มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1515

ขณะที่คนเหล่านั้นรีบเข้ามารุมล้อมเพอร์ลา คนที่ดูเหมือนจะเป็นหัวหน้ากลุ่มก็ถามว่า “เกิดอะไรขึ้นเหรอ เจนนี่?”

เมื่อตั้งใจมองให้ชัดอีกครั้ง เพอร์ลาก็ตระหนักได้ว่าผู้นำคนนั้นไม่ใช่คนแปลกหน้าที่ไหน แต่เขาคือเบนสัน คนอวดดีที่พยายามจะเอาชนะเจอรัลด์ แต่กลับโดนเจอรัลด์จัดการเมื่อวันก่อน!

“มันตบหน้าฉัน เบนสัน! นอกจากนี้ จำเด็กที่เราเจอที่ลานจอดรถของคฤหาสน์ฮาร์ทสโตนได้ไหม ดูเหมือนว่าเพอร์ลาจะสนิทสนมกับเขาด้วยนะ!” เจนนี่ตอบอย่างหยิ่งยโส

“บ้าเอ๊ย! ฉันตามหาไอ้เด็กนั่นมานานแล้ว! ถ้าฉันได้เจอมันอีกเมื่อไหร่ ฉันจะฉีกมันให้เป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยเลยคอยดู! ไม่คิดเลยว่าแกจะกล้าทำร้ายเจนนี่! แกเบื่อที่จะมีชีวิตอยู่แล้วหรือไง?!” เบ็นสันคำราม ขณะที่เขายกฝ่ามือขึ้นพร้อมที่จะโจมตีเพอร์ลาอย่างเต็มที่

“หยุดเดี๋ยวนี้!” เสียงเย็นชาของคนคนหนึ่งดังขึ้นในขณะนั้น

เมื่อหันไปมองหาที่มาของเสียง เบนสันก็เห็นว่าคนที่ตะโกนคือชายวัยกลางคนที่ติดป้ายไว้เหนือกระเป๋าด้านหน้า โดยระบุว่า 'ผู้จัดการ' และตามหลังมาติด ๆ ก็คือกลุ่มของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย.…

ผู้จัดการกำลังรู้สึกเดือดดาลเป็นอย่างมาก นี่คือห้างสรรพสินค้าขายเสื้อผ้าที่มีชื่อเสียงที่สุดในเมืองเจนน่า! ใครก็ตามที่กล้าสร้างปัญหาที่นี่ คนคนนั้นคงอยากจะรนหาที่ตายอย่างแน่นอน!

อย่างไรก็ตาม หลังจากที่เขาเดินเข้าไปใกล้อีกนิด ผู้จัดการก็หยุดฝีเท้าทันที เมื่อเขาเห็นว่าใครเป็นผู้นำของกลุ่ม

ผู้จัดการมีสีหน้าประหลาดใจ จากนั้นเขาจึงพูดว่า “…โอ้? นั่นคุณหรือเปล่า เบนสัน?”

"อืม? อ่า คุณนั่นเอง ผู้จัดการเซนธี! ไม่มีอะไรมากหรอกครับ ผมแค่จะสอนบทเรียนให้ผู้หญิงคนนี้สักหน่อย! มันเป็นความแค้นส่วนตัวน่ะครับ ว่าไปแล้ว ผมคิดว่าคุณคงจะไม่มีปัญหาอะไรกับเรื่องนี้ใช่ไหมครับ?” เบนสันถามด้วยรอยยิ้มเย็นชาบนใบหน้า

“เฮ้! ไม่แน่นอน! ในเมื่อมันเป็นเรื่องส่วนตัวของคุณ ผมก็ต้องปล่อยให้คุณจัดการกันเองอยู่แล้ว!” ผู้จัดการเซนธีตอบ ก่อนจะหัวเราะดังลั่น

“จะพูดอะไรให้มันมากมาย เบนสัน? ไปจัดการกับเธอซะ! ฉันต้องแสดงให้เธอเห็นว่า พวกที่กล้าทำให้ฉันไม่พอใจมันจะต้องเจอกับอะไรบ้าง!” เจนนี่บ่น

ตอนนี้เพอร์ลาเองก็รู้สึกกระวนกระวายและโกรธเล็กน้อย ท้ายที่สุด เธอไม่คาดคิดเลยว่าผู้จัดการของห้างสรรพสินค้าจะไม่สนใจใยดีลูกค้าของเขาเลย!

เขาจับมือที่เจ็บปวดและกรีดร้องออกมาอย่างน่าสมเพช จากนั้นเขาก็หันไปมองผู้จู่โจม ซึ่งกำลังยืนอยู่ตรงหน้าเพอร์ลาในตอนนี้ ก่อนจะคำรามว่า “แกเป็นใคร?!”

เมื่อถึงจุดนั้น ชายวัยกลางคนอีกหลายคนก็มารวมตัวกันอยู่ข้างหลังผู้ที่โจมตีเขา และไม่มีใครสนใจที่จะตอบคำถามของเบนสันด้วยซ้ำ

หลังจากนั้น ชายวัยกลางคนที่มาถึงก่อนก็เดินเข้าไปหาเพอร์ลาและโค้งคำนับเธอ ก่อนจะพูดว่า “ผมต้องขอโทษจากใจจริงครับ คุณเชอร์วิน! คุณเกือบจะต้องขายหน้าเสียแล้ว!”

“…ช่างมันเถอะ… แล้วคุณคือ…?” เพอร์ลาถาม

บอกตามตรงเลยว่า ก่อนหน้านี้เธอกำลังคิดวางแผนว่าจะหลบหลีกการโจมตีของเบนสันอย่างไรดี คิดไม่ถึงเลยว่าจะมีคนเข้ามาช่วยเธออย่างกะทันหันแบบนี้! ถึงกระนั้น เธอก็ไม่รู้เลยว่าเขาเป็นใครกันแน่

“อา ผมช่างไร้มารยาทยิ่งนัก ผมมีชื่อว่า แฮนสัน ลูอี้ครับ และแม้ว่าคุณอาจไม่รู้จักผม แต่ผมก็รู้ว่าคุณเป็นใคร เรื่องก็คือ ผมเห็นคุณครั้งแรกตอนที่ผมไปกับประธานยาโต้ ซึ่งเป็นหัวหน้าครอบครัวของเรา!” แฮนสันตอบด้วยน้ำเสียงแสดงความเคารพ