มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1479

“มะ ไม่…! หยุดนะ…!" เจนนี่ร้องออกมาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตา ขณะที่เธอกลิ้งไปบนพื้นด้วยความเจ็บปวด

ในที่สุด เมื่อตระหนักได้ว่าเจนนี่กำลังเจ็บปวดเพียงใด เบนสันก็ปล่อยมือของเจอรัลด์ทันที ก่อนที่จะวิ่งเข้าไปหาเจนนี่

“เป็นอะไรไป?!” เบนสันถาม ในขณะที่เขาจ้องมองเจนนี่ที่กำลังหน้าซีด เธอไม่สามารถแม้แต่จะซ่อนความเจ็บปวดอันแสนทรมานของเธอได้เลย

“มัน มันเจ็บ…! ฉันรู้สึกเจ็บปวดทรมานเหมือนกำลังจะตาย…!” เจนนี่ร้องออกมา

เมื่อเห็นว่าคนเหล่านั้นไม่ได้พยายามที่จะหยุดเขาอีกต่อไปแล้ว เจอรัลด์เพียงแค่ส่ายหัวพร้อมกับยิ้มอย่างมีเลศนัย ก่อนจะจากไปพร้อมกับเพอร์ลาและยูล

ในขณะเดียวกัน ป๊อปปี้ก็เข้ามาถามว่า “มันเกิดขึ้นได้อย่างไร? ทำไมจู่ ๆ เธอถึงเจ็บปวดโดยไม่มีสาเหตุแบบนี้”

“ฉันก็ไม่รู้! ความจริงแล้วพวกเธอไม่สังเกตบ้างหรือว่า หน้าอกของเจนนี่เริ่มเจ็บตอนที่เบนสันเริ่มออกแรงมากขึ้นก่อนหน้านี้?”

“มันฟังดูประหลาดจัง! ว่าแต่ว่า เดี๋ยวก่อนนะ พวกมันไปไหนแล้วล่ะ?” เบนสันซึ่งตัวเปียกโชกไปด้วยเหงื่อถาม ก่อนที่เขาจะลุกขึ้นยืนด้วยความโกรธ

“ฉันคิดว่าพวกมันคงจะหนีไปแล้ว เพราะพวกมันคงจะกลัวว่าเราจะสร้างปัญหาให้พวกมันอีก!” ป๊อปปี้กล่าว

"ว่าไงนะ? คราวนี้พวกมันรนหาที่ตายอย่างแท้จริง…! ฉันเดาว่าฉันคงต้องหาคนมาทุบรถพวกมันตอนนี้เสียแล้ว เพื่อที่พวกมันจะได้รู้ว่าฉันยิ่งใหญ่แค่ไหน!” เบนสันคำราม ขณะที่เขาหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาจากกระเป๋าและพร้อมที่จะโทรออกทันที

อย่างไรก็ตาม ในวินาทีที่เขากำลังจะกดปุ่มโทรออก เขาก็ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด!

ทุกคนทำได้เพียงเบิกตากว้างด้วยความตกใจ ขณะที่โทรศัพท์มือถือของเขาหลุดออกจากมือที่แข็งทื่ออย่างน่าประหลาด ก่อนที่จะตกลงสู่พื้น...

“ไม่ว่าอย่างไร ที่ฉันทำแบบนั้นก็เพื่อลงโทษพวกเขาเท่านั้น ฉันหวังว่านั่นจะช่วยหยุดพวกเขาจากการพยายามก่ออาชญากรรมที่รุนแรงกว่านี้ในอนาคตได้! มันไม่ใช่เรื่องดีเลยที่พวกเขาชอบพูดจาดูถูกเหยียดหยามคนอื่นแบบนั้น!” เจอรัลด์อธิบาย จากนั้นเขาก็ส่ายหัวพร้อมกับยิ้มอย่างมีเลศนัย

ขณะที่เขาหันไปมองฝูงชนที่อยู่ข้างใน เขาก็ได้ยินเสียงผู้หญิงคนหนึ่งพูดว่า “…ห๊ะ? นายคือเจอรัลด์ใช่ไหม…? ซีเรียลดูสิ! นั่นผู้ชายคนนั้นอีกแล้ว!”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็คิดกับตัวเองทันทีว่า 'ไม่คิดเลยว่าฉันจะได้เจอผู้หญิงพวกนี้... ช่างน่าเศร้าใจจริง ๆ...!'

ทันใดนั้นเอง ซีเรียลก็รู้สึกใจสั่นอีกครั้งในวินาทีที่เธอได้เห็นเจอรัลด์… คงจะไม่ใช่เขาหรอกมั้ง…? แต่ถ้าครั้งแรกเป็นเพียงเรื่องบังเอิญ แล้วทำไมครั้งนี้หัวใจของเธอถึงยังเต้นเร็วขนาดนี้…?

ทำไมหัวใจของเธอถึงเต้นเร็วเพียงเพราะคนหน้าตาธรรมดาคนนี้…? ยิ่งซีเรียลคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้มากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งรู้สึกสับสนและอับอายมากขึ้นเท่านั้น

ไม่ว่าอย่างไร ขณะที่เธอกำลังสงสัยว่าเธอควรจะเข้าไปทักทายเขาหรือไม่ จู่ ๆ เธอก็ได้ยินเสียงกรีดร้องและเสียงตะโกนดังมาจากภายในกลุ่มคนที่อยู่ข้างใน เมื่อได้ยินเช่นนั้น ทุกคนที่อยู่ตรงนั้น รวมถึงเจอรัลด์ด้วย ก็พร้อมใจกันมองไปยังทิศทางที่เสียงนั้นดังขึ้นมา...