มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 62

ถึงแม้ว่าผู้พูดจะไม่ได้ตั้งใจสำหรับอะไรก็ตาม เหล่าผู้ฟังที่ไม่ได้ตั้งใจก็ถือเอาคำพูดของพวกเขาอย่างเป็นจริงเป็นจัง

นาธาเนลขมวดคิ้วทันทีที่เขาได้ยินว่าเจอรัลด์ได้จ่ายค่าชานมให้มีล่า

เขาบอกได้เลยว่าพวกเขาทั้งคู่รู้จักกันและกันอย่างเห็นได้ชัด นอกจากนี้ เจอรัลด์ยังได้จ่ายค่าชานมให้มีล่าด้วยเหรอ? มีบางอย่างมากกว่านี้ระหว่างพวกเขาหรือเปล่า?

ขณะที่คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ นาธาเนลส่งข้อความหาวิคเตอร์อย่างทันที

จากนั้น นาธาเนลมองไปที่เจอรัลด์ที่กำลังจะพูดคุยกันต่อกับมีล่าก่อนที่เขาจะพูดขึ้น “เจอรัลด์ นายมานี่เพื่อฝึกซ้อมการขับรถ หรือมาที่นี่เพื่อคุยกับสาว ๆ กัน? มันต้องยากพอแล้วสำหรับนายที่จะเก็บเงินให้พอเพื่อจะจ่ายสำหรับบทเรียนการขับรถของนาย นายจะไม่ไปสนใจกับบทเรียนการขับรถของนายแทนหรือ?”

เด็กสาวหลาย ๆ คนที่กำลังยืนอยู่ข้าง ๆ ก็มองไปที่เจอรัลด์ด้วยความดูถูกอยู่ในใจของพวกเธอ เดิมทีพวกเธอคิดว่าคน ๆ นี้เป็นคนค่อนข้างสุจริต แต่มันดูเหมือนกับว่าเขาถึงกับลืมในสิ่งที่คิดไส้ไปทันทีที่เขาได้เห็นสาวสวย

มีล่าบอกได้เลยอย่างแน่ชัดว่านาธาเนลกำลังโจมตีเจอรัลด์ ดังนั้นเธอจึงปกป้องเขาอย่างรวดเร็ว “นาธาเนล นายกำลังพยายามพูดอะไรอยู่? ทำไม่ถึงต้องโจมตีเจอรัลด์ด้วย? นายสอบตกหัวข้อที่สองมาสองรอบแล้วแต่นายก็ยังคงโจมตีคนอื่น ๆ ด้วยความไร้สาระ หากนายมีเวลาว่างมากขนาดนั้น นายควรตั้งใจกับการเรียนด้วยตัวเองแทนนะ”

“ฉัน...” ใบหน้าของนาธาเนลเปลี่ยนเป็นมืดดำอย่างทันที

วรูม!

ในเวลานี้ เสียงของรถยนต์ได้แผดร้องอย่างฉับพลันใกล้กับลานฝึก

ทุกคนหันหน้าไปมองในทิศทางนั้นอย่างทันที

หลังจากนั้น ผู้หญิงสองสามคนได้ชี้ไปข้างนอกขณะที่พวกเธอตะโกนขึ้น “ว้าว! คันนั้นสวยงามมาก!”

“โอ้มาย! รถคันนั้นเป็นของวิคเตอร์ที่เขากำลังพูดถึงก่อนหน้านี้? ฉันได้ยินว่าเขาคือรองประธานของสหภาพนักศึกษาสำหรับแผนกภาษาและวรรณคดี!”

“เจ๋งมาก!”

กลุ่มของผู้หญิงทั้งหลายอดไม่ได้ที่จะมองไปยังทิศทางของรถอย่างกระตือรือร้น

ในขณะเดียวกันนี้ รถก็ได้มาหยุดอยู่ตรงหน้าของมีล่าในที่สุด และวิคเตอร์คนสูงได้ก้าวออกมาจากรถอย่างทันที วิตนีย์ก็ตามออกมา

ทันทีที่วิคเตอร์ได้ออกมาจากรถ สายตาของเขาก็จู่โจมไปที่มีล่าและเจอรัลด์ตามปกติ

เขาไม่อยากจะเชื่อเมื่อเขาได้รับข้อความจากนาธาเนลก่อนหน้านี้ เขาได้ตระหนักว่ามีล่ากำลังยืนอยู่ข้าง ๆ เจอรัลด์อย่างแท้จริงในเวลานี้

“มีล่า เธอรู้จักเจอรัลด์เป็นการส่วนตัวเหรอ?” วิคเตอร์ถามขึ้นอย่างสงสัย

เขากลัวว่ามีล่าอาจจะตกหลุมพลางอุบายและคำโกหกเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเจอรัลด์

“พวกเราพบและได้รู้จักกันและกันในวันนี้ มีเรื่องอะไรเหรอ?” มีล่าไม่พอใจมากกับโทนเสียงการถามคำถามของวิคเตอร์

“ไม่มีอะไรผิดหรอก เจอรัลด์ได้บอกสิ่งที่น่าสงสัยอะไรกับเธอหรือเปล่า? เขาได้บอกเธอว่าเพื่อนบางคนของเขาได้ขับรถเฟอร์รารี่ลิมิเต็ตอิดิชั่นบางรุ่นหรือเปล่า? ฉันจะบอกเธอ ทั้งหมดนั่นมันไม่จริง! เรารู้ว่าเขากำลังโกหกเกี่ยวกับเพื่อนสมมุติที่เขามี!”

“วิตนีย์ ทำไมเธอถึงพูดทั้งหมดนี้เกี่ยวกับเจอรัลด์...”

มีล่ารู้และสังเกตแล้วว่าวิตนีย์เย็นชาและไม่สุภาพมากต่อเจอรัลด์ตั้งแต่ครั้งที่แล้ว

“มีล่า ฉันแค่กลัวว่าเธอจะโดนไอ่งั่งคนนี้หลอกเอา! เจอรัลด์ไม่ได้ธรรมดาหรือซื่อสัตย์เหมือนที่เธอคิดว่าเขาเป็น!” วิตนีย์ตอบกลับขณะที่เธอจ้องไปยังเจอรัลด์ด้วยการแสดงออกที่ดุดันบนใบหน้าของเธอ “เออใช่ มีล่า เธอว่างไหมคืนนี้? วิคเตอร์เป็นเจ้ามือและเขาอยากจะพาเธอไปที่โฮมแลนด์ คิชเช่นสำหรับมื้อเย็นคืนนี้! ฉันสามารถไปด้วยถ้าเธอไป!” วิตนีย์ยังคงพูดต่อไปด้วยโทนเสียงบูดบึ้งขุ่นเคือง

“ฉันจะต้องฝึกซ้องการขับรถในบ่ายนี้ดังนั้นฉันอาจจะไม่มีเวลาไปทานมื้อเย็นคืนนี้...” มีล่าไม่อยากจะไปทานมื้อเย็นกับพวกเขาเลยจริง ๆ

“โอ้ เธอแค่ฝึกซ้อมขับรถในเวลาอื่นไม่ได้เหรอ? เธอต้องฝึกซ้อมขับรถอย่างใจจริงในวันนี้ใช่ไหม? มีล่า อย่าบอกฉันนะว่าเหตุผลที่เธอปฏิเสธคำเชิญของวิคเตอร์เพื่อไปทานมื้อเย็นเป็นเพราะว่าเธอต้องการฝึกซ้อมขับรถกับเจอรัลด์น่ะ?”

คำพูดของวิตนีย์ทำให้มีล่าตกอยู่ในจุดที่ลำบาก มันคงจะผิดสำหรับเธอที่จะไป และก็ผิดสำหรับเธอที่จะไม่ไป

หากเธอเห็นด้วยที่จะไปทานมื้อเย็น เธอคงจะเป็นการบอกอย่างอ้อม ๆ ว่าเธอไม่ต้องการจะใช้เวลากับเจอรัลด์ นั่นจะทำให้เจอรัลด์อับอายและดูถูกเขาเท่านั้น

ตามความเป็นจริง เจอรัลด์เป็นคนดีมาก หรืออย่างน้อยที่สุด มีล่ารู้สึกเช่นนั้น

อย่างไรก็ตาม หากเธอปฏิเสธการไปทานมื้อเย็น วิตนีย์จะไม่มีวันปล่อยเธอไป

ในท้ายที่สุด มีล่าตอบกลับ “โอเค ฉันจะไปทานมื้อเย็น แต่ฉันต้องการพาใครบางคนไปกับฉัน อย่าลืมว่า เขาได้ช่วยเหลือฉันในวันนี้ ฉันจะเป็นเจ้ามือในคืนนี้และพวกเราทั้งหมดสามารถไปทานมื้อเย็นด้วยกัน โอเคไหม?”

จากนั้น มีล่าหันหลังกลับและมองไปที่เจอรัลด์ที่กำลังยืนอย่างเงียบ ๆ อยู่ด้านข้าง