มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 459

“ฉันปิดเครื่องไว้น่ะค่ะ คุณวีเวอร์” ลิเลียนตะโกนขณะที่เธอวิ่งไปหาควาทนีย์

เพราะเฮเวิร์ดและคนอื่น ๆ กำลังตามพวกเธอมา เธอกลัวว่าพวกเธออาจจะถูกเปิดโปงได้

ครั้งที่แล้วเจอรัลด์อ้างว่ารถเฟอร์รารี่เป็นของเขา ชารอนไม่ได้เชื่อเขา คราวนี้ เธอต้องทำให้มันกระจ่าง

เธอกระทืบเท้าไปหาเจอรัลด์และยืนอยู่ด้านหน้าควาทนีย์ เธอถลึงตามองลิเลียนและถามขึ้นมา “เธอกลัวอะไร ลิเลียน?”

“คุณวีเวอร์ ใช่ไหมคะ? ลิเลียนเช่ารถคันนี้ใช่ไหมคะ?”

“ไม่ใช่อย่างแน่นอน!”

ลิเลียนพยายามจะสบตากับคุณวีเวอร์—เห็นได้ชัดว่าเธอกำลังพยายามจะปิดบังบางอย่างเอาไว้

ชารอนฉกเอาสัญญามาจากคุณวีเวอร์และหัวเราะขึ้นมา “นี่คือการเช่า! ดูสิ เฮเวิร์ด! โอ้ คุณจอง ดักลาส ให้ฉันเล่าเรื่องตลกให้พวกคุณฟังนะ วันนี้ฉันกำลังดื่มกาแฟกับเฮเวิร์ด และผู้หญิงคนนี้ที่ชื่อลิเลียน…”

ชารอนแสดงให้พวกเขาเห็นสัญญาอย่างอิ่มอกอิ่มใจ ขณะที่เล่ารายละเอียดจากเหตุการณ์ในตอนเช้านี้

เฮเวิร์ดรู้สึกอิจฉาเจอรัลด์ แต่หลังจากสิ่งที่ชารอนพูดมา เขาจึงรู้สึกแย่มากกับลิเลียนอีกครั้ง เมื่อเห็นว่าทุกคนสังเกตุเห็นเอเลน่ากอดเจอรัลด์อย่างไร นี่คือวิธีเดียวที่จะเอาคืนเขา

มันไม่ใช่เรื่องประหลาดใจขนาดนั้นที่เจอรัลด์รู้จักเอเลน่า เมื่อเห็นว่าเขาเป็นลูกน้องของเอเดนและโยเอลได้อย่างไรนั้น

ทุกคนคาดหวังกับคำอธิบายของลิเลียนเกี่ยวกับรถอย่างกระตือรือร้น

ทันทีที่ชารอนพบว่ารถไม่ใช่ของเจอรัลด์ ความโล่งอกเป็นระลอกจึงเข้าถึงจิตใจของเธอทันที

“ลิเลียน เธอเช่ารถคันนี้จริง ๆ เหรอ?”

เฮเวิร์ดมองลิเลียนด้วยท่าทางที่รังเกียจ

“รถคันนี้เป็นของนายจริง ๆ เหรอ?” ชารอนสอบถามเจอรัลด์ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถาม

นั่นคือการใกล้ชิดมากที่สุดที่เธอยืนอยู่ข้างเจอรัลด์ตั้งแต่สมัยมัธยมปลาย และทั้งหมดที่เธอมีก็คือความรู้สึกสับสนในใจของเธอ

“เธอคิดว่ามันเป็นของใครล่ะ? ฉันบอกไปแล้วว่ามันเป็นของฉัน แต่พวกเธอก็ไม่เชื่อฉันกันหนิ!”

เจอรัลด์ตอบอย่างใจเย็น สายตาของเขาแทงทะลุเข้าไปในจิตวิญญาณของชารอน

จากนั้นเขาก็แตะไหล่ของลิเลียน

“ไปกันเถอะ ฉันจะไปส่งเธอกลับบ้านก่อน”

“โอเค แค่ส่งฉันที่สถานีรถ; ฉันจะมุ่งหน้ากลับไปที่บ้านเกิดของฉันคืนนี้” ลิเลียนตอบกลับ