มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 571

"ฮึ! ดูแกสิ พยายามเบียดมาข้างหน้าหน้าแบบนั้น!” แซนดริลลาเย้ยหยัน ขณะที่เธอเห็นเจอรัลด์ถูกผลักไปทางด้านหลังอีกครั้ง

“ให้ตายเถอะ!” เจอรัลด์คิดกับตัวเอง เขาไม่สามารถก้าวไปข้างหน้าได้เลย!

“เฮ้ เจอรัลด์? บางทีนายควรดูจากตรงนี้ ฉันหมายถึงดูดาราทั้งหมดนะ!” โลลิต้าแนะนำ

ขณะที่เธอพูดอย่างนั้น แขกคนสุดท้ายก็มาถึงงานฉลอง

ในห้องประชุม แซคเองก็อยู่บนเวทีแล้ว ขอบคุณแขกที่มาร่วมงานทุกคน ทันใดนั้นโทรศัพท์ของแซคก็เริ่มดังขึ้น และทุกคนก็เงียบไป

แม้จะมีผู้คนมากมายในห้องประชุมกลางแจ้ง แต่ก็เงียบจนได้ยินเสียงเข็มหมุดหล่น

“หลายชั่วโมงแล้ว… ใครคือ คุณคลอฟอร์ด? ทำไมเรายังไม่เห็นเขาเลย”

“บางทีเขาอาจจะไม่มา? แต่มันเป็นไปไม่ได้ใช่ไหมครับ”

“หรือเขาอาจจะอยู่ข้างในแล้ว! และเขาแค่ไม่อยากเปิดเผยตัวตน”

"ฮะ? หมายความว่าเราจะไม่สามารถพบเขาได้งั้นเหรอ?” หญิงสาวบางคนพูดอย่างผิดหวัง

สาว ๆ ต่างอยากเห็นหน้าตาของมหาเศรษฐีพันล้าน มากกว่าแค่เห็นเอเดนและโยเอล การที่รู้ว่าคุณคลอฟอร์ดหน้าตาเป็นอย่างไร เป็นเป้าหมายหลักของพวกเขา ตั้งแต่วินาทีที่พวกเขารู้ว่างานฉลองนี้จัดขึ้นเพื่อใคร

“บ้าจริง ทำไมคุณคลอฟอร์ดถึงยังไม่แสดงตัวนะ” เลอาถามอย่างใจร้อน

“บางทีเขาแค่ไม่อยากถูกเห็น!” วิลลี่ตอบ

ขณะเดียวกันในห้องประชุม บรรยากาศเริ่มมืดมัวขึ้นทุกนาที แซครับรู้ถึงการเปลี่ยนแปลงทางอารมณ์ที่ชัดเจน แต่ถึงกระนั้นเขาก็ยังสับสนเล็กน้อย

เกือบจะสิบเอ็ดโมงแล้ว และตามที่สัญญาไว้ เจอรัลด์น่าจะมาถึงหลังจากรับคุณวินเทอร์

ได้แล้ว

แซคยิ้มก่อนจะพูดว่า “ขอโทษนะครับทุกคน! ผมจะโทรหาคุณคลอฟอร์ดเดี๋ยวนี้ เขาอาจจะถูกบางอย่างจับตัวไป!”

“เจอรัลด์? นายกำลังทำอะไร? กลับมาเดี๋ยวนี้!" โลลิต้าเรียกเขาออกมา เธอคิดว่าเจอรัลด์เสียสติอย่างเห็นได้ชัดเช่นกัน

ขณะที่เจอรัลด์เดินไปกลางพรมแดง ทุกคนก็จ้องมองเขาต่อไปด้วยสีหน้างุนงง เมื่อพวกเขาเห็นเขา แขกผู้มีเกียรติทุกคนก็เดินออกจากอาคารโดยไม่มีใครอื่นนอกจากแซค

“เสียงฮึมฮัม ฮือฮา! เขาได้รับความสนใจจากพวกเขา!” โลลิต้าพูดด้วยความตื่นตระหนก

ในขณะนั้น แขกผู้มีเกียรติทุกคนก็กล่าวทักทายพร้อมกันว่า “คุณคลอฟอร์ด!” เสียงของพวกเขาประสานกันจนคำทักทายดังก้องไปทั่วห้องโถงราวกับหิมะถล่ม

“ค คุณ คลอฟอร์ด? อะไรกัน?"

ทุกคนรู้สึกหนาวสั่นเมื่อได้ยินคำทักทายที่ดังและรุนแรง

“ค คลอฟอร์ด?"

“เขาคือคุณคลอฟอร์ด...? จะเป็นไปได้อย่างไรกัน?”