มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 662

“ฉันไม่สนว่าเธอจะโกรธแค้นฉันอยู่หรือไม่ ก็ไม่เหมือนกับว่าฉันจะสามารถสู้เธอได้หนิ!” มีล่าพูดเยาะเย้ย

“โอ้ มันไม่เกี่ยวกับเรื่องนั้น ฉันแค่ไม่เข้าใจว่าทำไมทุกคนถึงชอบเธอแต่เกลียดฉันกัน แม้ว่าทุกคนจะรู้ว่าเธอเป็นคนที่ขโมยแหวนก็ตาม ฉันมั่นใจว่าพวกเธอทุกคนจะยังคงคิดถึงความเป็นอยู่ของเธอก่อน! ความจริงแล้ว ฉันมั่นใจว่าพวกเธอจะเริ่มพูดว่าฉันคือคนที่ใส่ร้ายเธอแน่!”

“ฉันไม่อยากได้ยินมัน แต่อย่างไรก็ตาม ฉันเชื่อว่าความจริงจะชนะในตอนจบแน่!” มีล่ากล่าวขณะที่เธอพยายามจะเดินจากไป

“หยุดอยู่ตรงนั้นนะ! ฉันคือ ‘พี่ใหญ่’ ที่นี่! เธอไม่สามารถเมินเฉยต่อฉันแบบนั้นได้!” ฮอลลี่ตะเบ็งเสียงใส่ขณะที่เธอคว้าแขนของมีล่าไว้และดึงเธอกลับอย่างแรง

ไม่กี่วินาทีต่อมา มีล่ารู้สึกแสบร้อนบนแก้มของเธอ ฮอลลี่เพิ่งตบหน้าเธอ!

“ฉันจะเริ่มพูดมันตอนนี้นะ! ฉันตั้งใจจะสอนบทเรียนให้เธอมานานมากแล้ว! ฉันยั้งใจตัวเองไว้ในทุก ๆ ครั้งที่คนอื่นชมเธอ แต่ไม่มีความจำเป็นที่ฉันต้องทนอยู่กับการหลอกลวงของเธออีกต่อไปแล้ว!” ฮอลลี่กล่าว ขณะที่เธอยกมืของเธอขึ้น เตรียมที่จะตบเธออีกครั้ง

“หยุดอยู่ตรงนั้นนะ! เธอกำลังจะทำบ้าอะไร ฮอลลี่?” ไซลีน่าตะเบ็งเสียงใส่

ขณะนั้นเอง หญิงสาวมากมายก็รีบวิ่งไปที่เกิดเหตุกัน ในหมู่พวกเธอคือ ไซลีน่าและเพื่อนร่วมหอพักของมีล่าอีกหลายคน

ไซลีน่ารู้สึกได้ก่อนหน้านี้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ เมื่อเธอเห็นฮอลลี่เดินไปด้วยกันกับแก๊งเพื่อนของเธอ

“เธอคิดว่าเธอเป็นใครถึงมาตีมีล่าได้?”

“แล้วยังไงล่ะถ้าฉันตีเธอ? เธอจะทำอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้? ฉันคือ ‘พี่ใหญ่’ ที่นี่! ฉันจะสั่งสอนบทเรียนบ้า ๆ นี้ให้เธอเมื่อไหร่ก็ตามที่ฉันรู้สึกต้องการก็ได้!” ฮอลลี่ตอบกลับ

จากนั้นเธอก็ชี้ไปที่มีล่าก่อนจะพูดขึ้นมา “ถ้าเธอต้องการจะอยู่ที่นี่ในครั้งต่อไป ก็พูดความจริงด้วย!”

หลังจากกล่าวไปแบบนั้น เธอก็นำแก๊งของเธอจากไป

“เธอไม่เป็นไรใช่ไหม มีล่า?” ไซลีน่าถามด้วยน้ำเสียงที่เป็นกังวล

“ฉันสบายดี!”

เมื่อพวกเธอมาถึงตรงทางเข้า พวกเธอก็เห็นว่าลานกว้างขนาดใหญ่แออัดไปด้วยผู้คน แขกวีวีไอพีมากมายก็มาอยู่ที่สถานที่กันแล้ว

ไม่เหมือนฮอลลี่ ตอนนี้เธอสามารถเดินอยู่ท่ามกลางกลุ่มของคนดังใหญ่ ๆ ได้แล้ว

“ม มีล่า…ฉัน…ฉันขอโทษจริง ๆ นะ!” นาริซซ่ากล่าวขึ้นมาฉับพลัน เธอมองไปที่มีล่า ขณะที่เธอกล่าวเช่นนั้นและแก้มของเธอก็แดงจัด

เธอแค่ไม่อาจทนต่อไปได้นานกว่านี้แล้ว และไม่นานเธอก็น้ำตาแตก

สำหรับนาริซซ่า มันมักจะยากสำหรับเธออยู่เสมอที่จะศึกษาอยู่ข้างนอก เป็นมีล่าที่ดูแลเธอเป็นอย่างดีอยู่เสมอมา แม้แต่ตอนที่เธอเผชิญกับความยากลำบากทางการเงิน มีล่าก็มักจะเป็นคนที่ใช้เงินของตัวเองเพื่อช่วยเหลือเธออยู่เสมอ

นาริซซ่าแทบจะทนไม่ได้แล้วที่เห็นว่ามีปัญหามากมายแค่ไหนที่เธอก่อให้มีล่า

“มีล่า…เธอต้องเข้าใจ…ฉันถูกบังคับให้…ไม่อย่างงั้นล่ะก็ ฉันก็จะมีปัญหาแน่…” นาริซซ่ากล่าว ในระหว่างที่สะอึกสะอื้น