นมองเธอ เขาคิดไม่ถึงเลยว่าเธอจะยอมขายหน้าเพียง เพื่อจะได้เป็นศิษย์ของเขา!

พูดตามตรง เขาแนะนำให้เธอเห่าเหมือนสุนัข เพราะเจอรัลด์รู้ว่าความอัปยศอดสูจากการกระทำนั้นมากเกินที่เธอจะรับไหว ด้วยเหตุนี้เขาจึงเชื่อมั่นว่าเพอร์ลาจะไม่สามารถทำตามคำสั่งของเขาได้อย่างแน่นอน แต่ตอนนี้ เธอ...

“…ฉัน… ฉันทำตามที่คุณบอกแล้ว… คุณพร้อมที่จะรับฉันเป็นศิษย์หรือยัง…?" เพอร์ลมาถาม ขณะที่เธอยืนอยู่ต่อหน้าเจอรัลด์

“…เอิ่ม…” เจอรัลด์รู้สึกลังเลใจ

เมื่อสังเกตเห็นว่าเทอร์แรนซ์เองก็กำลังจ้องมองมาที่เขาพร้อมกับกลั้นหายใจ ในที่สุด เจอรัลด์ก็อายเกินกว่าจะกลับคำ

เขาพยักหน้า จากนั้นก็พูดว่า “…ตกลง ผมรับก็ได้…”

เทอร์แรนซ์ดีใจกับคำตอบของเจอรัลด์ และอุทานทันทีว่า “รออะไรอยู่ล่ะ เพอร์ลา? รีบคุกเข่าต่อหน้าอาจารย์ของเธอสิ! อย่าลืมขอบคุณเขาด้วยล่ะ!”

หลังจากได้ยินสิ่งที่เจอรัลด์บอกให้เธอทำก่อนหน้านี้ เทอร์แรนซ์ก็สันนิษฐานว่าอารมณ์ของหลานสาวของเขาจะพุ่งพล่านจนทำให้เจอรัลด์รู้สึกขุ่นเคือง และทำให้เธอหมดโอกาสที่จะได้เป็นศิษย์ของเขา… แต่หลานสาวของเขากลับฉลาดจนน่าประหลาดใจ และตัดสินใจทำตามที่เขาบอก! ด้วยเหตุนี้ แม้ว่าเขาจะไม่เต็มใจอย่างเห็นได้ชัด แต่เจอรัลด์ก็ไม่สามารถกลับคำพูดของเขาได้อีกต่อไปแล้ว

เขาไม่คิดว่าครอบครัวเชอร์วินจะมีโอกาสได้ทำความคุ้นเคยกับบุคคลที่ยิ่งใหญ่ เพียงเพราะการกระทำที่เล็กน้อยแบบนั้น... นับเป็นความโชคดีอย่างแท้จริงสำหรับตระกูลเชอร์วิน!

'ในที่สุดเธอก็โตขึ้นแล้วนะ หลานสาวของปู่...' ชายชราคิดกับตัวเอง

เพอร์ลารีบออกไปซื้อชาที่หอมกรุ่นมาเสิร์ฟให้เจอรัลด์ จากนั้นเธอก็คุกเข่าลงบนพื้นทันที เธอคำนับเจอรัลด์จนหน้าผากจรดพื้น ก่อนจะประกาศว่า “ได้โปรดรับการเคารพและบูชาจากฉันต่อคุณด้วย ท่านอาจารย์!”

‘…ฉันสงสัยเหลือเกินว่าการเผชิญหน้าของฉันกับหญิงสาวคนนี้อาจถูกทำนายไว้แล้วด้วยหรือไม่…?’ เจอรัลด์คิดกับตัวเองด้วยรอยยิ้มอันขมขื่น

เมื่อหันไปมองกัส ซึ่งยืนเงียบอยู่ข้างๆ ตลอดเวลาโดยไม่กล้าพูดอะไร เจอรัลด์จึงถามเขาเกี่ยวกับป้าใหญ่ของเขา

"เข้าใจแล้ว เจ้าแห่งวิญญาณมีฝีมือที่ยอดเยี่ยมจริง ๆ ที่สามารถสร้างหุ่นแบบเธอขึ้นมาได้… ว่าแต่ว่า มันเป็นความจริงหรือไม่ที่ท่านสามารถทำนายได้ว่าฉันจะกลับมาที่นี่อีกครั้ง?” เจอรัลด์ถาม

"จริงสิ! ท่านสั่งให้ฉันอยู่ที่นี่และรอเธอ! ต่อจากนี้เราจะไปหาท่านด้วยกัน! ภารกิจต่อไปของเราคือการช่วยเหลือท่าน!” เซนนี่ตอบ

"ช่วยเหลือ?"

"ใช่! คืออย่างนี้นะ เจ้าแห่งวิญญาณได้ทำนายเอาไว้แล้วว่าท่านจะต้องประสบกับหายนะครั้งใหญ่ไม่ช้าก็เร็ว การปรากฏตัวของควีนน่าเป็นเพียงจุดเริ่มต้นของหายนะเท่านั้น และ ณ จุดนี้ ส่วนที่แย่ที่สุดของคำทำนายของท่านน่าจะเริ่มขึ้นแล้ว! เจ้าแห่งวิญญาณยังบอกฉันด้วยว่า ท้ายที่สุดแล้วท่านจะมีชีวิตหรือตาย ทุกอย่างขึ้นอยู่กับเธอคนเดียวเท่านั้น!” เซนนี่อธิบาย

"…เข้าใจแล้ว แล้วรู้ไหมว่าตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน? ยิ่งฉันช่วยเขาได้เร็วเท่าไหร่ก็จะยิ่งดีเท่านั้น! เหตุผลที่ฉันมาที่นี่ในวันนี้ ก็เพราะฉันมีเรื่องสำคัญที่ต้องการให้เขาช่วย!” เจอรัลด์กล่าว

“เท่าที่ฉันรู้ก็คือท่านอาจารย์เดินทางไปที่จังหวัดเจนน่าแล้ว! ถ้าเราต้องการที่จะตามหาเขา เราก็คงต้องไปที่นั่น! เขายังบอกอีกด้วยว่าบ้านเกิดของเขาตั้งอยู่ที่นั่น และมันเป็นสถานที่ซึ่งโชคชะตาของเขาเริ่มต้นและสิ้นสุด ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงต้องการที่กลับไปฝ่าฟันกับหายนะในครั้งนี้ที่นั่น! เขาไม่ได้บอกเธอเกี่ยวกับเรื่องนี้ในตอนนั้น เพราะเขากลัวว่าการปรากฏตัวครั้งแรกของเธอจะทำลายชะตากรรมที่ถูกกำหนดเอาไว้แล้ว!” เซนนี่ตอบ