มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 58

ถึงเวลานี้ วิลสันก็ได้ดำเนินการตรวจสอบทั้งหมดและเอกสารการโอนต่าง ๆ เรียบร้อยแล้ว

“คุณคลอฟอร์ด นี่คือกุญแจรถของคุณและนามบัตรของผม จากนี้ไป โปรดอย่าลังเลที่จะถามผมสำหรับสิ่งใดก็ตามหากคุณมีคำขอพิเศษใด ๆ ถึงแม้ว่ามันจะไม่ได้เกี่ยวข้องกับรถเลยก็ตาม คุณสามารถถามความช่วยเหลือจากผมได้ตลอด!” วิสันพูดขึ้นด้วยความเคารพ

นี่เป็นเพราะว่าเจอรัลด์มีความหมายต่อเขามากกว่าเพียงแค่ลูกค้าปกติที่จะซื้อรถ เขารู้ว่าเจอรัลด์มาจากตระกูลที่ร่ำรวยและมีอำนาจมาก

วิลสันรู้สึกว่าเขาคงจะไม่ล้มเหลวหากเขาได้คุ้นเคยกับคุณคลอฟอร์ด

“โอเค ขอบคุณครับ ผู้จัดการวิลสัน เอาตามตรงนะ มีบางอย่างที่ผมอยากจะถามคุณหากว่าไม่เป็นการรบกวนมากเกินไป ผู้จัดการวิลสัน” เจอรัลด์พูดด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา

“ครับ ได้โปรด แค่เพียงให้คำแนะนำของคุณ!”

“ได้โปรด คุณสามารถหาคนช่วยผมขับรถคันนี้กลับไปได้ไหม? ฮ่าฮ่าฮ่า จริง ๆ แล้ว ผมยังไม่ได้ใบขับขี่...”

“โอ้! หากว่าเป็นเช่นนี้ ผมจะดำเนินการให้คุณเดี๋ยวนี้ครับ!”

“คุณคลอฟอร์ด ทำไมไม่ให้ผมขับไปส่งคุณกลับล่ะ!”

“คุณคลอฟอร์ด ผมสามารถขับรถกลับให้คุณได้เหมือนกัน! ผมได้รับใบขับขี่ของผมมานานกว่าสองถึงสามปีแล้ว!”

“คุณคลอฟอร์ด โรงเรียนสอนขับรถไหนที่คุณกำลังลงเรียนอยู่?”

ทันทีที่คำพูดของเขาพูดออกไป ฝูงชนทั้งหลายได้มารวมกันรอบ ๆ เจอรัลด์อย่างรวดเร็วขณะที่พวกเขาคว้าแขนของเขาอย่างลนลาน

พวกเขาเอาแต่ถามคำถามเจอรัลด์เกี่ยวกับมหาวิทยาลัยไหนที่เขากำลังศึกษาอยู่และโรงเรียนสอนขับรถที่ไหนที่เขากำลังเรียนอยู่

เจอรัลด์พูดหลบเลี่ยงกับคำตอบกลับของเขา โชคดี วิลสันมีความเฉียบแหลมและตื่นตัวมาก และเขาได้เสนอขึ้นอย่างรวดเร็วที่จะขับรถพาเจอรัลด์กลับเป็นการส่วนตัว

ในเวลานี้ วาเนสซ่ากำลังยืนอยู่ข้างประตูขณะที่เธอชำเลืองมองเจอรัลด์และฝูงชน เธอกำลังกัดปาก เต็มไปด้วยความเสียใจหลายแหล่ เธออยากจะตบหน้าตัวเองจริง ๆ!

เธอได้ดูถูกและดูหมิ่นใครบางคนจริง ๆ แต่อย่างไม่คาดคิด ที่คน ๆ นั้นจะกลายมาเป็นกษัตริย์ตัวจริง!

วาเนสซ่าอดไม่ได้ที่จะทรุดตัวลงกับพื้นขณะที่เธอนึกถึงการกระทำทั้งหลายของตัวเอง อาชีพของเธอได้จบลงแล้วอย่างแน่นอน!

อย่างไรก็ตาม เจอรัลด์ไม่ได้ขอให้วิลสันขับไปส่งเขากลับไปที่วิทยาเขต

ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม นี่คือแลมบอร์กินีที่เท่และหรูหราเช่นนี้ ถึงแม้ตอนที่พวกเขากำลังขับรถอยู่บนถนน ฝูงชนก็ได้จ้องมาที่รถของเขากันแล้ว

หากเขากำลังขับรถนี้เข้าไปในวิทยาเขต เขาคงจะดึงดูดความสนใจมากเกินไปอย่างแน่นอน

นี่คงจะเป็นการตกเป็นเป้าสายตาของสาธารณชนมากเกินไป

มันคงจะรู้สึกราวกับว่าเจอรัลด์พยายามที่จะอวดความร่ำรวยของเขา

เธอคือเด็กสาวที่เขาได้พบเมื่อตอนที่วิตนีย์ได้สั่งให้เขาทำความสะอาดหอประชมเมื่อครั้งก่อน ในตอนนั้น เจอรัลด์ได้ทำให้รองเท้าสีขาวของเธอเปื้อนและสกปรกอย่างไม่ตั้งใจเมื่อเขาจดจ่อมากไปกับการพูดของวิคเตอร์เกี่ยวกับการซื้อรถ

เจอรัลด์สามารถจำเธอได้อย่างชัดเจนเพราะเธอไม่เพียงแค่สวยมาก แต่เธอยังไม่ด่วนตัดสินใด ๆ เลย ไม่เหมือนกับวิตนีย์ เธอสงบเสงี่ยมและเป็นคนดี

ดังนั้น เจอรัลด์มีความประทับใจลึกซึ้งให้กับเธอ เขายังสามารถจำชื่อของเธอได้อย่างชัดเจน มีล่า สมิธ!

“น้องสาว อย่าทำเป็นเรื่องตลกแบบนี้ เธอซื้อชานมหกแก้วในคราเดียวและยังจิบชานมแก้วหนึ่งหลายจิบ หากเธอทิ้งพวกมันไว้ที่นี่และไม่กลับมารับมัน ฉันควรจะทำยังไงกับชายนมเหล่านี้ทั้งหมดกัน?! ฉันควรจะไปเก็บเงินกับใคร ถ้างั้น? คุณผู้หญิง ผมเพิ่งจะดำเนินธุรกิจขนาดเล็กที่นี่ ดังนั้น ได้โปรดอย่าทำเรื่องยากให้ผมเลย!”

เถ้าแก่ชายที่อยู่ข้างในพูดขึ้นอย่างหมดหนทาง

ในเวลานี้ มีล่าได้มีการแสดงออกที่กังวลใจมากบนใบหน้าของเธอขณะที่เธอปาดเหงื่อออกจากหน้าผากของเธออย่างลนลาน

“มันเท่าไหร่ครับ? ผมจะจ่ายให้เธอ...”

ขณะที่มีล่ารู้สึกปั่นป่วนมาก เสียงหนึ่งได้ดังขึ้นด้านหลังใบหูของเธอ

มีล่าถอนหายใจอย่างโล่งอกก่อนที่เธอหันหลังกลับเพื่อดูว่าใครที่ได้มาเพื่อช่วยเธอ ทันทีที่เธอเห็นเจอรัลด์ เธอยิ้มอย่างคาดไม่ถึง

“เป็นนายเหรอ?”

“ใช่ มันดูเหมือนราวกับว่าพวกเราพบกันอีกครั้งแล้ว!” เจอรัลด์ยิ้มและไม่สามารถหยุดใบหน้าของเขาจากการเปลี่ยนเป็นสีแดงเรื่อได้...