อ้อมกอดอสูรไร้ใจ นิยาย บท 18

The Diamond R…

ฟ้ารดาที่มาถึงก่อน ก็เข้าไปนั่งรอเพื่อนสาวข้างในร้านอาหารที่นัดกันไว้พร้อมกับสั่งอาหารรอได้ประมาณสิบห้านาที ก็เห็นอีกฝ่ายเดินเข้ามาในร้าน เธอจึงรีบโบกมือให้อย่างดีใจ

“มิกิทางนี้”

“ฟ้า” แพรณาราหันไปมองตามเสียงเรียกที่คุ้นหู ก่อนจะรีบเดินเข้าไปหาเพื่อนรักอย่างดีใจ

“คิดถึงแกจัง” ฟ้ารดารีบลุกจากเก้าอี้ และสวมกอดเพื่อนสาวที่ไม่ได้เจอหน้ากันนานเกือบสองปี

“ฉันก็คิดถึงแกฟ้า” แพรณาราน้ำตาเอ่อล้นออกมาอย่างห้ามไม่อยู่

“แกสบายดีนะ! เอ๊...ดูสวยกว่าเดิมหรือเปล่าเนี่ย?” ฟ้ารดาเอ่ย หยอกเย้า

“แหม แกก็สวยใช่เล่นซะที่ไหนล่ะ แม่นางแบบดัง” แพรณาราปาดน้ำตาทิ้ง แล้วเอ่ยชมนางแบบดาวรุ่งของวงการแฟชั่นไทยกลับทันที

“ยังไม่ดังหรอก เพิ่งจะเริ่มเท่านั้นเองจ้ะ” ฟ้ารดาถ่อมตน

“แหม! ฟันค่าโฆษณาไปเป็นหลักร้อยล้านแล้ว นี่ยังเรียกว่าไม่ดัง อีกเหรอจ๊ะ ฟ้าจ๋า” แพรณาราอดแซวเพื่อนรักไม่ได้

“ไม่ต้องพูดเลย! ทานอาหารก่อนดีกว่า แล้วเดี๋ยวเราไปเดินชอปปิงกันต่อ พอสักสองสามทุ่มก็ช่วยพาฉันไปดูแสงสีตอนกลางคืนหน่อยนะ วันนี้พี่คิมมีงานเข้าไม่ว่างโทร. มาจิกฉันหรอก” ฟ้ารดาเอ่ยถึงพี่ชายอย่างคามิน วัฒนากรกิจ หรือ คิม พี่ชายที่ขี้หวงและดุราวกับคุณพ่อคนที่สองอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะบอกความตั้งใจเดิมกับเพื่อน ว่าอยากจะไปเที่ยวดูแสงสียามค่ำคืนของอังกฤษ!

“โอเคๆ จัดไปตามใจคุณเพื่อนละกัน” แพรณาราเอ่ยขำๆ กับท่าทางราวเด็กเก็บกดของเพื่อนรักที่อยากเที่ยวกลางคืน ปกติทั้งเธอและฟ้ารดาไม่เคยได้สัมผัสกับแสงสีตอนกลางคืน อย่างเก่งก็ไปดูหนัง ฟังเพลง เพราะที่บ้านค่อนข้างจะเข้มงวดเกี่ยวกับเรื่องเวลากลับถึงบ้าน ช่วงวัยรุ่นพวกเธอก็เลยหมดโอกาส

แต่พอเธอเข้าไปเที่ยวครั้งแรกที่คลับวันก่อนก็เจอกับออร์แลนโด้ และถูกมนุษย์หินลากเข้าถ้ำ คิดแล้วยังโกรธไม่หาย แต่ก็แอบสะใจที่เมื่อกี้เธอเห็นออร์แลนโด้ยืนอึ้งกิมกี่อยู่กับที่ ไม่รู้ว่าป่านนี้รู้สึกตัวหรือยัง!

“เย้ๆ อยู่ที่ไทยก็ไม่กล้าไปเที่ยว เพราะอยู่ในวงการที่ไม่มีมิตรแท้ ฉันเลยไม่กล้าจะคบใครเป็นเพื่อนจริงๆ มันรู้สึกว่าเกือบจะทุกคนที่เข้ามาพูดหรือตีซี้ เพราะฉันเริ่มจะมีชื่อเสียง แต่พอลับหลังเท่านั้นพรุนไปทั้งตัวเลยละ! ฉันคิดว่าจะเก็บเงินอีกสักพัก แล้วก็จะออกจากวงการมายานี้สักที!” ฟ้ารดาพูดถึงสิ่งที่คิดไว้ในใจมานาน เพราะการที่อยู่ร่วมกับคนเสแสร้ง และหาความเป็นมิตรแท้ได้ยากนั้น ทำให้เธออยากจะเป็นแค่คนธรรมดา ไม่มีชื่อเสียงแล้วเปิดร้านเล็กๆ ของตัวเองหรือทำอะไรสักอย่างที่เป็นธุรกิจส่วนตัว ดีกว่าอยู่ในสังคมที่มีแต่การแก่งแย่งชิงดี

“ไม่ว่าแกจะทำอะไร เป็นอะไร แกก็เป็นเพื่อนของฉันไปตลอดชีวิต จำไว้แม่นางแบบดัง!” แพรณาราปลอบใจเพื่อน เธอรู้ว่าฟ้ารดาคงจะอึดอัดกับวงการมายาที่เจอแต่คนเสแสร้งร้อยแปดพันเก้า ซึ่งจริงๆ ฐานะที่บ้านของเพื่อนออกจะรวยระดับร้อยล้านด้วยซ้ำ ไม่ได้เดือดร้อนอะไร แต่เพราะเคยฝันเอาไว้ว่าอยากเป็นนางแบบก็เลยเข้าวงการ แต่ตอนนี้เธอเชื่อว่าฟ้ารดาคงจะรู้แล้วว่า...ความฝันกับความจริงบางครั้งมันก็ไม่ได้เหมือนที่คิดเอาไว้เลยสักนิด

“ขอบคุณนะ ฉันรักแกจังมิกิ” ฟ้ารดาโผเข้ากอดเพื่อนรักอีกครั้ง ในขณะที่น้ำตาก็ไหลบ่าออกมาอย่างอัดอั้นตันใจ

“ชู่ว์ๆ” แพรณารากอดพร้อมกับลูบหลังให้เพื่อนสาวเบาๆ

สองสาวกอดกันอยู่ราวห้านาที โชคดีว่าตรงโต๊ะที่นั่งเป็นมุมที่หลบตาคนในร้าน แต่ก็โชคร้ายเพราะไม่ได้หลบสายตาของคนที่เดินผ่านข้างนอกร้านซึ่งมองเข้ามาแล้วเห็นได้ชัดเจน

ฟ้ารดาที่ร้องไห้ได้ครู่หนึ่งก็หยุดร้อง แล้วดันตัวออกเล็กน้อยอย่างเขินๆ การที่ได้ร้องไห้กับคนที่รู้ใจ มันทำให้เธอรู้สึกโล่งราวกับยกภูเขาออกจากอก “โอเค ฉันรู้สึกดีขึ้นแล้ว ขอบใจมากนะมิกิ”

“ไม่เป็นไร ไหล่ของฉันมีไว้สำหรับแกเสมอฟ้า!” แพรณาราตอบพร้อมกับหยิบผ้าเช็ดหน้าซับน้ำตาให้เพื่อนเบาๆ

ภาพของแพรณารากับฟ้ารดาที่กอดกัน หอมกัน ซบไหล่กัน ถูกถ่ายด้วยกล้องจากมือถือของกิติ ส่งไปในแชตไลน์ของออร์แลนโด้ที่โทร. มาสั่งการเพราะอยากรู้ความเคลื่อนไหวของเมียรัก ทันทีที่ออร์แลนโด้เปิดดูเขาถึงกับเต้นเป็นเจ้าเข้า

“พระเจ้า! หรือว่ามิกิจะเป็นเลสเบี้ยน!” ชายหนุ่มยกมือทั้งสองข้างขึ้นมาทึ้งผมบนศีรษะไปมา กับภาพในจินตนาการที่คิดเอาเองจนเลยเถิดไปไกล แบบที่ทั้งสองสาวไม่มีเสื้อผ้าติดตัวเลยสักชิ้น! ต่อเนื่องเป็นฉากๆ ตอนๆ

“ไม่ ไม่จริง!”

โครม! โครม!

ออร์แลนโด้หงุดหงิดเตะเก้าอี้ที่อยู่ใกล้ๆ ไปสองสามทีจนเก้าอี้หัก เศษไม้กระจัดกระจายเต็มพื้นห้อง ‘ไม่! เขาจะไม่ยอมเสียเมียให้ผู้หญิงอย่างเด็ดขาด!’

คนที่กำลังสติแตกเดินเข้าไปในห้องนอน อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า เตรียมตัวออกไปข้างนอกอย่างเร่งรีบ

ด้านสองสาวที่ทานอาหารเสร็จก็เช็กบิลออกจากร้าน แล้วไปเดินชอปปิงต่อจนถึงสามทุ่ม แพรณาราก็พาฟ้ารดาออกจากห้างสรรพสินค้าดัง ตรงมายังที่จอดรถด้านหน้าที่มีกิติจอดรออยู่

ฟ้ารดามองรถหรูอย่างมึนงง ก่อนจะหันหน้าไปมองแพรณาราเหมือนไม่อยากเชื่อว่าเพื่อนจะมีรถหรูใช้ที่อังกฤษ เพราะแขไขคงไม่ใจดีกับหลานสาวขนาดนี้แน่ๆ

แกร๊ก!

“อุ๊ย!” ฟ้ารดายกมือขึ้นทาบอกอย่างตกใจ

“เชิญครับคุณผู้หญิง! ผมชื่อกิติครับ เป็นคนขับรถของคุณมิกิ!” กิติ ที่แอบตามไปถ่ายรูปสองสาวให้ผู้เป็นนายเสร็จ ก็กลับมานั่งรอที่รถอยู่หลายชั่วโมง จนกระทั่งเห็นสองสาวเดินมา จึงรีบออกจากรถไปเปิดประตูให้พร้อมกับแนะนำตัวด้วยภาษาไทย

“สวัสดีค่ะคุณกิติ ฟะ...ฟ้ารดาค่ะ ว้าว! ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ” ฟ้ารดาเอ่ยเสียงสั่นนิดๆ พลางหันไปมองเพื่อนสาวอย่างสงสัยกับคำว่า..คนขับรถของคุณมิกิ หรือว่าแขไขจะกลับใจแล้วทำดีกับเพื่อนของเธอ! ฟ้ารดาถามตัวเองในใจอย่างมึนงง

“ขะ...ขอบคุณค่ะ” แพรณาราเอ่ยขอบคุณกิติยิ้มๆ ก่อนจะหันไปดึงแขนเพื่อนสาวให้เข้าไปนั่งในรถ ซึ่งใจจริงเธออยากจะพาฟ้ารดาขึ้นแท็กซี่หนี กิติไปอยู่เหมือนกัน แต่ติดตรงที่ออร์แลนโด้ไม่เหมือนชาวบ้านสักเท่าไหร่ เวลาโมโหขึ้นมาแล้วอีกฝ่ายไม่เคยฟังเสียงใคร! เธอจึงจำใจต้องพาเพื่อนสาวเดินมาที่รถแทน

“คุณมิกิจะไปที่ไหนต่อครับ!” กิติถามหลังจากเข้ามานั่งประจำที่คนขับ

“คือพวกเราอยากจะไปเที่ยวไนต์คลับที่ดังๆ น่ะค่ะ คุณกิติพอจะแนะนำได้ไหมคะ” ฟ้ารดาชิงตอบแทนเพื่อนสาวทันที

“Club Angel R ครับ วันนี้มีนักร้องดังมาร้องที่คลับด้วยครับ” กิติหันมาตอบยิ้มๆ

“ดีค่ะ! งั้นเราไปเที่ยวที่คลับนี้กันนะมิกิ” ฟ้ารดาหันมาขอความเห็นอย่างตื่นเต้น และลืมเรื่องที่สงสัยเมื่อครู่ไปอย่างสิ้นเชิง

“โอเค ตามใจคุณเพื่อนเลยค่ะ” แพรณาราตอบยิ้มๆ

“ตกลงไปที่ Club Angel R นะครับ”

“ค่ะ/ค่ะ” สองสาวตอบพร้อมๆ กัน กิติพยักหน้ารับยิ้มๆ ก่อนจะทำหน้าที่สารถีพาสองสาวตรงไปยังไนต์คลับหรูของลอนดอน

20 นาทีต่อมา...Club Angel R

กิติเลี้ยวรถเข้าไปยัง คลับ แองเจิล อาร์ สองสาวหันไปมองความหรูหราใหญ่โตของไนต์คลับ ผ่านกระจกของรถอย่างตื่นเต้น! แต่พอหันกลับมาอีกทีก็ต้องตกใจ ที่เห็นว่ากิติกำลังขับรถเข้าไปจอดยังที่จอดวีไอพี

“จอดได้เหรอคะ/จอดได้แน่นะคะ” สองสาวเอ่ยถามขึ้นพร้อมๆ กัน

“จอดได้สิครับ ผมเอาหัวรับประกันเลย!” กิติตอบยิ้มๆ

“เอ่อ...ไม่มีปัญหาแน่นะคะ” แพรณาราถามย้ำอย่างหวั่นใจ

“กิติรับประกันครับ ไม่ต้องกลัว” กิติเอ่ยก่อนจะลงรถมาเปิดประตูให้สองสาว “เชิญครับ”

แพรณารากับฟ้ารดาเอ่ยขอบคุณหลังจากที่ออกจากรถมาด้วยสีหน้าไม่ค่อยมั่นใจ เพราะกลัวจะมีปัญหากับที่จอดวีไอพี

ขณะที่เดินไปยังประตูทางเข้าขนาดใหญ่ของไนต์คลับ สองสาวก็หันกลับมามองกิติอีกครั้ง ก็เห็นเขาโบกมือให้ ราวกับจะบอกว่า เที่ยวให้สนุกนะครับ ไม่ต้องห่วง แพรณารากับฟ้ารดาส่งยิ้มเจื่อนๆ ไปให้ ก่อนจะพากันเดินเข้าไนต์คลับไปด้วยความรู้สึกเป็นกังวล

หลังจากที่สองสาวเดินผ่านประตูทางเข้าของไนต์คลับมาก็ได้ยินเสียงเพลงและเสียงดนตรีดังก้องจนปลุกเร้าอารมณ์บางอย่างที่มีอยู่ในตัวขึ้นมา

“ว้าว!” ฟ้ารดาอุทานอย่างตื่นเต้น กับความหรูหราและผู้คนที่มากมาย

แพรณาราก็รู้สึกเหมือนกับว่าหัวใจของเธอกำลังเต้นเป็นจังหวะเดียวกับเสียงกลองที่ดังก้อง จนทำให้ลืมเรื่องที่จอดรถเมื่อครู่ไปสนิทใจ แล้วถูกแทนที่ด้วยความรู้สึกที่อยากจะปลดปล่อย และสนุกให้เต็มที่กับเพื่อนรักที่ไม่ได้เจอกันมานาน ‘หึ! ไหนๆ ก็ได้บัตรของอีตาบ้านั่นมาแล้ว วันนี้จะขอใช้ให้สะใจไปเลย’

“ฟ้าคืนนี้ฉันจะเลี้ยงแกเอง”

“ไม่เอา! ให้ฉันจ่ายดีกว่า” ฟ้ารดารีบบอกอย่างเกรงใจ

“แกไม่ต้องห่วงการเงินของฉัน เราไปสนุกและปลดปล่อยทุกสิ่งทุกอย่างที่มันหนักอึ้งกันเถอะ”

“งั้นก็สุดเหวี่ยงไปเลยแก เอาให้ลืมทุกสิ่งทุกอย่างที่ไม่โอเคกับชีวิตแล้วเหลือแค่มิตรภาพระหว่างฉันกับแกก็พอ ลุย!”

สองสาวเข้าไปนั่งที่โต๊ะด้านหน้า และสั่งเครื่องดื่มมาดื่มได้สักพักก็เห็นนักร้องดัง กระโดดขึ้นเวทีมาจับไมค์ร้องเพลงเปิดวงบนเวที

“อะไรกันคะ นี่ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับสามี เอ๊ย! พี่เลยเหรอคะ ว้า...งั้นเดี๋ยวกลับไปที่ห้อง พี่คงต้องแจ้งทรัพย์สินส่วนตัวและกิจการที่มีทั้งหมดให้ทราบแล้วสิ จะได้รู้ว่าไนต์คลับที่ไหนเป็นของเรามั่ง” ออร์แลนโด้จงใจเอ่ยผิด เพื่อดูท่าทีของฟ้ารดาว่าจะมีอาการยังไงกับคำว่าสามี

“เอ่อ...ใช่คนเดียวกับที่โทร. มาแล้วพี่ชายของฉันรับสายหรือเปล่า มิกิ” ฟ้ารดาหันไปถามเพื่อนรักอย่างสงสัย

“ใช่ครับ! คนเดียวกัน ต้องฝากไปขอโทษพี่ชายของคุณฟ้าด้วยแล้วกัน พอดีว่าผมเข้าใจมิกิผิด บวกกับขี้หึงไปหน่อย เลยทำให้พูดจาไม่ดีออกไป ขอโทษด้วยนะครับ” ออร์แลนโด้กัดฟัน ท่องตามสคริปต์ที่คารอสเขียนบทให้อ่าน เพื่อสร้างภาพพจน์ให้ดูดี เหมือนกับผู้ชายอบอุ่นในฝันของสาวๆ ดังเช่นคนเขียนสคริปต์

“เอ่อ...ไม่เป็นไรค่ะคุณอลัน พอดีวันนั้นฟ้าคุยกับมิกิเสร็จแล้วก็ไปอาบน้ำ พอมีสายเรียกเข้าอีกครั้ง พี่ชายของฟ้าเลยกดรับสายแทนน่ะค่ะ” ฟ้ารดารีบบอก เพราะดูท่าทางผู้ชายหล่อเหลาตรงหน้าคงจะขี้หึงอย่างที่บอกจริงๆ วันนั้น เธอโดนพี่ชายซักฟอกหนัก หาว่านัดกับผู้ชายไปเที่ยว และอีกสารพัดข้อกล่าวหา ที่สรรหามาปรักปรำเสียๆ หายๆ จนเธอแทบจะนั่งเครื่องกลับไทยให้รู้แล้วรู้รอดไปเลยด้วยซ้ำ!

“ผมต้องขอโทษอีกครั้งนะครับ” ออร์แลนโด้สวมกอดแพรณาราจากด้านหลัง พลางส่งยิ้มหวานไปให้ฟ้ารดาเพื่อเช็กอาการ

“ไม่เป็นไรค่ะ เรื่องเข้าใจผิดเกิดขึ้นได้เสมอ” ฟ้ารดาตอบอย่างอายๆ แหม! หวานกันซะขนาดนี้เธอคงไม่ต้องถามอะไรกับเพื่อนรักแล้วมั้ง

“งั้นผมขอร่วมวงด้วยคนนะครับ” ออร์แลนโด้แสร้งขออนุญาต

“ได้สิคะ คุณอลันจะดื่มอะไรดีคะ” ฟ้ารดาตอบรับอย่างยินดี

“พอดีสั่งพนักงานไว้แล้วครับ เดี๋ยวคงยกมา คุณฟ้าลองชิมไวน์ของครอบครัวผมดูนะครับ ปลูกเอง หมักบ่มเอง มีทั้งไวน์ขาว ไวน์แดงและสปาร์กกลิ้งไวน์ ผมให้พนักงานเตรียมมาทั้งสามอย่างน่ะครับ” ออร์แลนโด้ยิ้มสร้างภาพให้เหมือนผู้ชายอบอุ่นที่เพียบพร้อมและสมบูรณ์แบบ

“ว้าว!!” ฟ้ารดาร้องด้วยสีหน้าตื่นเต้น

“อย่าบอกนะว่า ร้านไวน์ที่ห้างวันก่อนก็...”

“ใช่จ้ะ! นั่นก็ร้านของพี่” ออร์แลนโด้ตอบ

“แล้วที่เอารถไปจอดที่จอดวีไอพีที่ห้างวันก่อนก็...” แพรณารานึกทบทวนเหตุการณ์เรื่องที่จอดรถวีไอพีที่หน้าห้างดังวันก่อน กับที่กิติขับมาจอดที่ไนต์คลับวันนี้ คงไม่ได้หมายความว่าอีตาบ้านี่เป็น…

“แหม! ชักเก่งขึ้นแล้วสิแฟนพี่ ห้างนั้นก็ของครอบครัวพี่ค่ะ”ออร์แลนโด้เอ่ยอย่างภาคภูมิใจ

“พระเจ้า!” แพรณาราอุทานอย่างตกใจ นี่เธอไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเขาเลยให้ตายสิ! อีตาบ้านี่รวยมากเลยเหรอเนี่ย

“เริ่มมองเห็นความมั่นคงของอนาคตเราบ้างหรือยังคะ หึๆ”

“ห้างไหนมิกิ อย่าบอกนะว่าห้างที่เราไปชอปปิงวันนี้น่ะ” ฟ้ารดารู้สึกตื่นเต้นแทนเพื่อนรัก ที่ดูท่าว่าจะได้สามีรวยแบบไม่รู้เรื่อง จนเธออดรู้สึกอิจฉาและอดดีใจกับอีกฝ่ายไม่ได้

“ใช่!” แพรณาราตอบเบาๆ

“ว้าว! เพอร์เฟกต์สุดๆ เลยค่ะคุณอลัน คุณเป็นผู้ชายที่น่าทึ่งมากๆ แบบนี้ฟ้าหายห่วงมิกิเลย” ฟารีดาฉีกยิ้มกว้างทันใด

“มิกิเป็นผู้หญิงคนแรกที่ผมจริงจังอย่างที่สุดครับ” ออร์แลนโด้ยืนยันด้วยน้ำเสียงหนักแน่น แพรณาราถึงกับอึ้งไปสามวินาที กับประโยคที่ว่า ‘ผู้หญิงคนแรกที่ผมจริงจัง’

“ว้าว!” ฟ้ารดาอุทานออกมาอย่างชื่นใจที่เพื่อนรักมีคนดูแลที่เพียบพร้อม จึงหันไปกระซิบแซวอีกฝ่ายเบาๆ “ฉันอิจฉาแกสุดๆ เลยอะมิกิ”

ออร์แลนโด้หน้าตึงขึ้นมาทันทีทันใด หลังจากที่เห็นอาการหัวเราะต่อกระซิกของสองสาว เขาพยายามข่มอารมณ์หงุดหงิดที่ปะทุขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุ

“อะฮึ่ม! มีอะไรกันเหรอครับ!” ชายหนุ่มพยายามปรับน้ำเสียงให้นุ่มนวล ซึ่งใจจริงแล้วเขาอยากจะตะโกนดังๆ พร้อมกับกระชากสองสาวให้กระเด็นออกจากกันไปอยู่อีกคนละมุมของร้าน!

“เอ่อ... ไม่มีอะไรค่ะ เดี๋ยวฟ้าขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ” ฟ้ารดารู้สึกปวดชิ้งฉ่องขึ้นมาจึงรีบเอ่ยขอตัว

“เชิญครับ ห้องน้ำอยู่ทางด้านนู้น” ออร์แลนโด้ฝืนยิ้มให้ฟ้ารดา ตามที่คารอสกำชับมาว่าหลังจากที่พูดทุกครั้งต้องยิ้ม‘หึ! นี่เขาก็ยิ้มจนจะเหมือนคนบ้าไปแล้วด้วยซ้ำ!’

“ฟ้าให้ฉันไปด้วยไหม” แพรณาราถามเพื่อนอย่างห่วงใย

“ไม่ต้องเลย แกอยู่นี่แหละเดี๋ยวฉันมา” ฟ้ารดาบอกเสร็จ ก็หันหลังเดินจากไป ทิ้งให้แพรณารากับออร์แลนโด้อยู่ที่โต๊ะด้วยกันตามลำพัง