มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 245

ซาร่าเห็นเจอรัลด์กำลังกระเถิบผ่านฝูงชนและเบียดเข้าไปข้างในราวกับว่าเขากำลังพยายามที่จะแสดงว่าเขามีส่วนกับเรื่องที่ร้ายแรงมากนี้

ดังนั้น เธอจึงเริ่มด่าว่าเขาด้วยความดูถูก

เธอเคยเห็นคนหลายคนเช่นนี้มาก่อน

ไม่ว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้น หรือเรื่องเหล่านั้นเกิดขึ้นที่ไหน ตราบใดที่มีเหตุการณ์ใหญ่ ก็มักจะมีบางคนที่ชอบอวดรู้อย่างมากอยู่เสมอ พวกเขามักจะเดินไปข้างหน้าเพื่อจะถามเกี่ยวกับสถานการณ์ราวกับว่าพวกเขากำลังพยายามจะพิสูจน์ให้คนอื่น ๆ เห็นว่าพวกเขามีความสามารถมาก

“ใช่! ทำไมนายถึงต้องทำตัวอวดเก่งขนาดนี้? ระวังอย่าให้ตัวเองไปมีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้เข้าให้ล่ะ!”

“ฉันสุดจะทนกับผู้ชายที่น่าสมเพชคนนี้จริง ๆ! ซาร่า ดูสิ! เขาเบียดจนสุดทางไปด้านในจริง ๆ!”

เพื่อนที่แสนดีของซาร่าคนหนึ่งชี้ไปที่เจอรัลด์ในเวลานี้

เจอรัลด์ขี้เกียจจะอะไรกับพวกเธอ

เจอรัลด์เดินไปข้างหน้าช้า ๆ เมื่อเขาเห็นว่าฟลินท์ได้เริ่มถาม และตั้งคำถามกับพวกเขาเกี่ยวกับสถานการณ์แล้ว ตามธรรมดาแล้วเขาจึงออกโรง และติดตามเขาเพื่อที่เขาจะสามารถช่วยแคสแซนดร้าได้เหมือนกัน

“คุณคลอฟอร์ด พวกเราพบตำแหน่งของเดสมอนแล้ว คนของผมไปเอารถมาแล้ว พวกเราสามารถเริ่มเดินทางได้เดี๋ยวนี้เลย!”

เนื่องจากมีฝูงชนล้อมรอบพวกเขาอยู่ตอนนี้ ฟลินท์จึงกระซิบกับเจอรัลด์เบา ๆ

แต่อย่างไรก็ตาม เถ้าแก่สาว แคสซี่ ก็ได้ยินเขาพูดถึงเจอรัลด์ว่า ‘คุณคลอฟอร์ด’

ในขณะนี้สายตาของเธอก็เบิกกว้างด้วยความตกใจ

คลอฟอร์ด… คุณคลอฟอร์ดงั้นเหรอ?

คุณคลอฟอร์ดจากย่านการค้าเมย์เบอร์รี่เหรอ?!

ตายแล้ว!

ในแวดวงของพวกเขามันเป็นข่าวธรรมดาไปแล้วที่คุณคลอฟอร์ดเป็นคนเจียมเนื้อเจียมตัว และเรียบง่ายมากซึ่งปัจจุบันนี้กำลังเรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัยเมย์เบอร์รี่ และก็ไม่มีใครรู้เกี่ยวกับตัวตนของเขา

แต่อย่างไรก็ตาม เขามีชื่อเสียงที่เกรียงไกร และยิ่งใหญ่อย่างมากไปทั่วเมืองเมย์เบอร์รี่

แคสซี่จะไม่รู้เกี่ยวกับสถานะของคุณคลอฟอร์ดในฐานะเจ้านายใหญ่ของพวกเขาได้อย่างไร?!

โอ้มายก๊อด! ไม่ทันคาดคิด จริง ๆ แล้วคุณคลอฟอร์ดเป็นนักเรียนของแคสแซนดร้า นอกจากนี้ เธอยังได้สั่งให้เจอรัลด์ทำงานให้เธออีกด้วย!

“คุณคลอฟอร์ดค่ะ นี่เป็นเรื่องเข้าใจผิดอย่างใหญ่หลวง! ทั้งหมดนี้เป็นแค่เรื่องเข้าใจผิดอย่างใหญ่โต!” แคสซี่รีบร้อนพยายามอธิบายตัวเองด้วยสีหน้าที่ดูอึดอัดใจบนใบหน้าของเธอ

เจอรัลด์เมินเธอไปขณะที่เขาเดินออกไปจากใจกลางของฝูงชน

ฟลินท์ทำเสียงขึ้นจมูกอย่างเย็นชาขณะที่เขาพูด “ระวังปากของคุณให้ดี! ผมจะมาสะสางเรื่องนี้กับคุณเมื่อผมกลับมาในภายหลัง!”

ผู้คนจำนวนมากจากไปด้วยความเร่งรีบ

แคสซี่ถูกทิ้งไว้ข้างหลัง และใบหน้าของเธอก็เปลี่ยนเป็นซีดเซียวด้วยความหวาดกลัวแล้ว

“โอ้มายก๊อด! เจอรัลด์กำลังจะจากไปกับผู้ชายกลุ่มนั้นจริง ๆ! เมื่อกี้พวกเขาพูดว่าอะไรนะ? พี่ฟลินท์ดูเหมือนจะสุภาพ และเคารพต่อเจอรัลด์จริง ๆ!”

“ไม่…ไม่...ช่วยด้วย! ช่วยด้วย!”

แคสแซนดร้าถูกเหวี่ยงลงบนเตียงอย่างรุนแรง เธอเมาสุด ๆ และรู้สึกเวียนหัวอย่างมากในเวลานี้ เธอไม่แม้แต่จะมีแรงเพื่อต่อต้านอีกต่อไปด้วยซ้ำ

เธอมีสติเหลืออยู่เล็กน้อยเท่านั้น

ทั้งหมดที่เธอทำได้ก็คือตะโกนร้องอย่างอ่อนแอ

“ฮ่าฮ่าฮ่า! สามงามตัวน้อย เธอสามารถตะโกนได้! ตะโกนให้ดังเท่าที่เธอสามารถจะทำได้เลย แม้เธอตะโกนจนคอของเธอแหบแห้ง ก็ไม่มีใครจะมาช่วยเธอได้หรอก!”

เดสมอนถอดเสื้อของเขาด้วยรอยยิ้มที่ลามกบนใบหน้าของเขา

เขาอดไม่ได้ที่จะน้ำลายไหล ขณะที่เขามองไปที่สาวงามคนสวยที่กำลังนอนอยู่บนเตียง

นับตั้งแต่ที่เขาได้ทำอะไรบางอย่างให้สำเร็จด้วยตัวเอง เดสมอนจึงมีกลยุทธ์และแผนการมากมายให้กับตัวเอง ตราบใดที่เขาเห็นผู้หญิงที่เขาชอบ เธอก็จะไม่มีทางสามารถหนีไปจากเขาได้

นอกจากนี้ คนสวยที่งดงามที่ชื่อแคสแซนดร้านี้ก็กล้าที่จะตบเขาในที่สาธารณะจริง ๆ

นี่จึงเป็นครั้งแรกที่เขาได้สัมผัสประสบการณ์บางอย่างเช่นนี้

ตอนนี้ นอกจากจะเต็มไปด้วยความปรารถนาแล้ว เดสมอนก็กำลังแสวงหาความสุขกับการแก้แค้นด้วย

สำหรับเพื่อนที่ดีที่สุดของแคสแซนดร้า แคสซี่...ฮี่ ฮี่ สิ่งที่เขาต้องทำก็คือถามเธอว่าเงินหรือมิตรภาพสำคัญกว่าสำหรับเธอ