“ใช่ค่ะ คุณผู้ชาย หนึ่งพันห้าร้อยดอลลาร์!” พนักงานเสริฟ์สาวยิ้มกว้าง
ใบหน้าของดักลาสชวนน่ามอง อย่างแรก เขาคิดว่าแค่จะทิ้งเงินไปหนึ่งร้อยเหรียญ และจากนั้นก็เดินวางโตออกไปจากที่นั่น เขาไม่เคยคาดคิดเลยว่าช่อดอกไม้นั่นจะมีค่ามากขนาดนี้!
ถ้าเขาโทรเรียกพ่อของเขามาที่นี่เพื่อจัดการ...
ไม่ นั่นจะไม่ช่วยอะไร เครือร้านอาหารแห่งนี้มีเจ้าของเป็นบุคคลที่ทรงอำนาจอยู่ที่เมย์เบอร์รี่ ไม่ว่าครอบครัวของเขาจะมีอิทธิพลอะไรก็ตามมันใช่ไม่ได้สำหรับที่นี่!
แต่เขาก็ไม่มีเงินหนึ่งพันห้าร้อยดอลลาร์ติดตัวตอนนี้เช่นกัน!
“ฮึ่ม เช่นนั้นเป็นหนึ่งพันห้าร้อยดอลลาร์ แล้วไง? ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรหนิ!”เลลายิ้มเยาะ เธอแทบจะอยากเอาเงินฟาดหน้าพนักงานเสริฟ์สาวคนนั้นแล้ว
เจอรัลด์กำลังเฝ้ามองอยู่ ไม่ว่าอะไรก็ตาม เธอต้องมีคำพูดสุดท้ายในนี้!
เลลาเหลือบมองไปที่ดักลาส เขาต้องสามารถทำบางอย่างกับเรื่องนี้ได้แน่!
ด้วยการตบกระเป๋ากางเกงของเขา เขาโน้มตัวเข้าไปใกล้เพื่อกระซิบกับเธอ “ฉันเหลือเงินเพียงไม่กี่ร้อยดอลลาร์ติดตัว...ฉันไม่สามารถจ่ายได้!”
“อ่า?” เลลาคาดหวังว่าดักลาสจะยังคงมีเงินเหลืออยู่ราว ๆ หนึ่งพันดอลลาร์ ก็เหมือนกับเธอ วิธีนั้นพวกเขาจึงสามารถรวบรวมเงินและหาทางออกไปจากความยุ่งเหยิงนี้ได้ด้วยเหตุใดเหตุหนึ่ง…แต่เขาแทบจะไม่มีเงินสดติดตัวเลย
ตอนนี้ นี่มันน่าอับอายขายหน้า...
เจอรัลด์ไม่ได้วางแผนที่จะเข้าไปยุ่งเกี่ยว จนกระทั่งเขาเห็นพวกเขากระซิบกระซาบกันอย่างลับ ๆ ล่อ ๆ ในหมู่กันเอง และตระหนักได้ว่าดักลาสอาจจะถังแตกซะแล้ว “เฮ้ พนักงานเสริฟ์! เพิ่มมันไปกับบิลของผมได้เลย! ผมจะจ่ายแทนพวกเขาเองสำหรับตอนนี้!”
เลลาได้แสดงสีหน้าน่าตกใจอย่างที่สุดบนใบหน้าของเธอจากนั้น
แม้ว่าสองคนนั้นจะหยาบคายต่อเขามาก แต่อย่างไรก็ตามเจอรัลด์ไม่สามารถทนเห็นเลลาติดอยู่กับสภาพเช่นนี้ได้ ยังไงซะ เมื่อพวกเขาได้มาพบกันอีกครั้งก่อนหน้านี้ เขาได้พูดถึงบางอย่างเกี่ยวกับพึ่งพาเขาในกรณีที่มีปัญหาใด ๆ ก็ตาม—นั่นคือเหตุผลที่เขาพูดขึ้นมาในตอนนี้
“ฮึ่ม! ดักลาสไม่ต้องการเงินของนาย! เขามีเพื่อน ๆ อยู่ รู้ไหม?” เลลาสวนกลับ
แต่ใครจะให้ดักลาสยืมเงินหนึ่งพันห้าร้อยดอลลาร์อย่างฉุกละหุกได้ล่ะ? ยิ่งไปกว่านั้น พ่อของเขาก็จะได้ข่าวเกี่ยวกับเรื่องนี้ ไม่ช้าก็เร็ว ๆ นี้...และจากนั้นเขาก็จะได้รับการลงโทษ
นี่เป็นทางออกของเขา เขาคงจะเป็นคนโง่ถ้าเขาไม่รับเอาไว้
ดักลาสมาจากตระกูลที่ดีและมีหน้าที่การงานที่น่าทึ่ง เช่นนั้นเขาจึงเป็นตัวเลือกที่เธอต้องการ ท้ายที่สุดแล้ว ทุกที่ที่เขาไป ผู้คนก็จะชื่นชมเขา
แต่อย่างไรก็ตาม หลังจากสิ่งที่เกิดขึ้นวันนี้ในร้านอาหารนั้น โลกทัศน์ของเลลาได้เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง
คนที่สามารถเลี้ยงเธอเล็ก ๆ น้อย ๆ ได้นาน ๆ ครั้งงั้นเหรอ? ลืมนั่นไปซะ! ถ้าไม่มีเงิน พวกเขาก็ไม่แม้แต่จะสามารถได้ทานอาหารที่มีค่าใด ๆ ได้เลยด้วยซ้ำ!
เลลาอยากจะอยู่ที่โต๊ะนั่นกับเจอรัลด์ตอนนี้ มีส่วนในการทานมื้ออาการที่หรูหรานั่น—แต่ดักลาสไม่สามารถจ่ายมันไหว
เขาไม่สามารถแม้แต่จะจ่ายค่าแจกันดอกไม้ที่แตกไปนั้นได้ด้วยซ้ำ
ใครบางคนได้จ่ายเงินเพื่อช่วยเขาพ้นจากปัญหา และตอนนี้เขากำลังวางแผนแก้แค้นกับคน ๆ นั้น
นี่คือผู้ชายในสเปกของเธอหรือเปล่า? เลลาส่ายหัวของเธอ
“เลลา เอาน่า! ฉันจะไปส่งเธอกลับบ้าน!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน
แต่งนิยายยังไงให้ดูโง่ได้ขนาดนี้...