มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 360

กีย่าพูดแผ่วเบา

กีย่ารู้สึกซาบซึ้งใจเมื่อเจอรัลด์ได้ช่วยเหลือเธอและยังให้ของบางอย่างที่ล้ำค่าต่อเขากับเธออีกด้วย

จากนั้นเธอก็พัฒนาความรู้สึกที่มีต่อเจอรัลด์

เธอคิดเกี่ยวกับเขาอยู่ตลอดเวลาเมื่อไหร่ก็ตามที่เธอว่าง เธอพบว่าเขาเป็นคนน่ารักจริง ๆ แต่เธอรู้ว่าเจอรัลด์อาจจะเกลียดเธอก็ได้

เอาตามตรงเธอต้องการเป็นเพื่อนกับเขา แต่สิ่งที่เจอรัลด์ได้ทำกับเธอนั้นทำให้เธอรู้สึกผิดหวังจริง ๆ

“คนบ้านนอกที่ยากจนเช่นนั้นมีอะไรดีขนาดนั้นเหรอ?!” ยาโคปกล่าวอย่างโกรธเคือง

ทุกคนหยุดจึงพูดเกี่ยวกับเขาหลังจากนั้น แต่กีย่ารู้สึกอารมณ์ไม่ดีจริง ๆ เธอแย่อะไรขนาดนั้นเลยเหรอ? ไม่มีผู้ชายคนไหนเคยปฏิเสธเธอแบบนั้นนอกจากเจอรัลด์

เมื่อเจอรัลด์รู้ว่าแม่ของกีย่าหายดีแล้ว เขาจึงรู้สึกโล่งอกทันที และชีวิตของเชาก็ดำเนินไปตามปกติ

ในตอนเย็นเดียวกันนั้น เจอรัลด์ได้นำหนังสือบางเล่มไปคืนที่ห้องสมุด เขาเห็นหญิงสาวคนหนึ่ง นอกห้องสมุดที่ดูเหมือนจะกำลังรอใครบางคนอยู่

เจอรัลด์ตกตะลึงไป หญิงสาวคนนั้นคือกีย่า!

กีย่าเงยหน้าขึ้นและเห็นเจอรัลด์

“เฮ้ กีย่า! เธอมาเพื่อศึกษาหรือเปล่า?” เจอรัลด์ถามเธออย่างเก้ ๆ กัง ๆ

“ไม่ ฉันมาเพื่อคืนหนังสือบางเล่ม!” กีย่ากล่าว

เจอรัลด์รู้สึกผิดอย่างแท้จริงเกี่ยวกับสิ่งที่ได้เกิดขึ้นไปก่อนหน้านี้

“เธอทานอะไรมาหรือยัง? ฉันสามารถเลี้ยงอาหารเธอที่โรงอาหารได้นะ วันนี้ฉันเพิ่งได้ข่าวเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับคุณควาร์ริงตัน เธอเป็นยังไงบ้าง?” เจอรัลด์ถาม

“เธอดีขึ้นมากแล้วตอนนี้ ขอบคุณที่ถามนะ อีกอย่าง ฉันก็ทานข้าวมาแล้วล่ะ ขอบคุณสำหรับข้อเสนอ แต่ฉันกำลังจะพบปะกับเพื่อน ๆ ของฉันน่ะ!” กีย่าพยักหน้าให้อย่างสุภาพ

เขาควรจะบอกความจริงหรือไม่นะ?

แต่กระนั้น ประเด็นอะไรในการบอกความจริงคืออะไร? เพื่อที่ว่ากีย่าจะรู้สึกขอบคุณต่อเขาและเริ่มมีความรู้สึกดี ๆ ให้เขาอีกครั้งงั้นหรือ? เหตุการณ์กำไลนั้นก็ได้จบลงไปแล้ว และยาโคปก็มีความรู้สึกให้กีย่า ขณะที่เจอรัลด์ก็มีมีล่าอยู่แล้ว ทุกอย่างควรจะอยู่แบบนั้นแหละ

ขณะเดียวกัน กีย่าออกจากโรงเรียนไปกับยาโคป

“กีย่า ร้านอาหารไหนที่เธออยากจะไปเหรอ? ฉันรู้จักร้านที่อยู่ใกล้กับโรงหนังร้านหนึ่ง แต่การเลือกก็ยังคงแล้วแต่เธอ…” ยาโคปรู้สึกตื่นเต้น เขายังรู้สึกคึกคักยิ่งขึ้นเมื่อกีย่าส่งข้อความให้เขาไปรับเธอ

“แค่จอดตรงหน้า…” กีย่ามองออกไปนอกกระจกดำและกล่าวขึ้นอย่างผิดหวัง

“ตรงนี้เหรอ? ที่นี่ไม่มีร้านอาหารเลยหนิ?”

“ฉันไม่อยากจะไปร้านอาหาร! หยุดรถ ฉันอยากจะกลับบ้าน!”