moneybags พ่อฉันเป็นเจ้าสัว นิยาย บท 43

บทที่43 รายงาน

จักรชัยกับจริยาหันไปมองผู้หญิงคนนั้นกันอย่างไม่ได้นัดหมาย

อลินดาสวมชุดเดรสสีฟ้า จักรชัยรู้สึกเพียงว่าช่างคุ้นตาเหลือเกิน คิดอยู่เป็นนานกว่าจะนึกออกว่าตอนที่เขาจีบอลินดาแล้วไปกินข้าวด้วยกัน ผ่านร้านเสื้อผ้าร้านหนึ่ง เธอชอบเดรสชุดนี้

จักรชัยกัดฟัน ใช้เงินค่าครองชีพครึ่งเดินของตัวเองซื้อให้เธอ จากนั้นจึงซื้อของขวัญอีกหลายชิ้น

เพื่อตามจีบอลินดา ในตอนนั้นอลินดายังไม่ให้เปิดเผยความสัมพันธ์ของพวกเขาด้วยซ้ำ

“มีอะไรหรือเปล่าครับ”น้ำเสียงของจักรชัยฟังดูเย็นชา ราวกับพูดกับคนที่เพิ่งรู้จักกันไม่นาน

อลินดาทำสีหน้าลำบากใจนั่งลงข้างจักรชัย โดยที่มองข้ามจริยาที่อยู่ตรงข้าม

“คุณไม่ได้ติดต่อฉันมานานแค่ไหนแล้วคุณรู้ไหม จะยังไงพวกเราก็เคยร่วมทุกข์ด้วยกันเหรอ คุณจะไม่คิดถึงความหลังบ้างเลยหรือไง”

เคยร่วมทุกข์กันอย่างนั้นเหรอ

ไม่คิดถึงความหลังบ้างเลยเหรอ

คำพูดนี้หมายถึงเขา หรือหมายถึงตัวเธอเองกันแน่ จักรชัยต้องตกตะลึงกับผู้หญิงคนนี้อีกครั้ง

“มีอะไรก็ว่ามา อย่ามาทำไขสือตรงนี้”น้ำเสียงของจักรชัยฟังดูหมดความอดทน

อลินดายังคงคลอเคลียไปตามตัวเขา แต่พอคิดถึงตอนที่เธออยู่ต่อหน้าจำรัส เขาก็รู้สึกหมั่นไส้ขึ้น

มา จึงหาทางที่ตีตัวออกห่างเธอ แต่ว่าพื้นที่ตรงนั้นมีจำกัด สุดท้ายจักรชัยจึงถูกเธอกอดเข้า

“จักรชัย ตอนที่เธอไม่มีเงิน ฉันไม่เคยรังเกียจเธอเลย แม้กระทั่งพวกเสื้อผ้ากับเครื่องประดับราคาถูกที่เธอซื้อให้ฉันก็เก็บเอาไว้อย่างดี เธอมีเงินแล้วจะมาทำกับฉันแบบนี้ไม่ได้นะ”

พูดพลาง อลินดาสะอื้นเสียงเบาๆขึ้นมา เสียงไม่ดังมาก แต่ก็ทำให้จริยาที่อยู่ตรงข้ามได้ยิน

จริยาไม่รู้เรื่องราวความรักความแค้นระหว่างจักรชัยกับอลินดาในตอนนี้ร้องห่มร้องไห้เสียจนเหมือนห่าฝนที่ตกลงในสวนดอกหลี ขนาดผู้หญิงด้วยกันเองเห็นก็ยังปวดใจ

หากแต่จริยาอย่างไรเสียก็นับว่าเป็นเลขาส่วนตัวของจักรชัย เธอจะพูดอะไรมากก็ไม่ได้ ได้แต่ขมวดคิ้วมองไปที่จักรชัย ด้วยนัยยะแห่งความสงสัย

จักรชัยปวดหัวมากจริงๆ เขาบีบจมูกมองไปที่อลินดา：“กลยุทธ์เดิมๆใช้แค่ครั้งเดียวก็พอมั้ง คุณไม่เบื่อ แต่ผมเอียนเต็มทนแล้ว！”

เรื่องเก่าๆที่แล้วไปแล้วก็ช่างมันเถอะ แต่ว่าการทะเลาะกันครั้งนี้ ไม่อยากจะนิ่งเป็นใบ้อีกต่อไป แล้วคนที่อยู่ต่อหน้าเขายังเป็นเลขาที่ยศพลส่งมาอีก

ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นที่นี่จะต้องถูกรายงานไปยังยศพล เรื่องพรรคนี้ถ้าไปถือเป็นจริงเป็นจังก็จะยุ่งวุ่นวายไม่น้อย อลินดาคิดไม่ถึงจริงๆว่าจักรชัยจะพูดอะไรแบบนี้ออกมา เธอได้เลิกรากับจำรัสไปเรียบร้อยแล้ว และทุกวันเธอมักจะใส่กระโปรงความหลังตัวเก่านี้ถ่ายรูปไปทั่ว เพื่อดึงดูดความสนใจของจักรชัย แต่เขาไม่เคยเห็นเธออยู่ในสายตาแม้แต่น้อย

เมื่อนึกได้ว่าเมื่อก่อนจักรชัยเคยเข้าวีแชทไม่ได้ เธอเลยเดาว่าเขาเองก็น่าจะยังใช้ไม่เป็น เธอจึงออกเดินทางไปทั่ว เพื่อหวังว่าจะได้พบเจอเขาโดยบังเอิญ

ความพยายามอยู่ที่ไหนความสำเร็จอยู่ที่นั่นในที่สุด จากการออกเดินทางไปทั่วในสิบกว่าวันนี้

เธอก็พบจักรชัยที่หน้าประตูของหมู่บ้านแห่งหนึ่ง ก็คือหมู่บ้านเดิมที่จักรชัยเตรียมจะเช่านั่นแหละ

จากนั้นเธอก็คอยตามเขาตลอด แล้วเธอก็ได้รับรู้ว่าเขาไปซื้อคฤหาสน์หลังละสามสิบล้านมาหลังหนึ่ง ตอนนั้นเธอแทบจะกระโดดกอดขาเขา และตอนนี้ก็ได้โอกาสแล้ว

พอได้ยินคำพูดแบบนี้ สีหน้าของอลินดาจึงเปลี่ยนไปทันที เธอละสายตาออกจากตัวจริยา

“จักรชัยคะ ทำไมคุณไม่บอกคนอื่นล่ะคะเรื่องที่คุณมีแฟนแล้ว”ในน้ำเสียงของเธอเจ็บช้ำน้ำใจจนแทบจะร้องไหโฮออกมา

จักรชัยลูบหน้าผากอย่างปวดหัว เขาอดไม่ได้ที่จะต้องทอดสายตามองไปยังอลินดาอีกครั้ง

“จริยาเป็นคนของผมในตอนนี้ คุณควรจะพูดให้ชัดเจนต่อหน้าเธอ คำว่าเพื่อนสาวกับเพื่อนเพศหญิงความหมายมันกว้างนัก”

จักรชัยไม่ถือสาแม้แต่น้อยที่จะให้อลินดามองสถานการณ์ปัจจุบันให้แจ่มชัด ผู้หญิงรอบตัวเขาเพียงแค่หลับตาคว้ามาคนหนึ่งก็ดีกว่าอลินดามากมายนัก ต่อให้เธอเป็นรักแรกก็เถอะ ความรักที่ลึกซึ้งแค่ไหนก็ต้องมีวันที่สิ้นสุด

ในครั้งแรกอลินดามีความรู้สึกว่าจักรชัยต้องการจะตีตัวออกห่าง ในใจเธอไม่สงบอย่างยิ่ง เสียดายที่ตอนนั้นยังไม่รู้เรื่องราวให้ชัดเจนแล้วไปแยกทางกับจักรชัย

“ฉันรู้ว่าฉันทำเรื่องที่ผิดต่อคุณมาก แต่คุณก็รู้ว่าฉันเป็นเพียงแค่เด็กสาวที่มาจากชนบทเล็กๆแห่งหนึ่งเท่านั้น ฉันทนต่อกิเลสยั่วยุไม่ได้ แต่ฉันรู้ว่าคุณต่างหากที่ดีกับฉันที่สุด เรากลับไปเป็นเหมือนเดิมได้ไหมคะ”

อลินดาพูดพลาง ทำเสียงสะอื้นพลาง ทำให้จักรชัยเองก็ใจอ่อนลงมา อย่างไรเสียเธอก็เป็นเพียงเด็กสาว เขามองไปที่อลินดาด้วยสายตาที่สับสน เรื่องความรักจะให้กลับแล้วมันจะกลับไปได้อย่างใจ

ง่ายๆได้อย่างไร ก็เหมือนกับแก้วที่โดนเขวี้ยงให้แตก ต่อให้เอามาต่อติดใหม่ ก็เข้ารูปเดิมไม่ได้

วันนี้ที่จริยามาหาจักรชัย เดิมทีเธอมีธุระที่จะพูดอยู่หรอก พออลินดามาก่อกวนเข้าทีหนึ่ง ยิ่งทำให้เสียเวลาไปอีก สำหรับเธอแล้วเวลาสำคัญทุกๆนาที

“คุณชายจักรชัย ไม่ว่าระหว่างคุณกับคุณอลินดาจะมีการเข้าใจอะไรกันผิด แต่ว่าตอนนี้เรามีเรื่องต้องคุยกันค่ะ！”

ในเมื่อไม่มีทางที่จะไล่อลินดาไป งั้นก็สะกิดจักรชัยให้ตื่นแล้วกัน เดิมทีตอนที่จริยาเห็นจักรชัย นึกว่าเขาจะแตกต่างพวกลูกเศรษฐีรุ่นสอง อย่างไรเสียเธอก็ได้รู้จักพื้นเพของเขามาตั้งนาน แต่แต่งตัวธรรมดาทั้งตัวแบบนี้ มีไม่กี่คนหรอก แต่ตอนนี้เธอเริ่มรู้สึกว่า จักรชัยอาจจะแค่โลกทัศน์แคบไปหน่อย เสียดายเงิน ถึงได้เป็นแบบนี้