มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 284

พูดตามตรง ทุกอย่างเกิดขึ้นเนื่องจากสิ่งต่าง ๆ ที่เขาได้ทำไปโดยไม่ได้คำนึงถึงมากนัก ซึ่งได้นำไปสู่ปฏิกิริยาลูกโซ่นับไม่ถ้วนของผลสะท้อนกลับที่ไม่ดี

เมื่อเจอรัลด์ได้มาเห็นวินน์ถูกลวนลาม เขาก็รู้สึกเกลียดตัวเองอยู่ภายในอีกด้วย และทันใดนั้น เลือดของเขาก็เดือนพล่านขึ้นมา

“โอ้ว ฉันเข้าใจแล้วตอนนี้ วินน์ เขาเป็นเด็กเลี้ยงที่เธอเลี้ยงไว้มาตลอด ใช่ไหม? นายกล้าดียังไงมาตีฉันห๊ะ! ฉันเดเมียน ไรย์นะโว้ย! คอยดูเหอะ ไอ้หนู ฉันจะถลกหนังแกทั้งเป็น!”

เดเมียนยังคงสบถด่าเจอรัลด์ในขณะที่เลือดไหลอาบใบหน้าของเขา

เจอรัลด์ไม่ได้เกรงกลัวต่อเขา เขาวิ่งเข้าหาเขา พร้อมจะเหวี่ยงม้านั่งในมือของเขา

การที่ได้เติบโตในบ้านเกิดของเขา เจอรัลด์ได้ประสบกับความยากลำบากมาทุกรูปแบบแล้ว เขาเคยยากจนและขี้อาย แต่เขาก็ค่อนข้างเข้มแข็ง

เมื่อสิ่งต่าง ๆ เริ่มบานปลาย เดเมียนจึงไม่กล้าถ่วงเวลาอีกต่อไป

จากนั้นเขาก็ถูกทุบด้วยม้านั่งอย่างต่อเนื่องในขณะที่เขาร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวด สุดท้าย เขาก็สามารถไปที่ประตูและเผ่นหนีออกไปได้

“คุณธอร์นตัน! คุณโอเคไหม?”

เจอรัลด์โยนม้านั่งในมือของเขาลง และเข้าไปหาวินน์ด้วยความกังวล

วินน์เช็ดน้ำตาของเธอและส่ายหัว “ฉันไม่เป็นไร ไอ้บ้านั่น เขามาไม่นานหลังจากที่พวกเธอออกไปกัน โชคดีที่เธอกลับมาทันเวลา มิอย่างงั้น ฉันก็คง…”

“...คงจะดีกว่าที่จะไม่พูดถึงเรื่องนี้กัน ตอนนี้เธอได้ช่วยเหลือชีวิตของพวกเราสองคน ฉันไม่สามารถลากเธอเข้ามาเกี่ยวในความยุ่งเหยิงนี้ได้ ดังนั้นเธอควรจะรีบออกไปจากที่นี่ซะตอนนี้ เดเมียน ไรย์เป็นไอ้เลวที่ชอบอาฆาต เขามาจากหนึ่งในตระกูลที่ทรงอำนาจมากที่สุดแห่งเมย์เบอร์รี่ เธอควรไปเดี๋ยวนี้ก่อนที่เขาจะได้เห็นหน้าเธออย่างขัด ๆ !”

ความหวาดกลัวฉายแวบขึ้นมาในสายตาของเธอ

ไม่มีใครรู้จัก เดเมียน ไรย์ ไปได้ดีกว่าเธอ ครั้งหนึ่งเธอเคยได้ยินบางคนพูดว่าเดเมียนแอบชอบสาวบริการที่บาร์ เขาอยากให้เธอไปกับเขา แต่แฟนหนุ่มของหญิงบริการคนนั้นก็ทำงานอยู่ที่บาร์เดียวกันอีกด้วยเช่นกัน และเขาก็ไม่เต็มใจที่จะปล่อยเธอไป

แฟนของเธอก้าวออกมาเพื่อจะหยุดเขา

ผลที่ได้ก็คือ เดเมียน ไรย์ ส่งลูกน้องของเขาไปทุบตีเขา และทำลายเส้นเอ็นของเขาอย่างสาหัส

จากนั้น เขาก็ข่มขืนหญิงบริการคนนั้นและปล่อยให้ลูกน้องของเขาผลัดกันต่อ

พูดง่าย ๆ เดเมียน ไรย์ เป็นสัตว์ร้ายที่ไร้มนุษยธรรม

และเขามีตระกูลไรย์ทั้งหมดสนับสนุนอยู่เบื้องหลังเขา

“ผมไม่กลัวเขา นอกจากนี้ ใครจะรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับพวกคุณทั้งสองคนถ้าผมจากไป? เขาจะไม่ปล่อยคุณกับลูกสาวของคุณไปอย่างแน่นอน!”

เจอรัลด์ไม่ได้กลัวเขาจริง ๆ

ถ้าเขาวิ่งหนีไปจากที่เกิดเหตุเหมือนคนขี้ขลาดเช่นนั้น เขาน่าจะกระโดดตึกตายซะดีกว่า! เขารู้ว่าเขาไม่สามารถเป็นคนแบบนั้นได้

ยานพาหนะเหล่านั้นปรากฎเข้ามาในแถวหมู่บ้านเล็ก ๆ ปิดกั้นทางเข้าไว้ทั้งหมด

จากนั้น เดเมียน ที่ตอนนี่บาดแผลของเขาถูกพันไว้เล็กน้อย ได้รับการคุ้มกันให้ลงจากรถของเขา โดยไม่รู้ว่าคำสั่งที่จะสั่งการคืออะไร เหล่าลูกน้องของเขาก็รีบขึ้นไปที่ชั้นบนกัน

เมื่อได้เห็นสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นอยู่ด้านนอกบ้านของเธอ ใบหน้าของวินน์ก็ซีดเซียว และแม้แต่เจอรัลด์เองก็กำลังรู้สึกกลัวเล็กน้อย

หากเจอรัลด์ออกมาช้ากว่านี้ไปอีกสักนาทีเดียว เขาก็อาจจะถูกทุบตีจนตายแน่

เขาต้องใช้ความพยายามอย่างมากในการไปให้ถึงในจุดที่เขาอยู่ในวันนี้ แล้วถ้าเขาถูกทุบตีจนตายแบบนั้นโดยที่แซคและคนอื่น ๆ ไม่รู้ เขาก็คงซวยแน่!

“ไปต่อเถอะครับ ขับไปเลย! พาพวกเราไปที่สลัมใกล้ ๆ กับโรงเรียนประถมสก็อตฮาวที่สร้างใหม่!” เจอรัลด์พูดอย่างเร่งรีบ

คนขับเหยียบคันเร่งอย่างแรงและพวกเขาก็หนีออกจากที่เกิดเหตุไปได้

ดูเหมือนว่าคนขับจะรับความตึงเครียดที่กำลังเกิดขึ้นและต้องการจะออกจากสถานที่นี้โดยเร็วที่สุด เขาเริ่มเร่งความเร็ว

เมื่อมองออกไปด้านนอกหน้าต่างรถ สายตาของเดเมียนก็สะดุดเข้ากับรถคันนั้น

เขากำลังยืนอยู่ชั้นล่างและหันหน้ากลับไป ในขณะที่เขามองไปยังทิศทางของรถแท็กซี่คันนั้นด้วยความสงสัย