มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 513

“ว่าไงนะ?!”

ทุกคนในล็อบบี้รวมถึงลูน่า ต่างก็ตกตะลึงไปตาม ๆ กัน

สิ่งที่ตามมาหลังจากนั้นคือห้องที่เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะกัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งลูน่าและคู่รักมิลเลอร์นั่น พวกเขาหัวเราะหนักมากจนน้ำตาอาบแก้มพวกเขา

“ฮ่าฮ่าฮ่า บ้าจริงเชียวเพื่อนเอ้ย นายไม่สามารถแสร้งทำแบบนี้ไปทั่วได้นะ!” คุณผู้ชายมิเลอร์หัวเราะ พร้อมกับกุมท้องเขาเอาไว้

“เขาบ้าหรือเปล่าเนี่ย?”

“ใช่ อาคารทั้งสองหลังเลยนะ! ฉันคิดว่าแม่งได้ยินเขาผิดไปซะอีก ฮ่าฮ่าฮ่า!”

“โยว่…พวกเราต้องโทรเรียกผู้รักษาความปลอดภัยหรือเปล่า?”

แม้แต่พนักงานตรงเคาน์เตอร์ด้านหน้าก็ดูเหมือนจะหายใจไม่ออกกันแล้วจากการหัวเราะ

ทันทีทันใดนั้น ผู้จัดการก็เดินเข้ามาในล็อบบี้ด้วยสีหน้าเข้มงวด

“เกิดอะไรขึ้น? ความเป็นมืออาชีพของทุกคนอยู่ที่ไหน? ดูพวกเธอทุกคนสิ! ช่างไร้สาระ!”

ลูน่ากัดริมฝีปากของเธอเพื่อสงบสติอารมณ์ลง “ไม่ค่ะ…ไม่ คุณผู้ชาย ผู้ชายตรงนั้น เจอรัลด์ คลอฟอร์ด เขา…เขาพูดว่าเขาอยากจะซื้ออาคารของเราสองหลัง! ฮ่าฮ่าฮ่า!” น้ำตาไหลอาบแก้มสีแดงสดของเธอ

ผู้จัดการดูเหมือนจะมีความเป็นมืออาชีพมากกว่าตัวแทนเหล่านี้ เขาสูดหายใจเข้าลึกและจ้องไปที่เจอรัลด์ชั่วครู่สั้น ๆ ก่อนจะเข้าไปหาเขาด้วยการแสดงออกที่สุภาพ

“คุณคลอฟอร์ด มันคือ…? พัฟ!” แม้ว่าเขาไม่ได้พูดมากนัก ผู้จัดการก็อดไม่ได้ที่จะปล่อยหัวเราะออกมาเสียงดังเหมือนกัน

สิ่งที่เจอรัลด์กล่าวมันน่าตลกมากเกินไป ข้อปฏิบัติของพวกเขาคือ การคงความเป็นมืออาชีพอยู่เสมอไม่ว่าลูกค้าของพวกเขาจะไร้สาระมากแค่ไหน เว้นแต่ว่าพวกเขาไม่อาจกลั้นการหัวเราะของพวกเขาได้อีกต่อไป

“คุณกำลังหัวเราะงั้นเหรอ?” เจอรัลด์กล่าวอย่างเย็นชาขณะที่เขาปัดปลายจมูกของเขา คนเหล่านี้กำลังกวนประสาทเขาอยู่ แต่เขารู้ว่าจะทำให้พวกเขาหุบปากกันได้อย่างไร

“บอกผมมาสิ อาคารหลังหนึ่งราคาเท่าไหร่ นิกกี้? คุณคำนวณเสร็จหรือยัง?” เจอรัลด์ถามด้วยสีหน้าเย็นชา

และในขณะนั้นเอง โทรศัพท์ของเจอรัลด์ก็ดังขึ้น เป็นสายโทรเข้าจากลูกน้องของเขา

“คุณคลอฟอร์ด พวกเรามาถึงพร้อมกับเงินแล้วครับ ทั้งหมดเป็นเงินสดตามที่คุณต้องการ พวกเราส่งให้คนเอามันเข้าไป หรือเราขอให้คนในฝั่งพวกเขาทำแบบนั้นกันดีครับ?” ลูกน้องถามขึ้นมา

เขารู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติเมื่อเขาได้ยินเจอรัลด์พูดด้วยน้ำเสียงที่รำคาญเช่นนั้นระหว่างการโทรศัพท์ ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจก่อเรื่องขึ้นมาอย่างจงใจ

“ช่างมันเถอะ!” เจอรัลด์กล่าวขณะที่เขาเซ็นเอกสาร จากนั้นเขาก็โยนปากกาของเขาลงบนพื้น “เทมันทั้งหมดตรงหน้าทางเข้า!”

“ครับ คุณผู้ชาย!” ทันทีที่เขาวางสาย ท้ายรถบรรทุกก็เปิดออก และภายในนั้น มีกองเงินสดอยู่มากมาย

จากนั้นส่วนที่แยกออกก็ค่อย ๆ ยกขึ้น และกองเงินสดเหล่านั้นจึงกลึ้งเกลือกออกมาจากรถบรรทุกลงบนทางเดินเท้าตรงหน้าทางเข้าล็อบบี้

“พระเจ้า!!”

ผู้จัดการล้มลงกับพื้นด้วยความตกใจ เอกสารทั้งหลายในมือของลูน่าก็ร่วงลงบนพื้นเนื่องจากว่าแขนของเธออ่อนแรงขึ้นมา เธอยืนอยู่ที่นั่น ใบหน้าของเธอซีดเซียว