มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 237

คาร่ารีบถามขึ้นมา “เจอรัลด์เป็นแขกพิเศษคนนั้นที่คุณกำลังพูดถึงใช่ไหม?”

“เราไม่รู้ค่ะ พวกเรารู้แค่ว่าหนึ่งในพวกคุณเป็นแขกที่สุดพิเศษของเราในตอนเที่ยง!”

แคชเชียร์สาวตอบกลับขณะที่เธอยิ้มเล็กน้อย

ให้ตายเถอะ!

เกิดอะไรขึ้นกัน?

ตอนเที่ยง ก็มีเพียงแค่เจอรัลด์กับมีล่าที่อยู่ที่นี่

แม้ว่าอีกฝ่ายปฏิเสธที่จะพูดใด ๆ คาร่าก็รู้คำตอบในใจเธออยู่แล้ว

ทั้งหมดนี่เป็นไปได้ว่าเป็นเพราะเจอรัลด์

แต่นั่นมันจะเป็นไปได้อย่างไร?

เพื่อนร่วมชั้นมัธยมปลายของคาร่าคนหนึ่ง ที่ชื่อดอนน่าจู่ ๆ ก็พูดขึ้นมา

“ฮี่ฮี่! คาร่า ไม่ใช่ว่าเธอควรจะมีเซอร์ไพรส์ให้เราหรอกเหรอ? นี่คือเซอร์ไพรส์ที่เธอมีให้เราหรือเปล่า?”

ดอนน่า และคาร่าเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันมาตั้งแต่สมัยมัธยมปลายและพวกเธอก็ยังเป็นเพื่อนร่วมหลักสูตรเดียวกันในมหาวิทยาลัยอีกด้วย

แม้ว่าพวกเธอจะเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของกัน แต่พวกเธอก็เป็นเพื่อนประเภทที่ชอบจะแข่งขัน หรือเปรียบเทียบกับทุกสิ่งทุกอย่างที่อีกคนมีตั้งแต่เริ่มจนจบ

ตอนแรก ดอนน่าจะริษยาคาร่า และภายหลัง คาร่าก็จะอิจฉาดอนน่า

ในภายหลัง คาร่าได้ไปศึกษาและทำงานอยู่ในประเทศเอ็ม นั้นก็ต้องขอบคุณผลการเรียนที่ยอดเยี่ยมของเธอเอง

เมื่อเป็นเรื่องของการแข่งขัน แสดงให้เห็นว่าในท้ายที่สุดคาร่าเป็นผู้ชนะเหนือดอนน่า

ความจริงแล้ว เธอกำลังย่ามใจต่อหน้าดอนน่า แต่ใครจะไปคาดหวังว่าจะเผชิญกับสถานการณ์เช่นนี้แทน?

คาร่ายิ่งรู้สึกอับอายและไม่พอใจมากขึ้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อดอนน่ากำลังทำเรื่องต่าง ๆ ให้ยากลำบากอย่างตั้งใจ

พวกเขาจะไม่ได้รับส่วนลดอย่างแน่นอนในวันนี้

แต่อย่างไรก็ตาม มันคงจะเป็นเรื่องน่าอับอายสำหรับพวกเขามากถ้าพวกเขาตัดสินใจที่จะกลับไปที่โต๊ะของพวกเขา

คิวรอนจึงทำได้เพียงแค่กัดฟันทน และชำระบิลนั้นด้วยใบหน้าที่อึมครึม

เขาต้องจ่าย 12,000 ดอลลาร์สำหรับอาหารโดยไม่แม้แต่จะได้กินมันสักคำ ที่แย่ไปกว่านั้นก็คือ การที่เขาไม่ได้โอ้อวดใด ๆ เลย

ตอนนี้ที่เขาได้จ่ายไปเยอะแล้ว คิวรอนก็ไม่สามารถจะจ่ายค่าที่พักให้พวกเธอได้อีกต่อไป

“จริงสิ คาร่า เพื่อนของเธอที่มาจากต่างประเทศยังไม่มีที่จะพักใช่ไหม? ทำไมพวกเราไม่ทำแบบนี้ล่ะ? ฉันสามารถจัดเตรียมอาหารและที่พักให้พวกเขาได้ พวกเราสามารถรับประทานอาหารร่วมกันก่อนที่จะได้พักผ่อนอย่างเต็มที่ในที่สุด ฉันมั่นใจว่าพวกเราทั้งหมดจะอึดอัดแน่ที่ต้องนอนในขณะที่ท้องว่าง”

ดอนน่ากอดอก และยิ้มอย่างขมขื่นขณะที่เธอออกจากโฮมแลนด์ คิชเช่น มาด้วยความอับอาย

คาร่าไม่ต้องการที่จะพ่ายแพ้

คาร่าอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา

“บ้านไม้ไผ่น้อยงั้นเหรอ? เธอกำลังหมายถึงบ้านไร่นั่นอยู่ใช่ไหม? ถ้าฉันสามารถจัดการให้พวกเราทุกคนพักที่นั่นได้ในคืนนี้ เธอต้องรักษาสัญญา และเรียกฉันว่าพี่คาร่า…”

คาร่าตอบกลับด้วยการแสดงออกที่จริงจังบนใบหน้าของเธอ

เมื่อดอนน่าเห็นว่าคาร่าจริงจัง เธอจึงพูดทันทีว่า “โอเค! ถ้าเธอสามารถจ่ายให้เราได้พักที่นั่นสักคืนจริง ๆ ฉันจะเรียกเธอว่าพี่คาร่าแน่นอน!”

“ฮ่าฮ่าฮ่า! โอเค ตกลงตามนี้! ลิซ่า คิวรอน พวกเราสามารถเริ่มขับรถไปได้ ไปที่บ้านไม่ไผ่น้อยกัน!”

นั่นเป็นเรื่องตลกหรือเปล่า?

เดิมทีพวกเขาควรจะได้ทานมื้อเที่ยงที่บ้านไม้ไผ่น้อย ที่จัดเตรียมโดยไอ้งั่งที่น่าสมเพชคนนั้น เจอรัลด์

แต่หลังจากแค่ได้เห็นสถานที่นั้นเพียงครั้งเดียว คาร่าก็สุดจะทนไปแล้ว

มีเพียงคนบ้านนอกเท่านั้นแหละที่จะมาสถานที่แบบนั้นได้

แม้ว่ามันจะไม่สำคัญสำหรับเธออีกต่อไป แต่เนื่องจากว่าพวกเธอได้ทำการเดิมพันกันแล้ว เธอจะรู้สึกพอใจถ้าสิ่งที่ดอนน่าทำคือพูดถึงเธอว่าพี่คาร่า

พวกเขามาถึงที่สถานที่นั้นในเวลาต่อมา

“สาวเสริฟ์ หาโต๊ะอาหารที่แพงที่สุดให้เรา! และนอกจากนั้น หนึ่ง สอง สาม สี่ ห้า...จัดเตรียมห้องห้าห้องให้ฉันด้วยในคืนนี้!”