มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 965

ด้วยเหตุนี้ ความทรงจำของเหตุการณ์ก็สิ้นสุดลง เมื่อมองไปที่เจอรัลด์ ทิวลิปก็บอกได้เลยว่าเขากำลังครุ่นคิดอยู่

แน่นอนว่าเจอรัลด์เองไม่ได้ตื่นเต้นมากเกินไปเกี่ยวกับความจริงที่ว่าเขากำลังจะแต่งงานกับคนงามคนนั้นอย่างฉับพลัน

ดังนั้นเขาก็กำลังคิดถึงการปฏิบัติจริงของการดำเนินการต่อไปด้วยกัน

พูดตามตรง ทิวลิปได้ลงมืออย่างดีในแง่ของความก้าวหน้าของแผนการของเขา ท้ายที่สุดแล้ว ตราบใดที่เขาสามารถแอบเข้าไปในตระกูลโยเวลล์ได้ เขาก็จะสามารถหยุดวิถีชีวิตเร่ร่อนของเขาได้อย่างน้อยก็สักระยะหนึ่ง

อย่างไรก็ตาม ปัญหาหลักก็ยังคงมีอยู่ ทำไมเขาถึงต้องแต่งงานกับผู้หญิงแปลกหน้าเช่นนี้ เพียงเพื่อให้บรรลุผลนั้นด้วยล่ะ?

แต่คำถามที่ดีกว่านั้นคือ ทางเลือกของการกระทำของเขาจะตอบคำถามของมีล่าในภายหลังได้หรือไม่?

“งั้นเอานี้ไหม? ฮ่าฮ่า! อย่างที่คุณรู้ การแต่งงานจะเป็นเวลาเพียงหนึ่งปีเท่านั้น เมื่อปีนั้นมาถึง คุณจะต้องหย่ากับเธอ! ถึงอย่างนั้นตระกูลโยเวลล์จะเสนอเงินจำนวนมหาศาลให้คุณอย่างแน่นอน เมื่อสิ่งนั้นเกิดขึ้น ฉันไม่เห็นว่าจะมีผลเสียที่คุณจะไม่เห็นด้วยเลยนะ! ท้ายที่สุดแล้ว ไม่เพียงคุณจะมีกินมีใช้ไปทั้งชาติเมื่อหนึ่งปีสิ้นสุดลงเท่านั้น แต่คุณยังจะมีตำแหน่งเป็นลูกเขยของโยเวลล์ตลอดทั้งปีหน้าอีกด้วย!” ทิวลิปเอ่ย

“ตกลง!” เจอรัลด์ตอบกลับอย่างทันที ขณะที่เขามองไปที่เธอ

ตราบใดที่เขาสามารถแข็งแกร่งขึ้น เขาก็จะมีโอกาสสูงขึ้นที่จะช่วยมีล่าได้ และจัดการกับคอร์ดได้เช่นกัน เจอรัลด์รู้ดีว่าความพยายามในการทำแบบนั้นด้วยกำลังปัจจุบันของเขานั้นมันไร้ประโยชน์ ดังนั้นจึงไม่มีความลังเลใจใด ๆ เลยในการตัดสินใจสุดท้ายของเขา

“…ฮะ? ฉันยังไม่ได้บอกเงื่อนไขคุณเลยด้วยซ้ำ! คุณตกลงง่าย ๆ แบบนั้นได้ยังไงกัน?” ทิวลิปมุ่ยปากเล็กน้อย มีร่องรอยของความดูถูกในสายตาของเธอ

‘ฮึ่ม! และในที่นี้ฉันก็คิดว่าคุณเป็นสุภาพบุรุษผู้มีเกียรติ…สุดท้ายแล้ว คุณก็เป็นแค่ไอ้งั่งผู้ละโมบอีกคนสินะ!’

“ถ้ามีเงื่อนไขด้วย…ว่ามาสิ” เจอรัลด์ตอบกลับ

“แน่นอนว่ามี! เอาล่ะ มีเพียงเงื่อนไขเดียวเท่านั้น เอาตามตรงแม้มันไม่ควรเป็นเรื่องสำคัญสำหรับคุณก็ตาม ไม่ว่าจะยังไง สิ่งที่สำคัญมากที่สุดก็คือว่าคุณต้องเข้าใจว่าการแต่งงานกับพี่สาวของฉันก็คล้ายกับความสัมพันธ์ระหว่างนายจ้างและลูกจ้าง อย่าแม้แต่จะฝันด้วยซ้ำว่าจะทำเกินกว่านั้นได้!”

อย่างไรก็ตาม ตลอดช่วงเวลานั้น จูเลียตไม่เคยพูดกับเขา เว้นแต่ว่าจำเป็นจริง ๆ ความจริงแล้ว ส่วนใหญ่แล้วเธอก็ไม่มองหน้าเขาเลยด้วยซ้ำ

เจอรัลด์ก็เข้าใจเหตุผลของเธอดี ท้ายที่สุดแล้ว เขาเป็นอะไรสำหรับเธอล่ะ นอกจากเครื่องมืออย่างหนึ่งเท่านั้น? แต่ก็นั่นแหละ มันก็ไม่เหมือนกับว่านั่นจะทำให้เขายุ่งใจหรืออะไร

“เข้าใจแล้ว” เจอรัลด์ตอบกลับด้วยการพยักหน้าเล็กน้อย

ไม่นาน พวกเขาทั้งคู่ก็มาถึงที่โรงแรมระดับไฮด์เอนในเมืองเฮฟเวินลี

“อ่า ยินดีต้อนรับ จูเลียต!” ชายหญิงสองสามคนกล่าว ขณะที่พวกเขาลุกขึ้นยืนเมื่อพวกเขาเห็นเธอกำลังเข้ามาในห้องส่วนตัวของพวกเขา

เมื่อสังเกตเห็นการปรากฏตัวของเธอ หนึ่งในชายหนุ่มที่แต่งกายด้วยชุดดั้งเดิมและสวมนาฬิกาสีทอง ก็เดินมาหาเธอก่อนจะพูดขึ้นมา “หืม! ตอนที่กลับมาที่ประเทศ ฉันก็ได้ข่าวว่าเธอแต่งงานกับครูบางคน จูเลียต! นั่นคือผู้ชายคนนั้นใช่ไหม?”