มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 511

เจอรัลด์กำลังเร่งรีบ เขารู้ว่าเรื่องนี้ควรจะจบลงและเสร็จสิ้นเรียบร้อยภายในสองวันก่อนแล้ว

แต่อย่างไรก็ตาม เนื่องจากว่าไปสะดุดกับเรื่องของเซโน่ โครงการหอพักนี้จึงล่าช้าไป

เพราะบางพื้นที่เจอรัลด์เป็นคนเลือกเองอย่างชัดเจน เขาจึงตัดสินใจที่จะมาเยี่ยมชมที่ศูนย์อสังหาริมทรัพย์แห่งนี้เป็นการส่วนตัว

เจอรัลด์เข้ามาในศูนย์และไปที่เคาน์เตอร์ด้านหน้าทันที

ทีนทีที่ตัวแทนอสังหาริมทรัพย์สังเกตุเห็นเจอรัลด์ สีหน้าของเธอก็ไม่มีความสุขขึ้นมาทันที เธอเต็มไปด้วยความอึดอัดใจและผิดหวัง

เธอคิดว่าเจอรัลด์เป็นแค่คนโง่จน ๆ อีกคนที่ไม่มีเงินจะสามารถซื้ออสังหาริมทรัพย์ได้ เช่นนั้น เมื่อเขามาแวะมาโดยการเป็นเพื่อนของ เลลา จอง เธอจึงยืนยันได้ว่าเจอรัลด์จะเริ่มต้นกู้เงิน

ท่าทางของเธอที่มีต่อเจอรัลด์ก็เย็นชาเช่นกัน; เธอคิดว่าเขาไม่คุ้มค่ากับความพยายามเพราะเขาไม่ได้ดูเหมือนจะเป็นคนมั่งคั่งอะไรอย่างนั้น

จากนั้นในวันถัดมา เขาตัดสินใจไม่กู้เงินแทน แต่เขากลับต้องการจะซื้ออสังหาริมทรัพย์ด้วยการชำระเต็มจำนวน นี่จะหมายความว่าตัวแทนจะได้รับค่าคอมมิชชั่นที่ต่ำที่สุดเท่าที่เป็นไปได้

เธอจึงแก้ตัวเพื่อเลี่ยงหน้าที่ท่าทางความเป็นมืออาชีพของเธอทันทีและบึ้งตึงใส่เจอรัลด์ “นายเป็นคนโง่หรือเปล่า? ฉันบอกว่านายควรจะกู้เงิน! นายทึ่ม หรือแค่โง่จริง ๆ เนี่ย? นายคิดจริง ๆ เหรอว่าทั้งหมดที่นายมีคือเงินนิดหน่อยนี่?”

คำเหล่านั้นหยาบคายมากจริง ๆ

แต่อย่างไรก็ตาม เจอรัลด์ปฏิเสธที่จะให้เธอทำแบบนั้น ด้วยการโยนถุงเงินสดไปยังเท้าของเธอ

“เลิกทำให้ผมเสียเวลาและดำเนินการต่อได้แล้ว!”

เนื่องจากเสียงของเขาดังก้องไปทั่วห้องรับรอง ทุกคนถึงกับตกตะลึงอยู่กับที่กัน พวกเขาทั้งหมดมองอย่างไม่ชอบใจไปที่ตัวแทนอสังหาริมทรัพย์ และเธอก็ถูกทำให้อัยอายขายหน้าอย่างทั่วถึงในช่วงเวลานี้

“อย่ากล้ามาทำตัวเป็นปรปักษ์กับผม! ผมก็คือลูกค้าคนหนึ่ง!” เจอรัลด์ทำหน้าบึ้งตึง

“ฮ่า ท่าทางอะไรล่ะ? ท่าทางแบบไหนที่นายอยากจะให้ฉันมี? ทั้งหมดที่นายทำคือการซื้อบ้านหลังหนึ่ง อย่าไปคิดถึงมันเลย! ฉันไม่แม้แต่จะได้รับค่าคอมมิชชั่นจากนายเลยด้วยซ้ำ สามพันดอลลาร์สำหรับค่าคอมมิชชั่นงั้นเหรอ? โอ้ได้โปรด ถ้านายต้องการเอามันคืนมากขนาดนั้น ฉันไม่แคร์หรอกนะ! เอาไปสิและอย่ากลับมาอีก! ฮึ่ม!” ลูน่าถ่มน้ำลายและหันหน้าไป

ถ้าเขาร้องขอการการจำนอง เธอก็คงสามารถได้เงินมากกว่าแค่สามพันดอลลาร์แล้ว เธอจะยังได้โบนัสอีกด้วยหลังจากการขายอสังหาริมทรัพย์ได้สำเร็จ โดยไม่มีสิ่งนั้น เงินเดือนของลูน่าก็อาจจะถูกหักออกด้วยซ้ำ

“ผู้จัดการของคุณอยู่ไหน? พวกคุณทั้งหมดเป็นกลุ่มสัตว์ที่ไม่มีการดูแลตรวจตราเลยหรือไง?” เจอรัลด์ไม่คาดคิดเลยว่าลูน่าจะแสดงท่าทางที่น่ารังเกียจเช่นนี้กับเขาได้ในคราวนี้

พนักงานที่อยู่หน้าเคาน์เตอร์ก็เอาแต่ก้มหน้าของพวกเขาลง เพิกเฉยต่อเจอรัลด์เช่นกัน เห็นได้ชัดเจนว่าเขากำลังได้รับการดูถูกอยู่

ทันทีทันใดนั้น ผู้หญิงวัยกลางคนคนหนึ่งก็เดินเข้ามาในล็อบบี้ “เฮ้ ลูน่า นี่หมายความว่ายังไง? เธอเป็นพนักงานที่มียอดขายสูงสุดในปีที่แล้ว เธอจะโต้เถียงกับคนอื่นในที่สาธารณะตอนนี้ได้อย่างไรกัน!”