มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 224

งั้นสมมติว่าร้านมิชลินมีราคาแพงล่ะ? เขาไม่สามารถทานอาหารที่นี่ทุกวันได้หรอกเหรอ?

เควต้าไม่สามารถหยุดเจอรัลด์จากการรีบจองโต๊ะดี ๆ จากอินเตอร์เน็ตโดยตรงได้

สุดท้าย เจอรัลด์ก็ตัดสินใจพาเควต้าเข้าไปในร้านอาหารมิชลิน

“สวัสดีค่ะ คุณผู้ชาย มากี่คนค่ะ?”

หลังจากพวกเขาเข้าไปในร้านอาหาร พนักงานเสริฟ์หญิงก็เดินมาและกล่าวทักทายพวกเขาด้วยรอยยิ้ม

“แค่พวกเราสองคนครับ! ผมจองโต๊ะไว้แล้ว!”

เจอรัลด์ตอบอย่างใจเย็น

พนักงานเสริฟ์ขมวดคิ้วเล็กน้อย ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ไม่ว่าเธอจะมองพวกเขาสองคนยังไง พวกเขาก็ดูไม่เหมือนว่าจะสามารถทานอาหารที่ร้านมิชลินได้

แต่อย่างไรก็ตาม เธอเพียงพยักหน้าอย่างสุภาพเนื่องจากความมืออาชีพของเธอ

เธอกำลังจะถามเจอรัลด์ว่าโต๊ะไหนที่เขาได้จองไว้

ในเวลานี้เอง ก็มีคู่ชายหญิงเดินเข้ามาหาพวกเขา

เมื่อหญิงสาวคนนั้นเห็นเจอรัลด์ เธอก็ตกตะลึงอย่างที่สุด “เจอรัลด์ ทำไมนายมาที่นี่ล่ะ? นายมาที่ร้านอาหารมิชลินจริง ๆ เหรอ?

“เอ๋? ซาร่าเหรอ?”

เจอรัลด์ประหลาดใจเล็กน้อยที่เห็นซาร่า ที่วันนี้สวยเป็นพิเศษ เธออยู่ในชุดสีดำและกระโปรงสั้นที่รัดแน่น

เจอรัลด์จำทุกอย่างที่เกิดขึ้นที่งานเลี้ยงของฟาซิลิตี้ได้อย่างชัดเจน ผู้หญิงบ้าคนนี้ได้ปาโทรศัพท์ของเธอทิ้ง และยังสาดน้ำใส่เขาเพียงเพราะเขาจับโทรศัพท์ของเธออีกด้วย

เขาโกรธมากในตอนนั้น และคิดอย่างจริงจังว่าจะมองหาซาร่าเพื่อล้างแค้นให้ตัวเอง

ผลก็คือ ผู้หญิงบ้าคนนี้จากไป และเขาไม่พบใครเลยตอนที่เขาพยายามจะมองหาเธอ

เจอรัลด์รู้สึกเต็มไปด้วยความเกลียดชังและไม่พอใจสำหรับไม่กี่วันก่อนที่ผ่านมาก็เพราะเรื่องนี้ คาดไม่ถึง เขาจะบังเอิญได้พบกับเธอที่ร้านอาหารมิชลิน ในเวลาเช้าตรู่แบบนี้

“ฮึ่ม! ทำไมนายเอ่ยชื่อฉันออกมาดังขนาดนั้น? ใครบอกว่านายสามารถพูดชื่อของฉันเมื่อไหร่ก็ตามที่นายต้องการ? เจอรัลด์ คิดไม่ถึงว่าคนน่าสมเพชอย่างนายจริง ๆ แล้วจะกล้ามาที่สถานที่แบบนี้? ตายจริง นายยังมีแฟนสาวอีกด้วยเหรอ?”

ซาร่าพูดด้วยความดูถูกเมื่อเธอเห็นผู้หญิงยืนอยู่ข้างเจอรัลด์

มันน่าขายหน้ามากเกินไป

“ฮ่าฮ่าฮ่า! อย่ากังวลไปเลย ซาร่า คุณอาจจะพูดถูกนะ สองคนนี้อาจจะมาที่นี่เพื่อทำงานก็ได้ พวกเขาจะสามารถมาทานอาหารที่นี่ได้อย่างไร?” ฟินน์รีบปลอบโยนซาร่า

“ฮึ่ม! เหมือนฉันแคร์! ยังไงซะ คนสุดท้ายที่ฉันอยากจะเห็นในตอนเช้าก็คือ..สิ่งนี้ มันทำให้จิตวิญญาณของฉันหดหู่มากจริง ๆ นะ นี่มันทำให้จิตวิญญาณของฉันหดหู่จริงๆ! ฉันอยากจะฝากคำพูดถึงผู้จัดการของคุณ: หยุดการจ้างงานพนักงานเสริฟ์ชนชั้นต่ำเช่นนี้เถอะ พวกคุณควรรับพนักงานที่เหมาะกับระดับของคุณนะ มิอย่างงั้น คนโง่ที่ร่ำรวยคนอื่นนอกเหนือจากพวกเราจะมารับประทานอาหารกันที่นี่เหรอ?”

ซาร่ายังคงทำตัวราวกับเด็กที่ถูกตามใจจนนิสัยเสียคนหนึ่ง ด้วยการเยาะเย้ยพนักงานเสริฟ์ขณะที่เธอยังคงอาละวาดเหมือนเป็นเด็กโง่ ๆ ต่อไป

“อ่า? สุภาพสตรีที่รักค่ะ...พวกเขาไม่ใช่พนักงานเสริฟ์ค่ะ! บางทีพวกเขาอาจจะเป็นแขกที่มาที่นี่เพื่อรับประทานอาหารมั้งคะ?” เธอรีบบอกซาร่า

ด้วการจ้องมองไปที่เจอรัลด์จากบนลงล่าง เธออาจจะฟังดูอวดดีเล็กน้อยเนื่องจากเธอดูถูกเจอรัลด์มาตั้งแต่ต้น

“ให้ตายสิ ไม่ใช่พนักงานเสริฟ์เหรอ?”

ซาร่าตกตะลึงจนแทบพูดไม่ออก

ณ จุดนี้ เจอรัลด์สุดจะทนแล้ว

เขาจ้องอย่างเย็นชาไปที่พนักงานเสิร์ฟสาว “คุณพูดพอหรือยัง? โต๊ะที่ผมจองไว้อยู่ตรงไหนล่ะ? รีบพาผมไปที่โต๊ะของผมเดี๋ยวนี้ ผมมาที่นี่วันนี้เพื่อจะลองชิมอาหารของคุณนะ!”