มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1562

“ก็อย่างที่คุณบอกนั่นแหละ ผมไม่ใช่คนเดิมอีกต่อไปแล้ว! และผมก็มั่นใจว่าคุณรู้ดีว่าทำไมเราทั้งคู่ถึงต้องมาเผชิญหน้ากันในวันนี้ มาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า ปล่อยคนในตระกูลของผมมาเดี๋ยวนี้! พวกเขาไม่มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรในเรื่องระหว่างเรา!” เจอรัลด์พูดด้วยน้ำเสียงสบาย ๆ

“นี่นายกำลังบอกให้ฉันปล่อยพวกเขาไปงั้นเหรอ? แหม ฉันจะปล่อย! ฉันจะปล่อยดีแลนและคนอื่นๆ ไปอย่างแน่นอน! แน่นอนว่ารวมถึงมิล่าด้วย!” แดริลหัวเราะเยาะ

"…ว่าไงนะ? คุณ… คุณจับมิล่าได้แล้วเหรอ?” เจอรัลด์ตอบอย่างตกตะลึง

"ถูกต้อง! ในขณะที่เธอถูกพวกจากสหพันธ์ดวงอาทิตย์จับตัวไป เธอยังไม่ตาย! แต่หลังจากนี้ก็ไม่แน่ โดยหลักการแล้ว ฉันจะจัดการเธอ ในขณะที่เธอมาเป็นตัวแทนของจาเอลตราที่กำลังเดินทางมายังโลก! ฉันรู้ว่านายอยากให้ให้ตระกูลของนายกลับมาอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันมากแค่ไหน เจอรัลด์ ซึ่งเป็นเหตุผลที่ที่ฉันจะช่วยนายด้วยความเต็มใจ ด้วยการให้เธอได้พบกับดีแลนและคนอื่น ๆ อีกครั้ง!” แดริลพูดเย้ยหยัน

“ไอ้… แมวขโมยน่ารังเกียจ…!” เจอรัลด์ที่โกรธเกรี้ยวคำราม ในขณะที่ใช้ปลายนิ้วฟันออกไป!

เสี้ยววินาทีต่อมา สายฟ้าฟาดรุนแรงก็ตรงไปยังทิศทางของแดริล!

แม้ว่าเป้าหมายที่แท้จริงในตอนต้นของแดริลคือการกระตุ้นเจอรัลด์ แต่ในตอนที่เขาเห็นว่าการโจมตีของเจอรัลด์รุนแรงเพียงใด เปลือกตาของเขาก็อดไม่ได้ที่จะกระตุก พลังเช่นนี้… เขาเป็นราชาแห่งจักระอย่างแท้จริง!

“อารักษ์ปีศาจ!” แดริลตะโกน ขณะที่ความมืดปกคลุมชายชราภายในวงป้องกันอย่างรวดเร็ว!

หากแดริลเปิดใช้ทักษะนี้ช้าไปเพียงเสี้ยววินาที สายฟ้าสีทองคงจะพุ่งเข้าใส่เขาอย่างแน่นอน! ถึงกระนั้น สายฟ้าที่สว่างจนแทบมองไม่เห็นก็ยังไม่สิ้นฤทธิ์ มันยังคงผลักดันกำแพงสีทมิฬของแดริล พลังของมันก่อให้เกิดพายุที่รุนแรง จนสามารถถอนรากถอนโคนพื้นที่สีเขียวได้เป็นวงกว้าง และทำให้พวกมันเหี่ยวเฉาได้ทันที!

หลังจากนั้นไม่นาน ก็ได้ยินเสียงระเบิดดังขึ้นในบริเวณที่แดริลยังคงยืน ซึ่งไม่ได้รับการปกป้องให้อยู่ในวงป้องกันสีทมิฬของเขา มันถูกระเบิดเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย! หลังจากนั้นเศษซากและฝุ่นละอองก็เริ่มปลิวว่อนไปทั่ว...

เมื่อเห็นเช่นนั้น แดริลก็พบว่าตัวเองกำลังเซถอยไปด้านหลังอย่างรวดเร็ว จนฝ่าเท้าแตะที่ขอบหน้าผา...

แม้หลังจากทำให้ตัวเองทรงตัวได้แล้ว แดริลหอบหายใจหนัก และดวงตาของเขาก็เบิกกว้าง ในขณะที่ชายชราพึมพำด้วยความงุนงงอย่างที่สุด “…อะไรกัน… นี่มันการโจมตีประเภทไหน? นายไปเรียนวิชานี้มาจากไหนกัน?!”

“บอกไว้ก่อนนะว่านอกจากวิชาท้องฟ้าพิโรธแล้ว ยังมีอีกวิชาหนึ่งที่เรียกว่าวิชาดาบสวรรค์ชั้นเก้า ทักษะนี้ถูกออกแบบมาเพื่อต่อต้านพลังชั่วร้ายอย่างคุณโดยเฉพาะ!” เจอรัลด์อธิบายด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น

“…เหลือเชื่อจริง ๆ… ดูเหมือนว่านายจะได้รับสืบทอดพลังทั้งหมดของลีมิสมาสินะ… แต่ถึงอย่างนั้นฉันต้องขอเตือนนายก่อนว่า เราทั้งคู่ต่างก็เป็นราชาแห่งจักระระดับสามด้วยกันทั้งคู่นะเจอรัลด์ ฉันหวังว่านายจะไม่คิดว่าฉันจะแพ้นาย เพียงเพราะนายมีทักษะพิเศษอย่างหรือสองอย่างหรอกนะ! เพราะอย่างไรเสียในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา ฉันก็เหนื่อยล้าเหลือเกิน เพราะเหตุนั้นนายสนใจที่จะดวลกับฉันอีกครั้งที่หอคอยมังกรของในวันพรุ่งนี้ตอนเที่ยงวันหรือเปล่า? เพราะว่าเรากำลังจะทำการต่อสู้ชี้ชะตาว่าใครจะอยู่หรือตาย แน่นอนว่าฉันจะพาสมาชิกในครอบครัวของนายไปที่นั่นด้วยอย่างแน่นอน!” แดริลคำรามด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น ขณะที่เขาเอามือไพล่หลังไว้

ในขณะที่แดริลเก็บซ่อนอาการในใบหน้า หยาดเลือดที่ไหลออกมาจากฝ่ามือของเขายังคงไหลออกมาอย่างต่อเนื่อง และง่ามนิ้วมือของเขาก็ฉีกขาดจนหมด แม้แต่บนแขนที่สั่นเทาของเขาก็ยังมองเห็นเส้นเลือดได้อย่างชัดเจน ในขณะที่มันเต้นเป็นจังหวะอย่างรุนแรงเนื่องจากความตึงเครียดทั้งหมดที่ร่างกายต้องเผชิญ