มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 620

แม้ว่ามันจะเป็นเรื่องจริงที่เจอรัลรัลด์รู้สึกว่ากีย่าไม่น่าคลางแคลงใจเขา เพราะเขาก็ได้ช่วยเหลือเธอมามากขนาดนั้นในอดีต แต่เขาก็ไม่ได้รู้สึกเป็นปรปักษ์ต่อเธอเลยจริง ๆ

ความจริงแล้ว เอาตามตรงเขาไม่ต้องการก่อความเสียหายใด ๆ ให้เธออีกต่อไป

วิธีที่เขามองมัน เนื่องจากเขาไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเธออีกต่อไปแล้ว เธอจึงไม่ต้องทนทุกข์เพราะเขาอีกต่อไป

“นั่นคือสิ่งที่ผมอยากจะได้ยิน! คุณรู้ไหม ตอนนี้ผมรู้สึกผิดเล็กน้อยที่จัดฉากใส่ร้ายคุณแบบนั้น…โดยไม่คำนึงถึง ผมอยู่ที่…”

หลังจากแฮร์รี่บอกตำแหน่งของเขา และรายละเอียดอีกสองสามอย่าง พวกเขาทั้งคู่ก็วางสาย

กีย่าตอนนี้ก็กำลังน้ำตาไหลอาบแก้ม

“เขา…เขาไม่ได้เกลียดฉันเลย! เขายังคงเต็มใจเอาตัวเองมาเสี่ยงอันตรายเพราะฉัน!” กีย่าพูดกับตัวเอง ขณะที่เธอรู้สึกใจอ่อนลง

ย้ายกลับมาที่เจอรัลด์ เขาแจ้งให้เดรกและไทสันทราบเกี่ยวกับเรื่องบางอย่างก่อนจะขับรถไปที่ยังสถานที่ตั้งที่เขาได้รับมาเป็นการส่วนตัว มันใช้เวลาไม่นานก่อนที่เขาจัมาถึงพร้อมกับถุงเงินในมือ

ขณะที่เจอรัลด์ก้าวลงมาจากรถของเขาและยืนอยู่ท่ามกลางบริเวณรกร้างว่างเปล่า แฮร์รี่ก็สังเกตทุกการเคลื่อนไหวของเขาผ่านกล้องส่องทางไกลอยู่แล้ว

“ฮ่ะ ผมเห็นคุณแล้ว คุณคลอฟอร์ด…คุณรักษาสัญญาอย่างจริงใจ คุณไม่ได้พาใครอื่นมาด้วย!”

เมื่อเขามั่นใจว่าเจอรัลด์อยู่คนเดียวจริง เขาจึงส่งตำแหน่งอีกที่ให้เจอรัลด์ และสั่งให้เขารีบไปที่นั่นต่อไปทันที

แม่งเอ้ย! ผู้ชายคนนี้รู้วิธีที่จะวางแผนร้ายจริง ๆ! เจอรัลด์ทำได้เพียงแค่เชื่อฟังคำสั่งของเขาอย่างช่วยไม่ได้เท่านั้น

ในที่สุด เขาก็มายืนประจันหน้ากันกับแฮร์รี่ แฮร์รี่เองมีสีหน้าชั่วร้ายบนใบหน้าของเขา

“เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้พบคุณครับ คุลคลอฟอร์ด!” แฮร์รี่กล่าว ขณะที่เขาโค้งคำนับให้เล็กน้อยต่อหน้าเจอรัลด์

“หยุดพล่ามเถอะ ปล่อยพวกเธอเดี๋ยวนี้! อีกอย่าง เทปบันทึกที่นายสัญญาไว้อยู่ไหนล่ะ?” เจอรัลด์ถาม ขณะที่เขาโยนถุงเงินให้แฮร์รี่

“แม้ว่าผมอาจจะหลบหนีได้ในวันนี้ แต่ถ้าคุณหนูใหญ่ถามเกี่ยวกับเรื่องในอนาคต ภายใต้สถานการณ์ไหนก็ตามคุณไม่ควรเปิดเผยว่าผมเป็นคนบงการเรื่องทั้งหมดนี้ ตัวตนของผมควรเก็บไว้เป็นความลับอย่างเคร่งครัด แม้คุณอาจจะเมตตาและใจกว้าง แต่คุณหนูคลอฟอร์ดมีบุคลิกที่แตกต่างโดยสิ้นเชิง ถ้าเธอรู้ขึ้นมาว่าผมทำเรื่องทั้งหมดนี้ละก็ คุณคลอฟอร์ด ผมจะถูกฉีกให้เป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยไม่ต่ำกว่าพันเล่มใบมีดแน่นอน! ผมขอร้องล่ะครับ คุณคลอฟอร์ด ผมไม่มีเจตนาร้ายอื่นเลยจริง ๆ ดังนั้นผมหวังว่าคุณจะเก็บการเกี่ยวข้องของผมไว้เป็นความลับ เพื่อไว้ชีวิตผมด้วย คุณมุ่งความสนใจให้เธอไปที่ตระกูลหลงก็ได้ถ้าคุณต้องการผู้ร้าย! ท้ายที่สุดแล้ว ผมเพียงทำเรื่องทั้งหมดนี้ก็เพราะพวกเขาจ้างผมเท่านั้น!” แฮร์รี่กล่าว ขณะที่เขาจบคำอธิบายของเขาด้วยการกลืนน้ำลายอึก

เจอรัลด์แค่พยักหน้าเล็กน้อย ก่อนจะนำสองสาวออกไปจากบ้านร้าง

จากหน้าต่าง แฮร์รี่ยังคงเฝ้าดูพวกเขาอย่างลับ ๆ ต่อไปผ่านกล้องส่องทางไกลของเขา เห็นได้ชัดว่าเขากลัวว่าเจอรัลด์จะแอบส่งใครบางคนมาตามล่าเขา

หลังจากก้าวออกจากบ้านมาไม่กี่ก้าว เจอรัลด์ก็ยิ้มจาง ๆ ก่อนจะตะโกนขึ้นมา “นายแค่มองไปให้ทั่วทุกที่ แฮร์รี่! นายจะพลาดรายละเอียดที่สำคัญถ้านายจะเพียงถูกจำกัดให้อยู่ในขอบเขตการมองเห็นนั่น!”

“…แม่ง? คุณพูดงั้นหมายความว่ายังไง คุณคลอฟอร์ด?”

หลังจากได้ยินแบบนั้น แฮร์รี่ก็มีลางสังหรณ์ว่ามีบางอย่างผิดปกติอย่างรุนแรง

แล้วก็เป็นตอนนั้นเช่นนั้นเมื่อเขาได้ยินเสียงโดรนเบา ๆ จากข้างบนบ้าน แฮร์รี่ถึงกับตะลึงงันไปเมื่อหันไปมองบนฟ้าในที่สุด