มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 629

“เธอกล้าดียังไงที่พยายามหลบหลีกฉัน?! เธอต้องเชื่อฟังทุกอย่างที่ฉันพูด! ถ้าเธอยังทำแบบนั้นไม่ได้ละก็ ฉันจะทำให้มั่นใจเลยว่าควาร์ริงตันจะหายไปจากเมืองเมย์เบอร์รี่แน่!” ยูนัสคำรามอย่างฉุนเฉียว ขณะที่เขากระชากผมของกีย่าอย่างแรงด้วยความโกรธ

จากนั้นเขาก็ดึงเธอเข้ามาในอ้อมแขนของเขา บังคับให้เธอเข้าไปกอด แต่อย่างไรก็ตาม กีย่าไม่ได้เห็นด้วยกับสิ่งนั้นเลย

“ปล่อยฉันไปนะไอ้คนวิกลจริต!”

ขณะที่กีย่าดิ้นรนอย่างหมดหวังเพื่อให้ตัวเองเป็นอิสระ เธอก็เริ่มเงยหน้าขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว…

และในขณะนั้น ก็ได้ยืนเสียงตบดังขึ้นมา

กีย่าเพิ่งตบหน้าของยูนัส

“…เธอ…เธอตีฉันเหรอ? เธอกล้าตีฉันจริง ๆ เหรอ?”

ยูนัสช็อกและโกรธมาก จนเขาแทบจะรู้สึกได้ว่าตัวเองพร้อมจะกระอักเลือดออกมาได้

คนอื่นทำได้เพียงแค่จ้องมองด้วยสายตาที่เบิกกว้างขึ้นเท่านั้นกับสิ่งที่พวกเขาเพิ่งเห็น

“เธอไม่เป็นไรใช่ไหม กีย่า?!”

เป็นแทมมี่และผู้หญิงคนอื่น ๆ ที่ทำลายความเงียบลง ขณะที่พวกเธอดึงกีย่าไปจากยูนัสด้วยความพยายามของพวกเธอที่จะปกป้องเธอ

“…คุกเข่าลง…คุกเข่าลงต่อหน้าฉันเดี๋ยวนี้! ไม่อย่างงั้น เธอจะเสียใจกับมันอย่างแน่นอน!” ยูนัสคำราม ความโกรธของเขาไม่มีที่สิ้นสุด ขณะที่เขาเอามือกุมแก้มที่เจ็บของเขา

ขณะที่เขากล่าวไปแบบนั้น สมาชิกคนอื่นของตระกูลหลงก็ลุกขึ้นยืนเช่นกัน ค่อย ๆ มารวมตัวกันรอบ ๆ เขา

ท้ายที่สุดแล้ว กีย่าเพิ่งตบยูนัสในที่สาธารณะ มันก็เท่ากับว่าเธอตบหน้าพวกหลงคนอื่น ๆ ทุกคนด้วยเช่นกัน!

“ผมขอโทษจริง ๆ ครับ คุณหลง! กีย่าหยายคายและไม่เคารพต่อคุณ! ผมขอโทษจริง ๆ คุณหลง!” วอลตันกล่าว ขณะที่รีบเข้าไปขอโทษยูนัสทันที

เขากัดฟันพร้อมกับกำหมัดทั้งสองข้างไว้เช่นกัน ขณะที่เขากล่าวไปแบบนั้น ท้ายที่สุดแล้ว ก็ไม่มีพ่อคนไหนจะสามารถทนเห็นลูกสาวของพวกเขาถูกปฏิบัติแบบนี้ได้

สำหรับสมาชิกคนอื่น ๆ ของครอบครัวควาร์ริงตัน พวกเขาทุกคนก็กลัวกันอย่างยิ่งว่าสิ่งต่าง ๆ จะเริ่มเลวร้ายลงต่อไป

ขณะนั้น ลุงสามของกีย่าก็เริ่มเดินไปหายูนัสด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา เห็นได้ชัดว่ากำลังพยายามที่จะทำให้สถานการณ์เบาบางลง

แต่อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เขาจะทันได้พูดขึ้นมาสักคำ ยูนัสก็ต่อยเขาฉับพลัน!

“ไปให้พ้น!” ยูนัสคำราม ขณะที่ลุงสามของกีย่าล้มลงกับพื้น

“ลุงสาม!” กีย่าร้องออกมา

พวกควาร์ริงตันคนอื่น ๆ ตอนนี้ก็รู้สึกเกินกว่าหวาดกลัวซะอีก

หันกลับไปมองที่กีย่า จากนั้นยูนัสก็เริ่มเดินไปหาเธออย่างช้า ๆ

ทีนทีทันใดนั้น เขาก็รู้สึกว่ามีบางอย่างกระแทกโดนบนหน้าผากของเขา!

“แม่ง!” ยูนัสตะโกนขึ้นมาขณะที่เขาวางฝ่ามือบนหน้าผากของเขา มองไปที่พื้น เขาตระหนักได้ว่าเขาถูกยิงด้วยเม็ดพลาสติก!

“ใครแม่งทำว่ะ?!” ยูนัสสบถด่าเสียงดัง

ในการตอบรับ เม็ดพลาสติกอีกอันก็ถูกยิง! ครั้งนี้ก็กระแทกโดนหน้าผากของยูนัสเช่นกัน

“ตายจริง คุณหลงทำให้ตัวเองตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยุ่งเหยิงมากจริง ๆ ครั้งนี้!”

“ฉันเห็นด้วย! ตระกูลหลงจะทำให้ตัวเองขายหน้ากันจริง ๆ คราวนี้!”

ก็เหมือนก่อนหน้านี้ ฝูงชนเริ่มถกสถานการณ์ปัจจุบันในหมู่กันเองแล้ว

สำหรับเอเดน ที่ก่อนหน้านี้ได้รับบาดเจ็บ เขาสะกิดไหล่ของเขากับโยเอลก่อนจะมองไปที่เขา มันเป็นวิธีของเขาในการเตือนโยเอลว่าให้ใส่ใจในสิ่งที่เขาพูด แม้ว่าพวกเขาจะมาที่นี่เพื่อก่อเรื่องก็ตาม

การปฏิบัติการทั้งหมดนี้เป็นเรื่องสำคัญมาก

“เช่นนั้นดูเหมือนว่าข่าวลือจะเป็นเรื่องจริงสินะ! นายน้อยตระกูลหลงสนใจใน ‘ของเหลือ’ คนอื่นจริง ๆ ใช่ไหม?”

การถกกันยิ่งรุนแรงกว่าที่เคยในหมู่ฝูงชน

ขณะนั้น กีย่าก็มองไปที่โยเอลก่อนจะพูดขึ้นมา “น้องสะใภ้เหรอ…? คุณกำลังพูดถึงอะไรอยู่?”

“ฮ่ะ…เอาล่ะ มันไม่ใช่เรื่องสำคัญจริง ๆ! ไม่ว่าจะอย่างไร เนื่องจากพวกเราทั้งหมดก็อยู่ที่นี่กันแล้ว ฉันจะไม่ปล่อยให้เธอถูกทำร้ายอีกต่อไปอย่างแน่นอน!” โยเอลตอบกลับ

โยเอลโกรธมากจนตอนนี้ใบหน้าของเขาแดงก่ำ

“เข้าใจแล้ว….ไม่น่าแปลกใจที่โยเอลและคนของเขามาก่อเรื่องก่อนหน้านี้! พวกเขากำลังพยายามจะพาคุณกีย่าไป! นายน้อยจะต้องโกรธมากแน่! ท้ายที่สุดแล้ว โยเอลก็คือพี่ชายอุปถัมภ์ของคุณคลอฟอร์ด!”

“ถูกต้อง!”

อย่างไรก็ตาม ก่อนที่พวกเขาจะสามารถพูดคุยกันต่อไป ผู้หญิงคนหนึ่งก็พูดขึ้นมาฉับพลัน “ห๊ะ! นายกล้ามาถึงที่นี่เพียงเพื่อจะก่อความวุ่นวายได้อย่างไร! แต่ทำไมเจอรัลด์ถึงไม่อยู่ที่นี่ล่ะ? ทำไมเขาถึงส่งแค่คนของเขามาเท่านั้น? ให้เขามาเป็นการส่วนตัวสิ ถ้าเขาอยากจะมีปัญหา! อีกอย่าง อย่าไปเรียกคนอื่นว่าน้องสะใภ้ของนาย!”