มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 154

“เขาคือแฟนของเธอหรือ เอเลน่า?”

เมื่อเดินเข้ามาในบ้าน ชายหญิงกลุ่มหนึ่งในวัยเดียวกันเดินมาหาพวกเขาก่อนที่พวกผู้ใหญ่จะทันได้พูดอะไร

พวกเขาแต่ละคนคาดเดาในตัวเจอรัลด์

มันเป็นเวลาไม่นานก่อนที่คนเหล่านี้จะเปิดเผยความในใจของพวกเขา

‘ว้าว เอเลน่าเป็นคนสวยมาก แต่กระนั้นเธอมีรสนิยมที่แย่มากขนาดนี้เลยหรือ? เห็นได้ว่าแฟนของเธอนั้นห่างไกลจากที่คิดไว้มาก!”

“เอเลน่า พวกเราจะขอให้เธอไปร่วมงานปาร์ตี้ล่องเรือด้วยกันกับเรา แต่เธอก็มักจะบอกว่าเธอมีบางอย่างที่ต้องทำอยู่เสมอ อืม เธอพาแฟนของเธอมาด้วย!” เด็กสาวคนหนึ่งพูดขึ้นมา

“ใช่ แต่บังเอิญอะไรอย่างนี้...พวกเราสามารถไปด้วยกันได้หนิ!” เอเลน่ายิ้มและจับมือเจอรัลด์ ไม่ปล่อยเลยสักครั้ง

ไม่มีลูกพี่ลูกน้องของเธอคนไหนเลยที่จะกล่าวทักทายเจอรัลด์

เอเลน่าก็รู้ว่าพวกเขาดูถูกเขาเหมือนกัน

แต่อย่างไรก็ตาม เธอไม่กล้าที่จะเผยตัวตนของเจอรัลด์โดยไม่ได้รับการยินยอมจากเขา เมื่อเห็นว่าเจอรัลด์ดูเหมือนจะโอเคดีอยู่ เธอก็โล่งอก

แต่เจอรัลด์ยังรู้สึกห่างไกลจากความสุข มึนงงจากการเข้าร่วมโอกาสเช่นนี้บ่อยเกินไป เขาเพียงเลือกที่จะอยู่เงียบ ๆ และรักษาความสงบของเขาเอาไว้

“โอเค เอเลน่า นั่งเถอะ!”

ในเวลานี้ คุณหญิงวัยกลางคนก็ยืนขึ้น เธอคือคุณป้าของเอเลน่า รูบี้ ลาร์ซัน

เธอบริหารบริษัทความสวยความงานของตัวเอง ทำกำไรได้ปีละหลายสิบล้านดอลลาร์

ผิวของเธอได้รับการดูแลอย่างดีเป็นพิเศษ และเธอก็เคยเห็นคนร่ำรวยมามากมาย แต่เมื่อเธอได้เห็นคนธรรมดาอย่างเจอรัลด์ เธอก็รู้สึกอึดอัดใจเป็นที่สุด

“เธอต้องเป็นเจอรัลด์! เธออาศัยอยู่ที่ไหน? ครอบครัวของเธอทำงานอะไร?” รูบี้ถาม

ทายาทที่ร่ำรวยกลุ่มนี้ยิ้มเยาะให้เจอรัลด์ตรง ๆ

ความมั่งคั่งของคน ๆ หนึ่งมันสำคัญมากขนาดนั้นจริงหรือ? เมื่อไหร่กันที่กฏเกณฑ์ในการแยกแยะระหว่างคนดีกับคนเลวเปลี่ยนจากศีลธรรมไปเป็นความมั่งคั่ง?

ถ้าคุณมีความมั่งคั่ง ทุกสิ่งที่คุณพูดหรือทำนั้นมักจะถูกเสมอ แต่ถ้าคุณยากจน คุณก็ไม่ได้เป็นอะไรเลย!

เจอรัลด์ระลึกถึงเรื่องต่าง ๆ ที่ได้เกิดขึ้นในอดีต

จากนั้นเขาก็มองไปที่แอมเบอร์ “ตอนนี้ครอบครัวของผมอาศัยอยู่ในเมืองเล็ก ๆ ที่บ้านนอก พ่อแม่ของผมทำธุรกิจเล็ก ๆ แห่งหนึ่ง!” เจอรัลด์พูดตามความเป็นจริง

“เฮอะ เขามาจากหมู่บ้านเล็ก ๆ ในชนบทจริง ๆ ด้วย! พ่อแม่ของเขาแค่มีแผงสินค้าเล็ก ๆ อยู่ในเมือง...ตายจริง!”

แอมเบอร์และคนอื่น ๆ ก็ยิ่งเหยียดหยามมากขึ้น

รูบี้ที่ไม่ได้พูดใด ๆ เกี่ยวกับการปล่อยให้เจอรัลด์นั่งลง ก็กลายมาเป็นจริงจังมากขึ้นเมื่อเธอได้ยินเช่นนี้

“งั้นความดีงามแบไหนกันที่ทำให้เธอตกหลุมรักกับเอเลน่า? ช่างกล้าอะไรอย่างงี้!”