moneybags พ่อฉันเป็นเจ้าสัว นิยาย บท 37

บทที่ 37 ห้องไอซียู

จักรชัยเดินมาถึงห้องไอซียู มองร่างบอบบางนั้นที่อยู่บนเตียงผ่านกระจก เครื่องมือแต่ละชนิดเสียบอยู่บนร่างกาย ราวกับหุ่นเชิดที่ใครจะทำอะไรก็ได้

ถ้าหากสัมผัสอย่างไม่ระวัง อาจจะไม่มีทางฟื้นกลับมาอีกต่อไป จักรชัยไม่มีแม้แต่ความกล้าจะเข้าไป

ทั้งหมดในวันนี้ต้องขอบคุณสรวิชญ์ เขาจักรชัยจะไม่มีวันลืมอย่างแน่นอน

"นายน้อย!" ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่กรชวัลอยู่ด้านหลังของจักรชัย เห็นจักรชัยไม่พูดไม่จาเลย จึงรู้สึกเป็นกังวล ทำได้เพียงแค่เรียก

จักรชัยก็มองดูสักพัก แล้วหันกลับไปพิงกำแพง ในมือจุดบุหรี่ขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว สติเขาจึงค่อยๆกลับมา

"ให้เวลาคุณหนึ่งวันแล้ว ตรวจสอบเจออะไรรึเปล่า?"

กรชวัลหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาอย่างเงียบๆ นำภาพถ่ายวิดีโอที่บันทึกตอนนั้นที่ชั้นสามออกมา จักรชัยมองไปที่เงาร่างนั้นในโทรศัพท์มือถือ เดินไปที่หน้าต่างอย่างสิ้นหวัง เปิดหน้าต่าง แล้วกระโดดลงมาโดยไม่ลังเลเลยสักนิด

ดูถึงตรงนี้ จักรชัยรู้สึกเครียด บี้ก้นบุหรี่ในอุ้งมือของตนเองโดยไม่สังเกต

"นายน้อยมือของคุณ!" กรชวัลแน่นอนว่าสังเกตเห็นจุดนี้ รีบเก็บโทรศัพท์มือถือ หยิบแอลกอฮอล์และสำลีจากในกล่องสำรองตรงทางเดิน

จักรชัยไม่พูดอะไรสักคำ ปล่อยให้เขาจัดการกับบาดแผลบนฝ่ามือ

"อย่าบอกผมนะว่ามีแค่วิดีโอนี้อันเดียว!"

ทันทีที่ได้ยินคำพูดของจักรชัย มือของกรชวัลสั่นอย่างเห็นได้ชัด

"ถ้าหากว่ายังอยากอยู่ที่นี่ต่อไป ก็บอกกับผมมาตรงๆ!"

เพียงแค่เป็นการกระทำที่ไม่สำคัญ จักรชัยตัดสินว่าน้ำทิพย์กระโดดตึกไม่ใช่เรื่องที่ง่ายดายขนาดนั้นอย่างแน่นอน เดิมทีคิดว่าเป็นคนในตระกูลพวกเขาที่มีความเกี่ยวข้องกับสรวิชญ์

กรชวัลรู้ว่าเรื่องนี้ปิดไม่มิด รีบจัดการแผลที่อยู่บนมือของจักรชัยให้เรียบร้อย แล้วก็เปิดวิดีโอสองสามนาทีก่อนที่น้ำทิพย์จะกระโดดตึก

หลังจากวางสายแล้ว เธอก็มีอาการสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ทันใดนั้นก็หันไปมองที่หน้าต่าง ดูถึงตรงนี้พอดีมันติดต่อกันกับวิดีโอตอนหลัง

"ไม่นานตอนที่คุณมา เคยมีข่าวลือในโรงพยาบาลมีนายแพทย์คนหนึ่งชื่อพัชรพล มักจะตามจีบน้ำทิพย์มาโดยตลอด แต่ว่าทั้งสองคนไปกันไม่รอด"

จักรชัยได้ยินถึงตรงนี้สายตาก็หันไปมองแพทย์สองคนที่อยู่ในห้องไอซียู เสียงของกรชวัลก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง

"ก็คือเขา!"

มองไปที่ด้านในแพทย์ที่สวมเสื้อคลุมสีขาวกำลังวัดอุณหภูมิของน้ำทิพย์อย่างจดจ่อ จักรชัยหรี่ตา เขาพนันได้เลยว่าแพทย์คนนี้ทนไม่ไหวต่อการล่อใจของเงินสองล้าน ไม่ว่ายังไงจะต้องทำให้น้ำทิพย์มีชีวิตรอดจนถึงพรุ่งนี้

รอแพทย์จากเยอรมันแล้วค่อยหาเหตุผลให้พวกเขากำจัดออก ด้วยเกรงว่าระหว่างทางจะขยับมือขยับเท้า

ส่วนเรื่องนี้ที่น้ำทิพย์กระโดดตึกเกี่ยวข้องกับนายแพทย์พัชรพลคนนี้รึเปล่า

รอจนเธอฟื้นความจริงก็จะกระจ่าง แต่คนที่มีความเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้แม้เพียงเล็กน้อย จักรชัยจะไม่ปล่อยไป แม้แต่เป็นพ่อแม่ผู้ให้กำเนิดของเธอ

ตั้งแต่ตอนที่พวกเขาผลักเธอไปสู่ความตาย ต่อให้ไม่มีความเกี่ยวข้องกับเธอ ถ้าหากน้ำทิพย์สามารถพอจะฟื้นขึ้นมา งั้นชีวิตนี้ก็เป็นเขาที่เป็นคนมอบให้เธอ

ภาพเงาร่างของน้ำทิพย์ที่นอนอยู่บนเตียงผ่านกระจก จักรชัยภายในใจมีความรู้สึกที่ไม่เคยปรากฎมาก่อน จึงรีบกลับไปที่ห้องผู้ป่วยของตนเอง

พอเปิดประตู ก็เห็นเงาสีขาวร่างหนึ่ง เหมือนกับน้ำทิพย์มาก จักรชัยตกตะลึงชั่วขณะ ทันใดนั้นก็อยากจะวิ่งเข้าไปกอดเธอไว้ในอ้อมแขน ด้วยกลัวไม่นานก็จะหายไป

“ นายน้อย ！”　　

“ เธอเองหรอ！”

จักรชัยมองไปที่เธอแล้วถอนหายใจ สามารถเป็นพยาบาลส่วนตัวในโรงพยาบาลของตระกูลหัสบดินทร์ รูปร่างและหน้าตามีเอกลักษณ์ไม่เหมือนใคร พยาบาลสาวที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ รูปร่างก็ดี จะว่าไปแล้วเซ็กซี่และก็ดูมีน้ำมีนวล

แต่จริงๆแล้วจักรชัยก็ไม่ได้สนใจอะไรเลย พยาบาลสาวคนนี้อาจจะไม่ได้ดูเรียบง่ายเหมือนน้ำทิพย์ ดูตราของเธอแล้ว อย่างน้อยก็ทำงานที่นี่ปีกว่าๆแล้ว เห็นได้ชัดว่าสวมชุดพยาบาลวิชาชีพ กลับเผยให้เห็นถึงเสน่ห์

"อย่างนี้นะ แต่ผมร่างกายแข็งแรงมาก ไม่จำเป็นต้องมีคนอยู่ที่นี่แล้ว" จักรชัยไล่ออกไปตรงๆ แต่ผู้หญิงตรงหน้าเหมือนจะไม่เชื่อฟัง

เธอไม่สนใจแล้วเดินมาที่ข้างเตียงของจักรชัย ทันใดนั้นก็เลิกผ้าห่มของเขาขึ้น มุมมองข้างล่างไร้สิ่งกีดกั้น จักรชัยคว้าเสื้อผ้าที่อยู่ด้านข้างมาสวมใส่อย่างไม่เกรงใจ

หน้าตาของเขาเองเป็นยังไง เขาเองจะรู้ได้ยังไง? ถึงจะไม่ขี้เหร่ แต่ก็ไม่ได้หล่อแบบที่ใคร ๆ เห็นแล้วก็ชอบ

พอสื่อสารไปสักพัก จักรชัยก็เข้าใจแล้ว จิตรกัญญาคนนี้ก่อนหน้านี้ใช้ทัศนคติแบบนั้นต่อเขา แต่เพราะไม่รู้สถานะของเขา และเคยทำกับเขาครั้งเดียว

ตอนนี้ตนเองรู้จักสถานะของเขาจากหัวหน้า จึงมาเป็นพยาบาลส่วนตัว เรื่องนี้ตกลงเป็นหัวหน้าหรัณย์จัดการ หรือว่าเป็นหญิงสาวจัดการ พูดยากจริงๆ

"นายน้อย คุณรีบสวมเสื้อผ้าขนาดนี้ไปทำอะไรค่ะ? เมื่อครู่ฉันเป็นห่วงคุณยุ่งทั้งวันจนหนื่อย ดังนั้นเลยอยากให้คุณพักสักหน่อย คงจะไม่โกรธเพราะเรื่องนี้ใช่มั้ยคะ?"

ขณะพูดสองมือนั้น ก็วางบนไหล่ของจักรชัยอีกครั้ง สายตานั้นจับจองไปที่จักรชัยเป็นครั้งคราว

ถ้าหากเธอรู้เร็วกว่านี้ว่าผู้ชายที่หน้าตาธรรมดาคนนี้คือนายน้อยของตระกูลหัสบดินทร์ ไม่ว่ายังไงก็จะไม่มีท่าทีแบบนั้นต่อเขา ตอนนี้ทำได้เพียงแค่ยามฉุกเฉินต้องใช้มาตรการฉุกเฉินแล้ว

ถ้าหากไม่ใช่น้ำทิพย์ผู้หญิงชั้นต่ำคนนั้นกระโดดตึกกะทันหัน นายน้อยคนนี้ของตระกูลหัสบดินทร์จะมาอยู่ในมือเธอได้ยังไง

จักรชัยมองดูเวลา อุปกรณ์จากเยอรมันก็ได้อยู่ภายใต้การเร่งของดอกเหมยแล้ว จัดส่งมา ทีมแพทย์ผ่าตัดก็น่าจะเกือบถึงแล้ว

ตอนนี้เขาจำเป็นต้องรีบไป ได้ยินพวกเขาวิเคราะห์อาการป่วยของน้ำทิพย์ พอผลักเปิดออก จิตรกัญญาก็เดินออกไป