มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 342

“ฮ่าฮ่า! ไม่เป็นไร ช่างมันเถอะ ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร!”

เจอรัลด์ไม่อยากจะไป

“ไม่ ไม่ เจอรัลด์ ฉันขอยืนกราน! นายไม่ได้ดูถูกเรา ใช่ไหม? นายจะไม่ดูถูกเพื่อนร่วมชั้นมัธยมปลายของนายเอง ใช่มั้ย? หรือนายแอบดูถูกเราเพราะนายเข้าเรียนที่ มหาวิทยาลัยเมย์เบอร์รี่ในขณะที่พวกเราแค่สอบเข้าตามปกติของมหาวิทยาลัยและวิทยาลัยปกติเท่านั้น? ฉันเข้าใจแล้วว่ามันเป็นยังไงตอนนี้!” ลิเลียนพูดอย่างไร้ยางอาย

“เธอก็รู้ว่าฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น! ก็ได้ งั้นก็มาทานอาหารด้วยกันเถอะ!” เจอรัลด์พูดก่อนจะถอนหายใจ มีใครจะหน้าด้านขนาดนี้ได้ยังไงกัน?

เจอรัลด์ถึงกับพูดไม่ออกเลยทีเดียว

อย่างไรก็ตาม เนื่องจากมันก็เป็นแค่มื้ออาหาร เขาจึงเต็มใจที่จะไปทานด้วยกันและทำมันให้จบ ๆ ไปซะ ท้ายที่สุดแล้ว เขาก็ไม่มีอะไรจะเสียอยู่แล้ว นอกจากนี้ มันเป็นโอกาสที่ดีสำหรับเขาที่จะป้องกันไม่ให้พวกเขามีอะไรมาพูดเกี่ยวกับเขาอีกในอนาคต

เขาจะไปร่วมทานอาหารกับพวกเขาและดูว่าพวกเขาจะพูดอะไรงั้น!

เจอรัลด์พยักหน้ากับตัวเองก่อนจะหันหลังกลับไปอีกครั้ง

พวกเขาไม่ได้ไปทานในร้านอาหารไหน ๆ ในย่านการค้าเมย์เบอร์รี่ แต่พวกเขาไปที่ร้านอาหารธรรมดาที่อยู่ติดกับถนนนั้นแทน

ชารอนได้สั่งอาหารอร่อย ๆ มาหลากหลายจานให้กับเจอรัลด์

“งั้นบอกเรามาสิ เจอรัลด์ นายกลายมาร่ำรวยขนาดนี้ได้ยังไงกัน?”

ในที่สุดหัวข้อนี้ก็ถูกยกขึ้นมาพูดโดยลิเลียน ชารอนก็ฟังอย่างใกล้ชิดเช่นกัน มันเป็นประเด็นสำคัญของความกังวลใจของพวกเธอ

“รวยเหรอ? ฉันเคยร่ำรวยเมื่อไหร่กัน? ฉันไม่ได้มีเงิน!”

เจอรัลด์กลั้นเสียงหัวเราะของเขา ขณะที่เขาสนุกกับการแสดงออกบนใบหน้าของพวกเธอ พวกเธอทั้งสองช่างตลกและน่าหัวเราะในเวลาเดียวกันเสียจริง เขาไม่ได้โกรธอีกต่อไป ในทางตรงกันข้าม เขากลับรู้สึกขี้เล่นในขณะนี้ ดังนั้นเขาจึงตอบกลับด้วยท่าทางที่เรียบง่ายและธรรมดา

จากนั้นเขาก็ตักขาหมูย่างกับข้าวก่อนที่จะลิ้มรสพวกมัน

“เฮอะ! นายเป็นคนซุกซนจริง ๆ ใช่ไหม เจอรัลด์? นายค่อนข้างทำได้ดีมากในการแสดง ฉันเข้าใจ!” ลิเลียนกล่าวขณะที่เธอหัวเราะ

เธอเคยเรียนศิลปะมาก่อนและนั่นรวมถึงการแสดงละครเล็ก ๆ น้อย ๆ ด้วย เธอจึงไม่ยอมน้อยกว่าอีกสองคนอย่างแน่นอน

ขณะที่เธอพูด เธอก็หยิกต้นขาของเจอรัลด์เล็กน้อย

“ฉัน…ฉันไม่มีเงินเลยจริง ๆ!” เจอรัลด์กล่าวอีกครั้ง

“อืมม…ถ้านายไม่มีเงินเลย นายจะล้วงเงินเจ็ดถึงเก้าพันดอลลาร์เพื่อจะซื้อโทรศัพท์มือถือได้อย่างไร? ยิ่งไปกว่านั้น นายจะซื้อกำไลหยกสองชิ้นในวันนี้โดยไม่มีเงินได้อย่างไร? กำไลข้อมือหยกมังกรอย่างเดียวก็มีราคาถึงประมาณสามหมื่นสองพันดอลลาร์แล้ว! นายไม่ได้หลอกลวงใคร เจอรัลด์”

เจอรัลด์โอดครวญเล็กน้อยขณะที่ลิเลียนยังคงตั้งคำถามกับเขาต่อไป

ชารอนเพียงแค่จ้องไปที่เจอรัลด์ต่อไป สายตาของเธอเบิกกว้าง

"โอ้พระเจ้า! เหมือนกับว่าเราสามารถช่วยนายได้อย่างงั้น! นายยังสามารถทำอะไรได้บ้างล่ะ? นายไม่ควรพูดถึงสมัยมัธยมปลายของเราอีกต่อไป ฉันก็ไม่ได้คุยกับนายมานานแล้วด้วยซ้ำ!ทำไมไม่คุยกับชารอนต่อไปล่ะ นายสองคนเกือบจะเป็นคู่รักกันแล้วไม่ใช่เหรอ? ชารอนยังชอบนายอยู่แน่นอน!”

ลิเลียนพูดสิ่งนี้อย่างจงใจเพื่อให้เฮเวิร์ดได้ยิน

ชารอนจับได้ว่าเธอกำลังพยายามจะทำอะไรในทันที “เธอพูดแบบนั้นหมายความว่ายังไง ลิเลียน? ฉันจะเคยชอบเจอรัลด์ได้ยังไง! ฉันไม่เคยชอบเขาเลย!”

เมื่อชารอนพูดจบประโยค เธอก็กระแทกตะเกียบลงบนโต๊ะด้วยอย่างโกรธเคือง

จากนั้นทั้งสองก็เริ่มโต้เถียงกัน

เฮเวิร์ดทำได้เพียงแค่พยายามเกลี้ยกล่อมให้พวกเธอหยุดต่อสู้กัน

อ่า การเป็นคนรวยและรูปหล่ออย่างที่เขาเป็น คือตราบาปสินะ

เจอรัลด์ไม่ได้สนใจพวกเขาและเพียงทานข้าวต่อไป ในขณะที่เพลิดเพลินกับบรรยากาศที่มีชีวิตชีวา

ทันทีทันใดนั้น ประตูก็ถูกผลักเปิดค่อนข้างดัง

ตำรวจหลายคนเดินเข้ามาอย่างฉับพลัน

“นั่นคือพวกเขาใช่ไหม?” ตำรวจคนหนึ่งถามอย่างเย็นชาขณะที่เขาชี้ไปที่เจอรัลด์ และคนอื่น ๆ