มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 379

[พวกเราควรไปทานอาหารด้วยกันตอนเที่ยงหลังจากการสอบในวันพรุ่งนี้ไหม? โอเคหรือเปล่า? ฉันจะรอนายนะ!]

กีย่าส่งข้อความเป็นชุดให้เจอรัลด์

ตามธรรมดาแล้วเจอรัลด์เห็นข้องความของเธอทั้งหมด

หลังจากคิดดูแล้ว เขาก็ตอบกลับ: [ขอบใจนะ แต่ฉันคงจะไม่ไป ฉันต้องรีบกลับบ้านทันทีที่การสอบของเราเสร็จสิ้น!]

เนื่องจากตารางสอบที่ไม่เป็นระเบียบ เจอรัลด์จึงได้นั่งสอบบางวิชาของการสอบของเขาไปก่อนหน้านี้แล้ว จึงมีเพียงสองวิชาเท่านั้นสำหรับการสอบปลายภาคที่ว่านี้ในเช้าวันพรุ่งนี้

นอกจากนี้ เขาก็ไม่ต้องการจะมีปฏิสัมพันธ์กันกับกีย่ามากเกินไปอีกต่อไปแล้ว

เขาจึงตอบกลับเธอโดยตรงก่อนที่เขาจะปิดเครื่องโทรศัพท์มือถือไว้เพื่อที่เขาจะสามารถพักผ่อนได้เร็ว ๆ

วันต่อมา เจอรัลด์ก็สอบปลายภาคของเขาเสร็จเรียบร้อยสำหรับทุกวิชาของเขาแล้ว

หลังจากนั้น เขาก็เก็บกระเป๋าของเขาและเก็บผ้าห่มของเขาใส่ในกระเป๋าหนังงูอีกใบ

เดิมทีแซควางแผนที่จะส่งรถพิเศษมารับเจอรัลด์ไปมณฑลเงียบสงบ

ท้ายที่สุดแล้ว โครงการในมณฑลเงียบสงบก็เริ่มดำเนินการแล้วนับตั้งแต่การโทรเมื่อวานนี้

แซคและไมเคิลที่อยู่เบื้องหลังตามปกติแล้วก็ยุ่งกันและต้องทำเรื่องต่าง ๆ ให้เสร็จไป ๆ มา ๆ

แต่อย่างไรก็ตาม เจอรัลด์ก็ไม่ต้องการจะตกเป็นเป้าสายตาของสาธารณชน

ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม สิ่งแรกที่เขาจะต้องทำหลังจากกลับไปที่มณฑณเงียบสงบก็คงจะเป็นการไปเยี่ยมคุณวินเทอร์

สำหรับเรื่องการลงทุน แซคและไมเคิลสามารถจัดการมันได้ด้วยตัวพวกเขาเอง

นอกจากนี้ เนื่องจากพวกเขามีเวลาหยุดพักร้อนสามเดือน เจอรัลด์จึงต้องการที่จะมุ่งมานะกับการอ่านหนังสือหรือเรียนรู้บางอย่าง

เมื่อการหยุดพักร้อนของเขาสิ่นสุดลง เขาจะต้องเริ่มการฝึกงานของเขา

เขาก็คงจะยุ่งมากอย่างแท้จริงจากนั้น ดังนั้น เขาจึงควรจะแค่พักผ่อนเมื่อเขาสามารถทำได้ตอนนี้!

หลังจากการเปิดเครื่องโทรศัพท์มือถือของเขา เขาก็ได้รับข้อความอีกหนึ่งข้อความจากกีย่าในวีแชท

เจอรัลด์ตอบกลับ: [ฉันกลับมาถึงบ้านเกิดของฉันแล้ว ลาก่อนนะ!”

[โอ้! เอาล่ะ งั้น! ฉันจะไม่รบกวนนายอีกต่อไป!]

เจอรัลด์ไม่ได้ตอบกลับ และกีย่าก็ไม่ได้พูดคุยอะไรอีกต่อไป

ยังไงซะ เจอรัลด์คิดว่าเขาก็คงจะไม่ได้เจอเธออีกครั้งในอนาคตอีกต่อไป ใช่ไหม?

ขณะที่เขานั่งอยู่ในรถโดยสาร เจอรัลด์ก็รู้สึกว่าเขาไม่ค่อยมีโอกาสได้มองทิวทัศน์นอกหน้าต่างอย่างเงียบ ๆ เลย

ในตอนนี้เอง เสียงผู้หญิงคนหนึ่งก็ดังขึ้นฉับพลันข้าง ๆ เขา

คน ๆ นี้จำเจอรัลด์ได้อย่างเห็นได้ชัด

เจอรัลด์หันหน้ากลับไปมองรอบ ๆ และเห็นผู้หญิงสาวคนหนึ่งที่อายุประมาณยี่สิบห้าถึงยี่สิบหกปีได้กำลังนั่งอยู่ที่นั่งตรงข้างทางเดินของรถบัส

เธอแต่งหน้าเบา ๆ บนใบหน้าของเธอ และเธอก็สวยมากเช่นกัน

“คุณเลวิสเหรอครับ?” เจอรัลด์ไม่ได้คาดหวังว่าจะเห็นใบหน้าที่คุ้นเคยบนรถบัสนี้

นอกจากนี้ คน ๆ นี้เป็นครูสอนภาษาอังกฤษตอนมัธยมปลายของเขา

ชื่อของเธอคือมอนทาน่า เลวิส และเธอเป็นครูสอนภาษาอังกฤษแทนในโรงเรียนมัธยมปลาย เธอเพิ่งจะเรียนจบจากมหาวิทยาลัยในตอนนั้น แต่เธอสามารถสอนในโรงเรียนมัธยมปลายได้ก็เพราะเส้นสายของครอบครัวเธอ

มีเหตุผลหนึ่งที่ทำไมเจอรัลด์ถึงมีความประทับใจเธออย่างลึกซึ้งเช่นนั้น

เป็นเพราะคุณเลวิสมีลักษณะนิสัยของสาว ๆ ที่ทันสมัยทุกคน

ยกตัวอย่างเช่น เธอมักจะแต่งตัวด้วยลักษณะที่โป๊มากอยู่เสมอ สมัยก่อน เธอจะสวมกระโปรงสั้นและเสื่อครอปซึ่งเผยให้เห็นสะดือของเธอขณะที่เธอกำลังสอนนักเรียนอยู่

ทุกคนก็รู้เช่นกันว่าเธอได้พบแฟนหนุ่มที่ร่ำรวยเป็นพิเศษก็เพราะความสวยของเธอ แฟนของเธอยังได้ซื้อรถออดี้ A6 ให้เธออีกด้วยซ้ำ! นั่นน่าประทับใจมาก!