มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 590

ในขณะนั้น คนดังหลายคนสังเกตเห็นว่าที่นั่งหลักยังคงว่างอยู่ และเมื่อได้ยินคำพูดของวอลเลซก็ยิ่งทำให้พวกเขาช็อกกว่าเดิมอีก

“เกิดอะไรขึ้นกัน?”

“อืม คุณคลอฟอร์ดกำลังจะนั่งตรงที่นั่งหลัก แต่วอลเลซไม่ให้เขานั่งน่ะสิ!”

“อะไรนะ? เขากล้าทำแบบนั้นได้ยังไงกัน? ที่นั่งตรงนั้นมักจะเป็นของคุณหนูคลอฟอร์ดเสมอในปีก่อน ๆ ตั้งแต่เธอเป็นซีอีโอ ในฐานะที่เป็นน้องชายของเธอ คุณคลอฟอร์ดก็ควรรับช่วงฐานันดรของเธอต่อโดยชอบธรรมสิ แล้วทำไมวอลเลซถึงบ้าทำเป็นอาจหาญขนาดนั้นล่ะ?”

“ฮึ่ม ใครจะไปรู้ล่ะ? คุณหนูคลอฟอร์ดต้องรู้สึกอับอายแน่ตอนนี้!”

ขณะที่ฝูงชนยังคงซุบซิบต่อไป บางอย่างก็กำลังเกิดขึ้นอยู่ด้านนอก

รถโรลส์ รอยซ์ แฟนธอมแปดคันมาถึงตรงทางเข้าคฤหาสน์แล้ว และทันทีทันใดหลังจากที่พวกมันมาจอด บอดี้การ์ดมากกว่าสิบคนที่สวมชุดสูทก็ลงมาจากรถกันก่อนที่จะจัดเรียงเป็นสองแถวกันอย่างรวดเร็ว

ไม่นานทางเข้าที่ยิ่งใหญ่ก็ดึงดูดความสนใจของผู้คนกัน และแม้แต่เจอรัลด์ก็ยังถูกบังคับให้มองออกไปนอกคฤหาสน์ คนขับรถของรถคันหลักลงจากรถมาและเปิดประตูรถรถโรลส์ รอยซ์ แฟนธอมให้อย่างเคารพ

ชายหนุ่มร่ำรวยที่แต่งกายในชุดสูท ก้าวออกมาพร้อมกับมือทั้งสองที่ล้วงเอาไว้ในกระเป๋ากางเกง เมื่อพวกเขาเห็นเขา บอดี้การ์ดของเขาก็โค้งคำนับให้ทันที

“เขาเป็นใคร? นี่ช่างเป็นทางเข้าที่ยิ่งใหญ่เสียจริง!”

ฝูงชนส่วนใหญ่ประหลาดใจกันกับฉากนี้

วอลเลซในทางกลับกัน รีบเข้าไปชายหนุ่มเพื่อทักทายเขาอย่างรวดเร็ว “คุณหลง ขอบคุณที่มาร่วมงานนะครับ! การปรากฏตัวของคุณที่นี่ ทำให้คฤหาสน์เมาน์เทนวิวเปล่งประกายทันที!” วอลเลซกล่าวอย่างตื่นเต้นก่อนจะโค้งคำนับให้เช่นกัน

“อะไรนะ? คุณหลงงั้นเหรอ? เขาเป็นทายาทที่ร่ำรวยแห่งตระกูล! ครอบครัวของเขามีประวัติศาสตร์อันยาวนานหลายทศวรรษเลยนะ!”

“แม่ง! ไม่น่าล่ะวอลเลซถึงทำตัวอาจหาญขนาดนี้ในวันนี้!”

“เช่นนั้น เป็นคุณหลงเองสินะที่มอบความมั่นใจมากมายขนาดนี้ให้เขาน่ะ!”

“คุณพูดถูกต้องที่สุดแล้วครับ คุณควินเนนส์!” คุณหลงตอบกลับด้วยรอยยิ้มขบขันเชิงเหน็บแนม ขณะที่คุณควินเนนส์หลีกทางให้

จากรถที่อยู่ข้างหลังเขา คนขับรถลงมาจากรถ และเปิดประตูที่นั่งของผู้โดยสาร

หญิงสูงศักดิ์คนหนึ่งแต่งกายด้วยชุดเดรสที่ดูราคาแพงก็ก้าวออกมา ในอ้อมแขนของเธอ มีสุนัขตัวเล็กน่ารักตัวหนึ่ง และเธอหญิงรับใช้สองคนก็มายืนอยู่ข้างเธอทันที

“พี่สะใภ้ มาร่วมกับพวกเราสิครับ!” คุณหลงกล่าว ใบหน้าของเขามีรอยยิ้มกว้าง

จากนั้นผู้หญิงคนนั้นก็เดินไปทางถนนหลักขณะที่ฝูงชนจ้องมองด้วยความเกรงขาม เอเดนและคนอื่น ๆ จ้องมองเธอ สายตาของพวกเขาเบิกกว้างขึ้น ก่อนที่จะหันกลับไปมองที่เจอรัลด์

เจอรัลด์เองก็ไม่อยากจะเชื่อว่าเขาเห็นใครตรงหน้าเขานี้

ผู้หญิงที่มีสุนัขอยู่ในมือของเธอไม่ใช่ใครอื่นที่ไหนนอกจากซาเวีย ยอร์ค คนที่เขาตามหามาโดยตลอด