มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 198

ใครจะไปคิดว่าคุณคลอฟอร์ดจะอยู่ที่นี่ สังสรรค์กับกลุ่มคนเช่นนี้?

“โอ้? คุณซิมเมอร์แมน คุณรู้จักคนพเนจรคนนี้ เจอรัลด์ด้วยเหรอครับ?” เมอร์ฟีถามด้วยความประหลาดใจ

ด้วยเหตุผลบางอย่าง ตอนที่ยานซี ซิมเมอร์แมนกล่าวทักทายเจอรัลด์ คลอฟอร์ดด้วยชื่อ เมอร์ฟีและผู้ชายคนอื่น ๆ ที่อยู่ที่นี่ต่างก็อิจฉาตาร้อนกัน ยานซีรู้จักผู้ชายคนนั้นแต่ไม่รู้จักพวกเขาได้อย่างไร?

นี่มันอะไรกัน?

“มันเป็นธุระบ้าอะไรของนายที่ฉันจะรู้จักใคร? ไสหัวไปให้พ้นจากสายตาของฉันซะ!” เมื่อได้ยินเมอร์ฟีเรียกเจอรัลด์ว่าอะไร ยานซีก็คำรามขึ้นมาด้วยความโกรธ

สีหน้าของเมอร์ฟีซีดเซียว

เจอรัลด์วางตะเกียบลงก่อนจะตอบอย่างใจเย็นว่า “อ่า คุณนั่นเอง ยานซี ผมจำคุณได้จากการไปเยี่ยมเยียนที่ซันนี่เดลในครั้งที่แล้วได้ โอ้ ใช่สิ—คุณหาตั๋วของคุณเจอหรือยัง?” เขาจงใจแก้ไขเหตุการณ์ในอดีตเล็กน้อย

“โอ้ ครับ! ผมหาเจอแล้ว! ขอบคุณมากนะ เจอรัลด์! ขอบคุณมาก จริง ๆ!”

ยานซีก้มตัวลงโค้งคำนับ เมื่อพิจารณาว่าเขามักจะโค้งคำนับยังไงต่อการปรากฏตัวของ เอเดน เบเกอร์ แล้วกับเจอรัลด์ คลอฟอร์ด ก็คงมากกว่านั้นใช่ไหมล่ะ?

“ขอบคุณครับ เจอรัลด์!” ผู้ชายทั้งหมดที่อยู่ข้างหลังยานซีก็ทำตามเขา

และนั่นคือการทักทาย

“ไม่มีปัญหา ถ้าผมอยากจะขออะไรบางอย่างเป็นการตอบแทน ยานซี...ให้พวกเราอยู่ห้องนี้ต่อไปได้ไหมล่ะ?”

“แน่นอน แน่นอนสิครับ!” ยานซีไม่รู้ว่าเจอรัลด์มีธุระอะไรที่นี่ แต่ถ้าเขาพูดขึ้นมาว่ากระโดดกัน ยานซีก็จำเป็นจะต้องรู้ว่ามันจะสูงได้เท่าไหร่ดี หลังจากการแลกเปลี่ยนความพึงพอใจกันไม่กี่อย่างอย่างรวดเร็ว เขาก็พาคนของเขาล่าถอยออกไปโดยไม่รอช้า

ความสงบสุขกลับคืนสู่ห้องอาหารส่วนตัว

ความเงียบเข้าครอบงำเมื่อทุกคนจ้องมองเจอรัลด์ด้วยอาการอ้าปากค้างกัน ผู้ชายคนนี้ใช้อิทธิพลไปแบบนั้นเลยเหรอ?

นี่จะเป็นไปได้อย่างไร?

“เจอรัลด์ นาย...นายรู้จักคุณซิมเมอร์แมนได้อย่างไร? เขาขอบคุณนายมากขนาดเพื่ออะไร?” ท้องไส้ของเธอปั่นป่วนอย่างรุนแรง ลิเลียนพูดขึ้นก่อนด้วยความกระวนกระวายใจ

“โอ้ เขาลืมตั๋วรถบัสของเขาไว้ที่ไหนสักแห่ง—แต่ฉันหามันเจอให้เขาได้!”

ว่าไงนะ?

ทุกคนจ้องมองด้วยสายตาที่เบิกกว้างพอ ๆ กับจานอาหารเย็นบนโต๊ะได้

เขากำลังพยายามจะหลอกใคร? ทั้งหมดนั้นเมื่อกี้ แค่ตั๋วรถบัสเนี่ยนะ?

เจอรัลด์เองก็เพิ่งตระหนักว่าการโกหกที่ไม่ได้ตระเตรียมมาก่อนนี้อาจจะทำให้เกิดความยืดเยื้อได้

ในตอนนี้ ทุกคนก็สามารถผ่อนคลายกันได้เล็กน้อย

เจอรัลด์เพียงแค่เดินจากไปแม้ว่าเขาจะสามารถบีบให้พวกเขาทั้งหมดออกมาได้เป็นอย่างดี แต่เห็นแก่ความรักที่ครั้งหนึ่งเขามีต่อชารอน เขาจึงยั้งมือของเขาไว้ ไม่ว่าตอนนี้เธอจะเป็นอย่างไร เขาก็จะไม่ลืมว่าเธอได้ช่วยเหลือเขามาก่อนในอดีต

เรื่องนี้ทำให้พวกเขาหายกัน

เขาลูบหน้าท้องด้วยความพึงพอใจ จากนั้นก็เริ่มสงสัยว่าเควต้าและเด็ก ๆ ได้กินอะไรแล้วหรือยัง บางทีเขาอาจจะนำบางอย่างไปให้พวกเขา

และเช่นนั้น เขาจึงลงเอยที่บ้านของเควต้าอีกครั้งหนึ่ง...และก็อีกครั้ง สำหรับเจ็ดวันถัดไปติด ๆ กัน เขามุ่งหน้าไปที่นั่นไม่ว่าเมื่อไหร่ก็ตามที่เขามีเวลาว่าง พูดคุยกับเธอและเล่นกับเด็ก ๆ ...มันเป็นที่หลบภัยที่เต็มไปด้วยความสุขสำหรับเขา และเขาก็มักอารมณ์ดีอยู่ที่นั่นเสมอ

ดีกว่าการไปไหนมาไหนในโรงเรียนเสียอีก

นอกจากนี้ เขาก็เริ่มเข้าใกล้เควต้ามากขึ้นในทุก ๆ วัน

มีการรักษาความปลอดภัยในข้อมูลติดต่อของเธอ พวกเขาส่งข้อความหากันและกันอยู่บ่อย ๆ เช่นกัน

เขาตกหลุมรักอยู่ใช่ไหม? เขาไม่แม้กระทั่งจะบอกได้...แต่เขาก็ชอบเธอมากพอแน่นอน

ทั้งสัปดาห์นี้เขาได้ใช้เวลาพูดคุยกับเควต้า บางครั้งเขาก็ตอบข้อความของมีล่าช้าด้วย ในคืนหนึ่ง มีล่าส่งข้อความต่อไปนี้ให้เขากระทันหัน

‘เจอรัลด์...นายได้คุยกับผู้หญิงคนอื่นนอกจากฉันใช่ไหม?’