เสียงตะคอกอย่างกระทันหันของเขา ทำให้ผู้หญิงคนนั้นตกใจกลัวมาก จนทั้งร่างของเธอสั่นสะท้านขึ้นมาทันที ราวกับว่าเธอเพิ่งโดนฟ้าผ่า
“ค ค่ะ นายน้อย!” ผู้หญิงคนนั้นตอบกลับอย่างกระอักกระอ่วน ขณะที่เธอรีบออกไปจากห้อง
เป็นเพียงสามวันในภายหลัง เมื่องานเลี้ยงในพระราชวังจิตวิญญาณสิ้นสุดลง ในเช้าวันรุ่งขึ้นหลังจากนั้น ทุกคนจากพระราชวังจิตวิญญาณก็ได้มารวมตัวกันที่จัตุรัสสาธารณะของเกาะ
“เธอได้ผ่านการเปลี่ยนร่างที่โหดร้ายสำเสร็จแล้วเจอรัลด์ และฉันก็ต้องพูดว่าสุดท้ายผลลัพธ์ของเธอนั้นเหนือกว่าที่ฉันคาดหวังไว้เสียอีก อย่างไรก็ตาม แม้ในเวลานี้เธอสามารถควบคุมอารมณ์ของเธอได้ดีขึ้น แต่มันก็ยังคงไม่แน่นอน ยิ่งถ้าเธอต้องการที่จะทำให้พรของมังกรบรรลุผลสำเร็จในระดับสูงสุดของมัน เธอจะต้องดื่มเลือดศักดิ์สิทธิ์ของจิ้งจอกศักดิ์สิทธิ์ เมื่อเธอทำแบบนั้นแล้ว มันจะช่วยให้เธอควบคุมอารมณ์ของเธอได้ ฉันจะให้ปู่เวลสันอยู่เคียงข้างเธอเพื่อคอยช่วยเหลือเธอตอนที่เธอกลับไปที่นั่น”
“ผมทราบครับ คุณปู่ เมื่อพูดแล้วก็ เมื่อไหร่ปู่จะกลับไปที่นั่นเพื่อตรวจดูรอบ ๆ บ้างล่ะ? พูดตามตรงพ่อของผมคิดถึงปู่เหมือนกันนะครับ” เจอรัลด์ตอบกลับลวก ๆ
เขาเพียงพยักหน้า จากนั้นแดริลก็ตบไหล่เจอรัลด์เบา ๆ ขณะที่เขาพูด “ฉันจะกลับไปเมื่อถึงเวลาเอง”
มันชัดเจนว่าแดริลมีความหวังกับเจอรัลด์ไว้สูง
ไม่นานหลังจากนั้น ก็ได้ยินเสียงเฮลิคอปเตอร์ดำสามสิบลำกำลังเริ่มออกจากฐานทัพ
เมื่อเพ่งมองอย่างแน่นแน่ไปที่ปู่ของเขา จากนั้นเจอรัลด์ก็พูด “ดูแลตัวเองด้วยนะครับ คุณปู่ ตอนนี้พวกเราจะไปแล้ว”
เมื่อกล่าวไปแบบนั้น จากนั้นเขาก็หันไปขึ้นเฮลิคอปเตอร์ลำหนึ่ง
ขณะที่เฮลิคอปเตอร์ออกเดินทางไปพร้อมกับปู่เวลสัน ผู้เชี่ยวชาญกว่าสามร้อยคนจากเกาะและเจอรัลด์ เสียงหึ่งอย่างดังของเฮลิคอปเตอร์ก็ค่อย ๆ เลือนหายไปจากเกาะขณะที่พวกมันบินไปทางใต้กัน
ในขณะเดียวกัน ค่ำคืนก็เริ่มมืดลงเรื่อย ๆ ภายในชานเมืองของเขตสามเหลี่ยมภายในเมืองเฮฟเวินลี
ที่นั่น งเห็นได้ว่ามีผู้หญิงที่ดูน่าเวทนาคนหนึ่งกำลังกอดแฟ้มเอกสารเอาไว้อย่างสิ้นหวัง โดยพยายามที่จะหนีรถกว่าสิบคันที่กำลังขับตามหลังเธอมาอย่างช้า ๆ
แม้ใบหน้าของเธอซีดเซียวและเห็นบาดแผลปกคลุมทั้งร่างของเธอ แต่เห็นได้ชัดว่าผู้หญิงคนนั้นพบว่าแฟ้มเอกสารในมือของเธอสำคัญมากกว่าชีวิตของเธอมาก
รถพวกนั้นก็ยังคงเคลื่อนไปช้า ๆ ขณะที่ผู้คนไม่กี่คนที่นั่งอยู่ด้านในยื่นหัวออกมาจากหน้าต่างรถ และเริ่มส่องไฟฉายไปที่ผู้หญิงคนนั้น
“ฮ่าฮ่า! ถูกต้อง! ไปต่อและวิ่งต่อไปเลย! วิ่งให้เร็วกว่านี้! พวกเราจะจับเธอได้ในไม่ช้านี้แหละ!” หนึ่งในผู้ชายพวกนั้นตะโกน ทำให้คนอื่น ๆ เริ่มตื่นเต้นมากขึ้นเช่นกัน
ขณะที่ผู้หญิงคนนั้นวิ่งไปเรื่อย ๆ ในที่สุดเธอก็สะดุดล้มลงกับพื้น แต่ถึงอย่างนั้นเธอยังคงกัดฟันและลุกขึ้นวิ่งต่อไปทันที
ขณะที่ผู้หญิงคนนั้นร้องไห้ออกมาด้วยความสิ้นหวัง ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงหึ่งมาจากระยะไกล
ไม่นานก่อนที่เสียงหึ่ง ๆ นั้นจะดังมากขึ้นเรื่อย ๆ สิ่งต่อมาที่พวกเขารู้ เฮลิคอปเตอร์กว่าสามสิบลำก็ได้ปรากฏให้เห็น และตอนนี้พวกมันก็บินวนอยู่เหนือทัคเกอร์และคนของเขา!
“กำลังเกิดบ้าอะไรขึ้นว่ะเนี่ย?” ทัคเกอร์ร้องถาม รู้สึกตกใจสุดขีดกับเหตุการณ์ที่พลิกผันนี้
หลังจากเฮลิคอปเตอร์ลงจอดแล้ว ผู้ชายที่แต่งกายด้วยชุดดำหลายคนก็ออกมาจากและถลึงตามองทัคเกอร์ และคนของเขาอย่างเย็นชามากในทันที
เมื่อเห็นว่าพวกเขาทุกคนต่างก็น่าเกรงขามอย่างไม่ธรรมดา ทัคเกอร์จึงรีบพูดเสริม “เฮ้ พวกนายทั้งหมดเป็นสมาชิกของฝั่งไหนกัน? ฉันไม่เคยเห็นพวกนายคนไหนมาก่อนเลย! บอกให้รู้ไว้นะ พ่อของฉันคือสเวนจากเมืองเฮฟเวินลี!”
ทันใดนั้นหลังจากที่เขากล่าวไปแบบนั้น ประตูของเฮลิคอปเตอร์ลำหนึ่ง ที่ลงจอดอยู่ตรงกลางของลำอื่น ๆ ก็เปิดออก โดยผู้ใต้บัญชาคนหนึ่งของฝ่ายตรงข้าม
เมื่อหันไปมองยังทิศทางนั้น ทัคเกอร์ก็เห็นผู้ชายสวมชุดสูทคนหนึ่งนั่งอยู่ด้าน ในขณะที่เขาจิบไวน์แดงอยู่
ก่อนที่เขาจะทันได้พูดอะไร ผู้หญิงคนนั้นที่เห็นผู้ชายในเฮลิคอปเตอร์อย่างชัดเจนเช่นกัน ก็ร้องออกมาทันที “น นายท่าน! ในที่สุดคุณก็กลับมา!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน
แต่งนิยายยังไงให้ดูโง่ได้ขนาดนี้...