มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 313

“เจอรัลด์ นายยุ่งไหมหลังจากนี้?” นาโอมิถาม เมื่อเจอรัลด์รับสายของเธอ

“ฉันเหรอ? ไม่หนิ ฉันไม่ได้ยุ่งอะไร!” เขากำลังไปส่งเควต้ากลับไปที่วิทยาเขต เมื่อเธออยู่ในชั้นเรียนแล้ว เขาก็จะว่างอย่างแน่ชัด

“โอ้ ฉันพบรายได้เสริมให้นายแล้ว หนึ่งพันดอลลาร์สำหรับงานหนึ่งวัน มันเป็นงานง่าย ๆ: ฟาซิลิตี้ต้องการคนขับรถ ฉันรู้ว่าทุกวันนี้นายก็ไม่ได้เจ็บปวดรวดร้าวสำหรับเรื่องเงิน แต่งานเสริมเล็ก ๆ น้อย ๆ ก็ไม่ได้เจ็บช้ำอะไร ใช่ไหม? นายคิดว่าไง?” นาโอมินำเสนอข้อเสนออย่างละเอียดอ่อน

เธอรู้ว่าเขานั้นเกือบจะใช้จ่ายลาภลอยของเขาไปจนหมดแล้ว แต่เธอพูดอย่างมีชั้นเชิงไม่ว่าจะอย่างไรก็ดีเนื่องจากว่าเธอก็ตระหนักเช่นกันว่าเจอรัลด์ได้กลายมาเป็นคนที่ใส่ใจภาพลักษณ์ เขายังได้พัฒนาในเรื่องรสนิยมสำหรับเสื้อผ้าที่ดีอีกด้วย!

แต่สำหรับทั้งหมดนั้น เขาก็ยังคงเป็นพี่น้องคนหนึ่งและจะไม่มีอะไรมาเปลี่ยนแปลงระหว่างพวกเขา

เอาตามตรง เมื่อชื่อของฟาซิลิตี้ยกขึ้นมาพูดถึง เจอรัลด์จึงต้องการจะปฏิเสธไป อย่างน้อยที่สุดก็เพราะเขารู้ว่าอีวอนน์และแคสแซนดร้าก็อาจจะเกี่ยวข้องด้วยเช่นกัน มันคงจะเป็นโรงพยาบาลบ้าแห่งหนึ่ง ที่จะถูกจับไปอยู่ระหว่างแม่ไก่ที่พดูเหลวไหลกันเหล่านั้น

แต่กระนั้น เขาก็ไม่สามารถบังคับให้ตัวเองปฏิเสธความปรารถนาดีของนาโอมิได้

หลังจากหยุดไปเล็กน้อย เจอรัลด์ก็พยักหน้าของเขาและตอบตกลงในท้ายที่สุด ทั้งหมดนี้ก็เพื่อนาโอมิ

“เอาล่ะ! อย่างแรก ฉันจะต้องการให้นายกลับมาที่นี่ พวกเราจะซื้อของบางอย่างให้นาย และแต่งตัวให้นาย!” นาโอมิหัวเราะอย่างมีความสุขผ่านโทรศัพท์

เจอรัลด์ถอนหายใจด้วยความกระฟัดกระเฟียดและกลับรถ

ในฐานะเชลยของสาว ๆ เขาได้รับสูทราคาแพงและรองเท้าหนังคู่หนึ่ง ทั้งหมดที่เขาต้องทำก็คือสวมใส่มันทันที

ต้องบอกฟาซิลิตี้ว่า ทั้ง ๆ ที่ความห่างเหินของเธอมีให้กับเขาอยู่ตลอดเวลา แต่ก็ต้องยอมรับว่าเธอกำลังถูกใจเล็กน้อยเมื่อเธอได้เห็นเจอรัลด์ในเสื้อผ้าที่หล่อเหลาเหล่านั้น เธอเกือบจะชมเขาไปแล้ว แม้ว่า...

แต่จากนั้นเธอเห็นเขาพับเสื้อผ้าชุดเก่าของเขาอย่างระมัดระวัง ราวกับว่าตั้งใจที่จะนำพวกมันติดตัวไปกับเขา

เจอรัลด์ คนที่ยากจนของชั้นเรียนพวกเขา ใช้โทรศัพท์ที่มีมูลค่าถึงสี่เท่ามากอย่างงั้นเลยเหรอ?

“ไม่ได้ล้อเล่นนะ!” ฟาซิลิตี้อ้าปากค้างเมื่อเธอเห็นมัน ทั้ง ๆ ที่ตัวเธอเอง

“เจอรัลด์ ฉันไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่นายได้กลายมาเป็นคนที่โอ้อวดเช่นนี้ แต่สำหรับผู้ชายอย่างนายที่จะซื้อโทรศัพท์แบบนี้แล้ว นายกำลังคิดอะไรอยู่? ฟาซิลิตี้นั้นอยู่ในอันดับต้น ๆ ในการแข่งขันของเธอณ ตอนนี้และโทรศัพท์ของเธอก็มีราคาแค่ครึ่งหนึ่งเท่านั้น! นายเป็นเพียงแค่นักเรียนที่ยังไม่มีรายได้ที่มั่นคง ดังนั้นนายใช้จ่ายสุรุ่ยสุร่ายแบบนี้ได้ยังไงกัน? ฉันต้องบอกนายกี่ครั้งกันห๊ะ?” คำพูดนี้มาจากแคสแซนดร้า ที่เป็นที่ปรึกษา

ราวกับว่ามีใครบางคนได้เหยียบหางของเธอไว้

เพียงชั่วครู่ที่ผ่านมา เธอได้สั่งสอนเจอรัลด์เกี่ยวกับชุดเสื้อผ้าที่มีมูลค่าสองสามร้อยดอลลาร์...และจากนั้นเขาก็ควักโทรศัพท์สี่พันดอลลาร์เครื่องนี้ออกมา! นั่นทิ้งเธอไปไว้ที่ไหนแล้วล่ะ?

“จริงด้วย! ทำไมนายถึงซื้อบางอย่างที่แพงขนาดนี้ล่ะ? นายกำลังพยายามจะทำให้เด็กที่ร่ำรวยบางคนประทับใจหรือเปล่า? อ่า...คนบางคนก็แค่ไม่มีชนชั้น นายไม่รู้เหรอ เจอรัลด์? มีเพียงคนยากจนเท่านั้นที่ซื้อของบางอย่างแบบนี้ คนที่มีเงินเขาจะซื้อแค่รุ่นที่ถูกกว่านี้กัน!” เมื่อได้ประสบกับการดูหมิ่นบางอย่างจากสิ่งนี้ อีวอนน์จึงร่วมในการก่อกวนนี้อย่างกระตือรือร้น