มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1550

อย่างไรก็ตาม เจอรัลด์อดไม่ได้ที่จะพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม เธอไม่ใช่ผู้หญิงไม่ดีเลย และแม้ว่าคำพูดของเธอจะไม่ได้ฟังดูหรูหรา แต่ก็ทำให้เจอรัลด์รู้สึกอบอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูก

'หายากจังที่จะเจอผู้หญิงใจดีแบบนี้ในทุกวันนี้... ฉันชักจะสงสัยแล้วว่าโชคชะตากำหนดให้เรามารู้จักกันหรือเปล่า...'

ด้วยเหตุนี้ เจอรัลด์จึงรู้สึกว่าเขาอาจจะต้องใช้โอกาสนี้เพื่อทำให้สิ่งที่เธอปรารถนากลายเป็นจริงขึ้นมาให้เธอสักหนึ่งหรือสองข้อ ท้ายที่สุดแล้ว เงินไม่ใช่ปัญหาสำหรับเขาเลยสักนิด และเขาก็ไม่รังเกียจที่จะจ่ายเงินก้อนโต ตราบเท่าที่เธอได้รับในสิ่งที่เธอต้องการ หรือให้สิทธิ์ในการเข้าถึงทักษะที่เธอต้องการที่จะเรียนรู้ในทางใดทางหนึ่ง นี่เป็นวิธีของเขาจะใช้ตอบแทนความเมตตาของเธอที่มีต่อเขาตลอดเวลานี้

ความคิดของเขาหยุดชะงักลงเมื่อนายน้อยเทิร์นบูลพูด ซึ่งยังคงอยู่บนเวทีจับไมโครโฟนก่อนจะพูดว่า “ท่านสุภาพบุรุษและสุภาพสตรี! กรุณาเงียบเสียงลงก่อนนะครับ!"

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ทุกคนก็เงียบเสียงลงทันที มันเงียบมากจนเกือบจะรู้สึกเหมือนฉากที่ใช้ในการซ้อมบทละคร

เมื่อทุกคนหยุดพูดและหันมาสนใจเขา เบลไฟร์ก็หรี่ตาก่อนจะพูดว่า “ตอนนี้ผมแน่ใจว่า ทุกคนรู้แล้วว่าผมจะจัดงานเลี้ยงขนาดใหญ่แบบนี้ขึ้นมาปีละครั้งหรือสองครั้ง และทุกครั้งที่ผมจัดงาน ก็จะมีกิจกรรมการประมูลรวมอยู่ในนั้นด้วยอย่างแน่นอน! ปีก่อน ๆ ของที่ผมนำมาประมูลส่วนใหญ่จะเป็นของเก่าหรือของหายาก อย่างไรก็ตาม ครั้งนี้ของที่นำมาประมูลจะมีความพิเศษกว่าเล็กน้อย!”

"โอ้? แม้แต่นายน้อยเทิร์นบูลก็ยังคิดว่ามันพิเศษ? มันจะพิเศษขนาดไหนกัน?”

"ใครจะไปรู้ล่ะ? คุณคิดว่าเขาจะเอายาอายุวัฒนะหรืออะไรสักอย่างมาประมูลหรือเปล่า?”

ในขณะที่ฝูงชนเริ่มสนทนากันทันทีถึงสิ่งที่พวกเขาเพิ่งได้ยิน ชายวัยกลางคนผู้ยิ้มแย้มก็เดินไปที่ด้านข้างของเบลไฟร์ ก่อนจะกระซิบว่า “อย่างที่คาดไว้ คำพูดของคุณทำให้คนเหล่านี้ทนไม่ไหวอีกครั้ง นายน้อยเทิร์นบูล!”

ขณะที่ทุกคนกำลังคิดแบบเดียวกัน เบลไฟร์ก็ยิ้มก่อนจะพูดว่า “ฟังให้ดีนะครับทุกคน สินค้าที่ผมจะนำมาประมูลในวันนี้ก็คือ ผู้หญิง! จากที่กล่าวมา ผมแน่ใจว่าพวกคุณทุกคนจะต้องสนุกสนานกับช่วงเวลาที่กำลังจะมาถึงอย่างแน่นอน! ท้ายที่สุดแล้ว ผู้หญิงคนนี้ไม่เพียงแต่สวยราวกับนางฟ้าเท่านั้น แต่เธอยังบริสุทธิ์และไร้เดียงสาอีกด้วย!”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เสียงโห่ร้องด้วยความตื่นเต้นจากชายที่อยู่ด้านหน้าเวที โดยเฉพาะกลุ่มทายาทผู้มั่งคั่งก็ดังกึกก้องไปทั่วทั้งบริเวณทันที

เบลไฟร์รู้สึกพึงพอใจกับปฏิกิริยาของพวกเขา เขาจึงโบกมือเล็กน้อยก่อนจะสั่งว่า “เอาล่ะ นำตัวเธอออกมาให้พวกเขาดูได้แล้ว!”

ต่อจากนั้น ชายสี่คนก็ถือลังซึ่งถูกคลุมด้วยผ้าคลุมสีขาวขึ้นไปบนเวที...