มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 97

เจอรัลด์หันไปมอง เป็นมีล่านั่นเอง

“มาที่เพื่อฝึกซ้อมการขับรถเหรอ?” เขาตะโกนกลับด้วยรอยยิ้ม

“ใช่ ใช่! ฉันจะสอบหัวข้อที่สองในวันพรุ่งนี้ โอ้ ใช่! นายจะสอบหัวข้อที่สามแล้วใช่ไหม?” เนื่องจากสิ่งที่เกิดขึ้นในครั้งที่แล้ว เธอได้วิ่งจากไปโดยไม่ได้ทำการสอบหัวข้อที่สองให้เสร็จ

ตามปกติแล้ว เธอก็ต้องสอบมันใหม่

เจอรัลด์พยักหน้าตอบรับ

“ดี! ไปด้วยกันเถอะและหวังว่าพวกเราทั้งคู่จะสอบผ่าน”

“ฟังดูดีนะ! ไปกันเถอะ ไปฝึกซ้อมการขับรถกัน!” การได้เห็นมีล่าก็ทำให้เขาร่าเริงขึ้นมาแล้ว

ในอดีต เขาคงพูดติดอ่างและตะกุกตะกักเมื่อมีเธออยู่รอบ ๆ

หากคุณต้องการจะเห็นโลก มันเป็นเรื่องที่ดีที่มีเพื่อนอยู่ในฐานะที่สูง

มันทำให้มุมมองของคนเรากว้างขึ้นจริง ๆ

พวกเขาฝึกซ้อมตลอดช่วงบ่าย และในวัดถัดมา พวกเขาแต่ละคนไปทำการสอบตามลำดับ

ทุกอย่างผ่านพ้นไปอย่างราบรื่นสำหรับเจอรัลด์ทั้งการสอบในส่วนของทฤษฎีและการปฏิบัติ

ภายในเวลาไม่กี่วัน เขาก็ได้รับใบขับขี่ของเขา

เนื่องจากว่าเขาได้ทำความตกลงไว้กับมีล่า พวกเขานัดพบกันที่ประตูและไปทานมื้อเที่ยงด้วยกัน

เพราะการสอบของเขาเป็นการสอบสองครั้ง ตามธรรมดาแล้วเขาจึงออกมาช้ากว่าเธอ เมื่อเขามาถึง แน่นอนอยู่แล้ว มีล่าอยู่ที่นั่น กำลังรอเขาอยู่

เพียงนั้น มีคู่หนุ่มสาวคู่หนึ่งอยู่กับเธอด้วย และพวกเขาทั้งหมดกำลังพูดคุยเกี่ยวกับบางอย่าง

เจอรัลด์ค่อย ๆ เดินเข้าไปหา ทั้งสามคนจดจ่ออยู่กับบทสนทนาของพวกเขา และไม่มีใครสังเกตเห็นเขาเข้ามาใกล้

“มีล่า นอกจากการรวมตัวของครอบครัวเรา พวกเราแทบจะไม่เห็นเธอเลย! เธอกำลังทำอะไรอยู่ข้างนอกนี่คนเดียว?” ผู้หญิงคนนั้นทำเป็นยิ้ม แต่รอยยิ้มนั้นไม่ได้ไปถึงสายตาของเธอ มีความเย้ยหยันจาง ๆ บางอย่างในน้ำเสียงของเธอ

“ใช่แล้ว ไอรีน พวกเราไม่เคยคุยกันเลย! แต่ฉันต้องพูดนะ ว่าเธอมักจะทำให้ฉันทึ่ง... นี่คือแฟนคนล่าสุดของเธอใช่ไหม?” วิธีที่มีล่าพูดกับเธอก็ห่างเหินโดยสิ้นเชิงเช่นกัน

ตอนนี้พวกเธอโตขึ้นแล้ว แต่พวกเธอก็ยังคงไม่สามารถก้วข้ามความรู้สึกขุ่นแค้นใจที่มีมายาวนานได้

คุณสามารถได้ยินมันในแบบที่พวกเธอพูดกัน!

“อืมม...ฉันรู้ มีล่า เธอมักจะเป็นคนเก็บตัวเล็กน้อยและเธอมีมาตรฐานที่สูง...และสำหรับทั้งหมดนั่น ไม่ว่าอย่างไรก็ตามในหลายปีที่ผ่านมานี้ ไม่มีแม้แต่แฟนหนุ่มสักคนที่จะปรากฏตัวให้เห็นเด่นชัด เธอจะแสร้งทำเป็นรู้เกี่ยวกับความรักและการอกหักได้อย่างไร?”

ไอรีนกอดอกและพูดเยาะเย้ยต่อไป “นี่ไง เธอก็อยู่คนเดียวเหมือนทุกที เคนเนธทนไม่ได้ที่จะถูกทิ้งให้อยู่คนเดียวแม้แต่ชั่วขณะหนึ่งและต้องการให้มีคนอยู่กับเขาเสมอ!”

เคนเนธ ลี ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ แขนของเขาโอบไว้รอบเอวบาง ๆ ของไอรีน

ถ้าเขาช่วยกำจัดศัตรูที่น่าเกียดชังของเธอ บางทีไอรีนคงจะมีอารมณ์ดีพอที่จะอ้าขาของเธอให้เขา!

แน่นอน ประโยคสุดท้ายของบทสนทนานี้เริ่มทำให้มีล่าหัวเสีย

เธอครองตัวเป็นโสดตลอดมา ไม่เคยประทับใจกับผู้มาที่มีความปารถนาเลย

เธอไม่คาดหวังว่าเธอจะพบกับลูกพี่ลูกน้องของเธอโดยบังเอิญเช่นนี้ขณะที่กำลังสอบการขับรถของเธอที่นี่ แฟนหนุ่มที่ติดสอยห้อยตามมา วางท่าอวดอ้างทุกรูปแบบ...