มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 961

“…นั่น…เอาล่ะ ตอนที่เขาจับเธอไว้ ฉันเพียงใช้โอกาสนั้นสไลด์ตัวลงที่ลาดเอียงไปน่ะ! ทั้งหมดที่ฉันจำเป็นต้องทำหลังจากนั้นก็คืออ้อมไปด้านหลังที่รถอยู่ไง!” เจอรัลด์อธิบาย

“เข้าใจแล้ว! ฉันไม่คาดคิดเลยว่าคุณจะฉลาดขนาดนั้น!” ทิวลิปตอบกลับด้วยความประหลาดใจ

เมื่อได้ยินแบบนั้น เจอรัลด์ก็เพียงส่ายหัวของเขาเงียบ ๆ เท่านั้น

เมื่อมาถึงตรงเชิงเขา เจอรัลด์ก็หรี่ตาของเขา และเห็นว่ารถหรูคันอื่นหลายคันกำลังเร่งความเร็วมาทางพวกเขาในเวลานี้ เมื่อรถมาล้อบรอบพื้นที่ไว้ ทิวลิปจึงร้องเสียงแหลมขึ้นมาฉับพลัน

“ตายแล้ว! นั่นคือรถของพ่อของฉัน! นิโคลต้องบอกเขาว่าฉันอยู่ที่นี่แน่! ฉันพังแน่ตอนนี้!” ทิวลิปกล่าว ขณะที่เธอตัวสั่นด้วยความกลัว

ไม่กี่วินาทีต่อมา ผู้ชายวัยกลางคนคนหนึ่งก็ก้าวออกมาจากรถ และเดินมาหาเธอก่อนจะถามอย่างกระวนกระวายใจ “คุณ…คุณไม่เป็นไรใช่ไหมครับ คุณหนูรอง…?”

“ฮ ฮึ่ม! ถ้าคุณมาถึงช้ากว่านี้ งั้นคุณก็คงจะไม่ได้เห็นอีกต่อไปแล้วล่ะ!” ทิวลิปตอบกลับ ร่องรอยของความกลัวยังคงแฝงอยู่ในน้ำเสียงของเธอ

“ขอบคุณพระเจ้าพวกเรามาได้ทันเวลา คือ…นิโคลเป็นคนที่เตือนผมว่าคุณอาจตกอยู่ในอันตราย เป็นผลให้ผมนำคนเหล่านี้มาที่นี่ทันที ช่างยอดเยี่ยมไปเลยที่คุณปลอดภัยดี!”

กลับกลายเป็นว่า ผู้ชายสองสามคนได้พูดคุยกับนิโคลก่อนหน้านี้ ในขณะที่การแข่งกำลังดำเนินไป หลังจากการคุยกันเล็กน้อย นิโคลก็พบว่าผู้ชายทรงผมบิ๊กแฮร์ไม่ได้อยู่ที่นี่ ความจริงแล้ว นี่เป็นครั้งแรกของพวกผู้ชายในการพบเขาเช่นกัน ยิ่งไปกว่านั้น เขาก็ร่ำรวยเป็นอย่างมาก จนเห็นได้ชัด ท้ายที่สุดแล้ว โดมินิคก็ลงเอยด้วยการจองสนามแข่งทั้งหมดเอาไว้ในวันนั้น!

เมื่อรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ นิโคลจึงกลายเป็นระแวดระวังเกี่ยวกับเขาในทันที อย่าลืมว่า ถ้าเขาร่ำรวยขนาดนั้นจริง ทำไมเขาถึงไม่ขับรถราคาแพงล่ะ?

เมื่อรู้แบบนั้นมันก็คงจะดีกว่าที่จะปลอดภัยไว้ก่อน ดีกว่ามาเสียใจในภายหลัง นิโคลจึงแจ้งพ่อของเธอให้ทราบเกี่ยวกับเรื่องราวของเหตุการณ์นี้ทันที

“งั้นดูเหมือนว่าการคาดเดาของฉันจะถูกต้อง ทิวลิป…เธอต้องเผชิญอันตรายแบบไหนกัน? พูดแล้วก็ รถของเธออยู่ไหนล่ะ?” นิโคลถามด้วยโทนเสียงกังวลใจ

เมื่อได้ยินแบบนั้น จากนั้นทิวลิปจึงเล่าสิ่งที่เกิดขึ้นให้เธอฟัง อย่างไรก็ตามเรื่องราวเวอร์ชั่นของเธอนั้นถูกดัดแปลงไปเล็กน้อย

ตามคำกล่าวของทิวลิป เธอได้แกล้งทำเป็นเหยื่อล่อเพื่อดึงดูดความสนใจของผู้ลักพาตัวสองคนนั้น ในขณะที่พวกเขากำลังไล่ตามเธอไป เจอรัลด์ก็ใช้โอกาสนั้นเพื่อทุบสองคนนั้นให้หมดสติไป!

หลังจากได้รับรายละเอียดที่เขาต้องการ คุณลิสเก้จึงส่งผู้ชายสองสามคนขึ้นไปบนเขาทันที ผู้ชายที่เหลือก็ได้รับคำสั่งให้ล้อมรอบภูเขาบลูมลินทั้งหมดเอาไว้ เพื่อจุดประสงค์ในการตรวจสอบ

เมื่อเรื่องนั้นเสร็จแล้ว คุณลิสเก้ก็พยักหน้าให้เจอรัลด์ด้วยรอยยิ้มก่อนจะพูดขึ้นมา “ผมมั่นใจว่านี่คือคุณคลอฟอร์ดที่เธอพูดถึง โปรดรู้ไว้ด้วยนะครับว่า ตระกูลโยเวลล์ได้ติดหนี้คุณ สำหรับความมีน้ำใจของคุณในคราวนี้ เพื่อเป็นการขอบคุณสำหรับการช่วยชีวิตคุณหนูรอง พวกเราจะจัดเตรียมรางวัลที่ยิ่งใหญ่แก่คุณอย่างแน่นอน เมื่อเธอพบกับนายท่าน”

“ไม่เป็นไรครับ ทิวลิปก็เป็นนักเรียนของผมอยู่ดี”

“นั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้น…ช่างเลินเล่อเสียจริงที่อาจารย์ทุบตีพวกนักเรียน!” เจอรัลด์กล่าว ขณะที่เขาส่ายหัวของเขาด้วยรอยยิ้มขมขื่นบนใบหน้าของเขา

อย่างไรก็ตาม เห็นได้ชัดมากว่าควินแลนเพียงทำแบบนั้นก็เพื่อจะทำให้มาร์จอรีประทับใจก็เท่านั้น ท้ายที่สุดแล้วมันก็ชัดเจนว่าเขาชอบเธอ

เขาถอนหายใจ จากนั้นอาจารย์คนนั้นก็พูดเสริม “มันคงจะไม่เป็นไรถ้านั่นคือจุดสิ้นสุดของปัญหาทั้งหมดนี้ คุณคลอฟอร์ด…น่าเศร้า มันไม่ใช่น่ะสิ คุณรู้ไหมว่านักเรียนคนไหนที่เขาทำร้ายน่ะ?”

“ต่อสิครับ…”

“อืม นักเรียนคนนั้นเป็นลูกชายของคนที่ร่ำรวยคนหนึ่งในเมือง้เฮฟเวินลี! เนื่องจากผู้ชายที่ร่ำรวยคนนั้นมีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดกับกองกำลังใต้ดินของเมืองเฮฟเวินลี นักเรียนคนนั้นจึงประกาศว่าเขาจะโทรเรียกใครบางคนมา! บางอย่างที่เลวร้ายก็ใกล้จะเกิดขึ้นอย่างแน่นอนในตอนนี้!” อาจารย์หญิงคนนั้นกล่าวก่อนจะวิ่งไปที่เกิดเหตุ

เมื่อเห็นว่าเธอกำลังวิ่งไปที่เกิดเหตุของเหตุการณ์นั้น เจอรัลด์ก็เพียงเดินไปยังทิศทางที่เธอมุ่งหน้าไป เขาตามเธอไปส่วนใหญ่เป็นเพราะในเวลานี้ชั้นเรียนของเขาก็อยู่ในสถานที่เดียวกัน และเขาก็ต้องการไปตรวจดูนักเรียนของเขา

ตามที่คาดไว้ ทางเดินของหลักสูตรชีววิทยาทั้งหมดเต็มไปด้วยฝูงชนกัน

“คุณอยู่นี่แล้ว อาจารย์!” สเปคกี้กล่าวทันทีที่เขาเห็นเจอรัลด์ เนื่องจากทางเดินถูกปิดกั้นโดยกำแพงของฝูงชนอย่างสิ้นเชิง นักเรียนของเขาจึงไม่สามารถย้อนกลับไปที่ชั้นเรียนเพื่อเรียนกันได้ด้วยซ้ำ