มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 505

ชายหนุ่มที่หล่อเหลาและหญิงสาวสวย ๆ อย่างน้อยสี่สิบคนต่างก็อยู่ที่นั่นกันแล้ว กำลังรอที่จะได้สัมภาษณ์กัน

ขณะที่เขาเดินไปทางห้องสัมภาษณ์ เขาก็เดินผ่านพื้นที่สำนักงานห้องหนึ่ง

ผู้หญิงจำนวนมากทำงานอยู่ที่นั่นและทุกครั้งที่พวกเธอเห็นผู้ชายหล่อ ๆ ก้าวออกมาจากลิฟต์ พวกเธอก็จะพูดกระหืดกระหอบกันอย่างอึกทึก และทำเหมือนราวกับว่าพวกเธอไม่เคยเห็นผู้ชายในชีวิตนี้มาก่อนงั้นแหละ

เจอรัลด์บอกได้เลยว่ามีเสียงหืดหอบเบา ๆ อย่างเห็นได้ชัดเมื่อเขาก้าวออกมาจากลิฟต์ เมื่อเทียบกับผู้ชายที่ก้าวออกมาถัดไป เขาไม่มีเสน่ห์มากขนาดเลยจริง ๆ เหรอ?

เขาจึงอดไม่ได้ที่จะสบถเล็กน้อยในใจเขา

“ให้ตายเถอะ คนที่สามสิบแปดอยู่นี่แล้ว! วันนี้พวกเขาจะจ้างเพียงแค่สองคนเท่านั้นดังนั้นทำไมพวกเราจำนวนมากมายขนาดนี้ถึงมาสัมภาษณ์กันล่ะ?!”

เสียงนี้มาจากหญิงสาวคนหนึ่งที่ยังคงนับจำนวนคนที่พวกเขาต้องแข่งด้วยต่อไป เอาตามตรง มันค่อนข้างทำให้ใจห่อเหี่ยวกัน

“เฮ้ ดูผู้ชายคนนั้นสิ เขามาคนเดียว! เขาคิดจริง ๆ เหรอว่าเขาจะได้งานนี้ตามเกณฑ์ของเขาอย่างเดียว?”

“ใช่ไหมล่ะ? นอกเหนือจากรูปลักษณ์ที่หล่อเหล่านิด ๆ ของเขาแล้ว ก็ไม่มีอย่างอื่นที่น่าดึงดูดเกี่ยวกับเขาเลย! ฉันไม่แม้แต่จะคิดว่าเขาสามารถเทียบได้กับคนหล่อที่พวกเราเห็นเมื่อครู่ก่อนด้วยซ้ำ!”

“จริงด้วย! มันคงดีกว่าสำหรับเขาที่จะออกไปตอนนี้ซะเพื่อที่จะได้ไม่ทำให้พวกเราเสียเวลาไปมากกว่านี้กัน!”

เหล่านี้คือ สิ่งที่ผู้ถูกสัมภาษณ์ชายที่กำลังรออยู่ที่นั่นพูดกันเมื่อพวกเขาเห็นเจอรัลด์

เอาตามตรงพวกเขากำลังรู้สึกกดดันด้วยเหมือนกัน พวกเขาส่วนใหญ่มาเป็นกลุ่ม และเพราะการแข่งขันทั้งหมดนั่น พวกเขาบางคนจึงอดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ยกันอย่างไม่สุภาพเพื่อทำให้ตัวเองใจเย็นลง

เจอรัลด์แค่สูดหายใจเข้าลึก ขณะที่เขาฟังคำสบประมาทและคำเยาะเย้ยของพวกเขา

อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้ตอบสนองใด ๆ เลย ท้ายที่สุดแล้ว เขาก็รู้ว่าจุดประสงค์ของเขาที่นี่ในวันนี้คืออะไร

ขณะนั้นเอง ประตูลิฟต์ก็เปิดออกและผู้หญิงตัวสูงคนหนึ่งก็ก้าวออกมา เธอดูสูงอย่างน้อยถึงหนึ่งร้อยเจ็ดสิบเซ็นติเมตร

เห็นได้ชัดว่าผู้ถูกสัมภาษณ์ไม่ใช่หญิงสาวประเภทง่าย ๆ แต่เพราะผู้ชายคนนั้นเอาแต่ตื้อเธอต่อหน้าผู้คน เธอจึงไม่มีทางเลือกนอกจากเพิ่มเขาในวีแชท สิ่งนี้ทำให้ผู้ชายคนอื่น ๆ รู้สึกอิจฉามาก

“เอาล่ะ สงบกันหน่อยทุกคน ตอนนี้พวกเราจะอ่านชื่อของพวกคุณจากรายชื่อ! ถ้าคุณอยู่ที่นี่ โปรดขานรับ ‘ค่ะ/ครับ’ ด้วย! หลังจากนั้น คุณก็เข้าไปในห้องสัมภาษณ์ได้ คนแรก จาเรด คลอคฟอร์ด!”

ขณะนั้นเอง ผู้ถูกสัมภาษณ์ที่หล่อเหล่าก่อนหน้านี้และเจอรัลด์ก็ตะโกนขึ้นว่า ‘ครับ’ ในเวลาเดียวกัน

บรรยากาศกลายเป็นเงียบลงอย่างน่าอึดอัดในตอนนั้นขณะที่ทั้งเจอรัลด์และผู้ชายคนนั้นมองกันและกัน

“นี่อะไรกัน? สองคนมีชื่อเหมือนกันเหรอ? เกิดอะไรขึ้นที่นี่กัน?”

จากนั้นผู้ช่วยหญิงคนนั้นก็เดินไปหาเจอรัลด์ เห็นได้ชัดจากการกระทำของเธอ ว่าจาเรด คลอคฟอร์ดรู้จักผู้ช่วยจัดหาคนทุก ๆ คน ท้ายที่สุดแล้ว เธอก็เดินผ่านเขาไปและตรงไปหาเจอรัลด์ ขณะที่เธอมองเอกสารของเจอรัลด์ เธอก็ยกคิ้วขึ้น

“ชื่อของคุณคือเจอรัลด์ คลอฟอร์ดไม่ใช่เหรอ? คุณพยายามที่จะทำให้ตัวเองขายขี้หน้าอยู่หรือเปล่าเนี่ย? ทำไมถึงขานตอบ เมื่อมันไม่ใช่ชื่อของคุณที่ฉันตะโกนเรียกด้วยล่ะ?”