มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 725

ในขณะนั้น เมื่อทุกคนไม่มีทางเลือก

“แจสมิน ทำไมเธอถึงขอให้ฉันออกมาที่นี่ล่ะ?”

มินดี้ถาม

ไม่นานเธอก็เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น “โอ้…ฉันเข้าใจแล้ว อย่าบอกฉันนะว่าเธอต้องการจะ…”

มินดี้ส่ายหัวของเธอด้วยการยอมจำนนและพูดขึ้นมา “ฉันจะซื่อตรงกับเธอนะ ฉันก็ไม่ชอบอิซาเบลเหมือนกัน ดูเธอปฏิบัติกับเพื่อนร่วมชั้นของเธอสิ นอกจากนั้น วอร์เรนก็เป็นคนโง่มาโดยตลอด ไม่เป็นไรหรอกถ้าพวกเขาหาเรื่องใส่ตัวเองน่ะ ทำไมเธอต้องก้าวออกมาด้วยล่ะ?”

“ฉันเข้าใจว่าเธอหมายถึงอะไร แต่พวกเราก็ไม่ได้มีความขุ่นเคืองใด ๆ กับพวกเขาหนิ ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม พวกเราก็เป็นเพื่อนร่วมชั้นกันนะ พวกเขาไม่เคยเหยียบหางของฉันมาก่อน นอกจากนี้ ผู้หญิงพวกนั้นก็ยังเชียร์ฉันอย่างกระตือรือร้นในระหว่างการแข่งขันเมื่อวานอีกด้วยซ้ำ รวมถึงอิซาเบลด้วย!”

“ฉันทนไม่ได้ที่จะไม่ทำอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย นอกจากนี้ ฉันก็ได้ยินเกี่ยวกับโคลตันมาก่อน เขาเป็นลูกน้องของยาเอล บางทีเหตุการณ์นี้คงเกี่ยวข้องกับยาเอลด้วยเหตุใดเหตุหนึ่งก็ได้!”

แจสมินกล่าว

“ให้ตาย! แจสมิน เธอสามารถเริ่มเป็นนักเขียนนิยายได้เลยนะเมื่อตัดสินจากการอนุมานของเธอว่าน่าโน้มน้าวมากแค่ไหน นี่ไม่ใช่เป็นเพียงแค่ความขัดแย้งระหว่างนักเรียนหรอกเหรอ?”

มินดี้ถามอย่างช่วยไม่ได้

แจสมินส่ายหัวของเธอ “ฉันไม่คิดว่าสิ่งต่าง ๆ จะดูผิวเผินเหมือนอย่างที่เป็นหรอก บางทีอาจเป็นเพราะสัญชาตญาณของฉันก็ได้ แน่นอน ฉันหวังว่าฉันคงคิดมากเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้เท่านั้น แต่ในฐานะเพื่อนร่วมชั้นของเธอและมนุษย์ที่ดีคนหนึ่ง ฉันก็ควรจะช่วยเหลือเธอจริง ๆ!”

ด้วยความไม่เต็มใจอย่างยิ่ง แจสมินรีบควักโทรศัพท์มือถือของเธอออกมา

เธอโทรไปที่เบอร์ของยาเอล

“มีอะไรเหรอแจสมิน? ทำไมจู่ ๆ เธอถึงโทรหาฉันได้?”

ยาเอลถาม

“ไม่มีอะไรมากหรอก ฉันแค่ต้องการความช่วยเหลือของนายเกี่ยวกับเหตุการณ์หนึ่ง โคลตันเป็นลูกน้องของนาย ไม่ใช่เหรอ? เขาเพิ่งมีเรื่องกับเพื่อนร่วมชั้นของฉัน ฉันหวังว่านายจะสามารถเกลี้ยกล่อมให้เขาหยุดสิ่งที่เขากำลังทำนะ”

แจสมินกล่าว

“อ่า? อย่างงั้นเหรอ? เธออยู่ในมหาวิทยาลัยตอนนี้ ไม่ใช่เหรอ? ช่างบังเอิญอะไรอย่างงี้ ฉันก็อยู่ที่บริษัทใกล้กับมหาวิทยาลัยของเธอ มาพบกันและคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้กันเถอะ”

ยาเอลตอบกลับทันที

แม้แจสมินไม่อยากจะเห็นเขา แต่เธอก็ไม่สามารถปฏิเสธเขาได้เพราะเธอกำลังขอความช่วยเหลือของเขาอยู่

ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม ตระกูลเฟนเดอร์สันจะไม่ขอความช่วยเหลือแม้ว่าพวกเขาถูกต้อนให้จนมุมก็ตาม

“ก็ได้ ฉันจะไม่ขอความช่วยเหลือจากนาย ฉันจะจัดให้คนจากตระกูลอื่นจัดการเรื่องนี้แล้วกัน”

มันไม่เคยเกิดขึ้นกับแจสมินที่ยาเอลจะไม่ทำแม้แต่เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ เช่นนี้ให้เธอ

ขณะนั้น เธอกระทำโดยเจตนาและโทรหาตระกูลอื่นสองสามตระกูลที่ขึ้นอยู่กับครอบครัวของเธอ

เธอต้องการให้พวกเขาเข้าไปแทรกแซงในการจัดการความขัดแย้งนี้

สุดท้าย พวกเขาต่างก็หาข้อแก้ตัวทุกรูปแบบเพื่อปฏิเสธคำขอของเธอ

ยาเอลยืนอยู่ข้างเธอ ยิ้มเยาะเงียบ ๆ ให้ตัวเอง

ทันใดนั้นแจสมินก็ตระหนักได้ว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น

เป็นเหมือนอย่างที่เธอคิดไว้ เหตุการณ์นี้ไม่ได้ธรรมดาเหมือนอย่างที่มันดูจะเป็นอย่างผิวเผิน

นอกจากนี้ ตระกูลเหล่านั้นก็กำลังคล้อยตามตระกูลชุยเลอร์อย่างชัดเจน

“หยุดทำตัวดื้อรั้นขนาดนี้ได้แล้ว แจสมิน ถ้าเธอพูดกับฉันดี ๆ ฉันสามารถทำทุกอย่างให้เธอได้นะ เธอจะไม่แม้แต่จำเป็นต้องเป็นกังวลด้วยตัวเองกับโคลตันเลยด้วยซ้ำ หรือสิ่งที่ตระกูลอื่นจะทำ อะไรก็ตามที่เธอต้องการ เธอเข้าใจที่ฉันกำลังพูดไหม?”