มู่เซิ่ง เขยอันดับหนึ่ง นิยาย บท 209

เมื่อได้ยินประโยคนี้ พนักงานต้อนรับก็ทำอะไรไม่ถูก“คุณผู้หญิงคะ ขอโทษด้วยนะคะ เขาไม่ได้มาที่เพื่อมาทำงานกับบริษัทเราหรอกค่ะ จุดประสงค์ในการมาที่นี่ของเขาคือการเข้าพบประธานเฝิง ดังนั้นฉันไม่มีสิทธิ์ไปไล่เขาออกไปหรอกค่ะ”

“เข้าพบประธานเฝิง？”

หลินหลิ่วจือทำเสียงขึ้นจมูก แล้วชี้ไปที่มู่เซิ่ง พลางหัวเราะอย่างเย้ยหยัน“เหอะๆ มู่เซิ่ง แกบอกว่ามาที่เพื่อเข้าพบประธานเฝิงงั้นหรอ？ฉันอยากถามแกจริงๆเล้ยว่า แกมีสิทธิ์อะไรมาเข้าพบประธานเฝิง？หรือแกจะบอกว่า แกรู้ว่าประธานเฝิงมีตำแหน่งอะไรในมู่ซื่อกรุ๊ปอย่างงั้นหรอ？”

“เขาเป็นถึงลูกน้องคนสนิทของประธานสวี ประธานสวีมอบหมายงานตั้งเยอะตั้งแยะให้เขาเป็นคนไปทำ！”

“แกแค่บอกว่าจะเข้าพบประธานเฝิง คิดว่าตัวเองคู่ควรรึไง？”

หลินหลิ่วจือมาทำงานที่มู่ซื่อกรุ๊ป เพื่อตั้งใจเข้ามาทำความรู้จักกับเฝิงจงเหลียง หลังจากที่เข้าใจถ่องแท้แล้ว หลินหลิ่วจือยิ่งตกใจเป็นการใหญ่ เฝิงจงเหลียงกับประธานสวีย้ายจากมู่หรานกรุ๊ป มาทำงานที่มู่ซื่อกรุ๊ปพร้อมกัน อายุน้อยมีความสามารถ แถมยังโสดอีกด้วย！

หลินหลิ่วจือยิ่งมีใจอยากจับเฝิงจงเหลียง ถ้าหากเธอ ได้กุ๊กกิ๊กกับเฝิงจงเหลียง จากนี้ไปถ้าเธอคงสามารถเรียกฟ้าเรยกฝนในมู่ซื่อกรุ๊ปได้อย่างแน่นอน

ด้วยเหตุนี้ จะปล่อยให้มู่เซิ่งมาทำเสียเรื่องที่นี่ไม่ได้！

หลินซ่วนหร่านเกลียดมู่เซิ่งเป็นอย่างมาก ตอนที่ไปบ้านของจ้าวหลินไม่ช่วยไม่ว่า ตอนนี้พอเห็นลูกสาวของเธอได้เข้าทำงานในมู่ซื่อกรุ๊ป คิดอยากจะมาเกาะแกะอีก

“ไสหัวไป รีบไสหัวไปจากตรงนี้เลยนะ！”

หลินซ่วนหร่านแทบจะชี้หน้าด่ามู่เซิ่ง“ไอ้เศษสวะอย่างแก อย่าคิดจะมาเทียบฉันบอกว่ารู้จักเราระ ฉันไม่ให้โอกาสนี้หรอกนะจะบอกให้！”

มู่เซิ่งหันกลับไป ด้วยสายตาเรียบเฉย สำหรับเขาในตอนนี้ หลินซ่วนหร่านสองแม่ลูก เขาไม่เห็นอยู่ในสายตานานแล้ว มันไม่มีผลกระทบต่อเขาเลยแม้แต่น้อย

เมื่อเห็นมู่เซิ่งไม่สนใจเธอ หลินซ่วนหร่านจึงรู้สึกโกรธมากขึ้น ตะโกนด่ารปภ.ที่อยู่ข้างนอกว่า“พวกแกยังไม่รีบจับตัวเขาออกไปอีก？”

มู่เซิ่งไม่เหลือบมองหลินซ่วนหร่านและคนอื่นๆแม้แต่หางตา เขาเดินไปที่หน้าเคาน์เตอร์แล้วพูดว่า“โทรหาเฝิงจงเหลียง ให้เขาออกมาหน่อย”

เดิมทีเขาคิดจะรอเฝิงจงเหลียงประชึมเสร็จก่อน แต่แมลงวันสองตัวนี้เอาแต่บินไปมาข้างๆหู รบกวนจนเขาไม่อยากรอแล้ว

“ให้ประธานเฝิงออกมาก่อนหรอคะ？”

พนักงานต้อนรับตกตะลึง คิดว่าตัวเองหูฝาดไป

หลินซ่วนหร่านถึงกับหัวเราะ“ฮ่าๆๆ ไอ้สวะ แกคิดว่าตัวเองเป็นใครห้ะ แม้แต่เราที่มาเข้าพบประธานเฝิง ยังต้องอดทนรอเลย แกแค่โทรกริ๊งเดียวเขาจะออกมาเจอแกก่อนเวลางั้นหรอ？”

“น่าขำสิ้นดี！”

หลินหลิ่วจือหัวเราะอยู่ข้างๆไม่หยุด

ตอนนี้เอง พนักงานต้อนรับรู้สึกลังเล ในบริษัทแห่งนี้ มีแค่ประธานสวีที่สามารถเรียกให้เฝิงจงเหลียงออกมาก่อนเวลาได้ แต่ชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้า เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่ เธอจึงทำได้แค่พูดว่า“คุณผู้ชายท่านนี้คะ ประธานเฝิงประชุมใกล้จะเสร็จแล้วค่ะ ถ้าไม่อย่างงั้น……”

“บอกเขาไป ผมชื่อมู่เซิ่ง ให้เขาออกมาภายในหนึ่งนาที ถ้ายังไม่ออกมา ฉันจะไปแล้ว”

มู่เซิ่งพูดอย่างเรียบเฉย

“นี่……”พนักงานต้อนรับตกตะลึง

หลินหลิ่วจือพูดแขวะขึ้นมาว่า“ให้ประธานเฝิงออกมาภายในสองนาที แกคิดว่าแกเป็นใครไม่ทราบ？”

รปภ.ที่อู่ข้างๆล้อมเข้ามาใกล้ ด้วยท่าทางดุดัน

“มู่เซิ่ง ฉันรู้ว่าแกอยากขี้โม้ต่อหน้าฉัน เอาล่ะ ฉันเชื่อแล้วว่าแกรู้จักประธานเฝิงพอใจรึยัง รีบไสหัวไปตอนนี้ซะ หลังจากที่ประธานเฝิงออกมาจริงๆ ฉันว่าแกจะไม่มีที่ให้ร้องไห้ด้วยซ้ำนะ”

หลินซ่วนหร่านส่ายหัวไปมากล่าว

ยิ่งมู่เซิ่งไม่แยแส เธอก็ยิ่งมั่นใจว่า เขาเสแสร้ง

เขามีสิทธิ์ที่ไหนกัน ที่จะสั่งการเฝิงจงเหลียงได้？

ในใจของเขามั่นใจนานแล้ว มู่เซิ่งจะต้องสะกดรอยตามพวกเธอมา ที่มู่ซื่อกรุ๊ป คิดอยากจะใช้ชื่อเสียงของพวกเธอลอบเข้ามาในบริษัท หลังจากถูกพบเข้าจึงจงใจบอกว่ารู้จักประธานเฝิงเพื่อเป็นการกู้หน้ากลับมา

“ยังเหลืออีกหนึ่งนาที……”

มู่เซิ่งพูดอย่างเรียบเฉย

อีกทั้งท่าทางของเขา ยังนอบน้อมมาก ราวกับว่าเขากำลังปฏิบัติต่อบุคคลที่เหนือกว่า！

“ไม่เป็นไร ผมมาก่อนเวลาเอง ถ้าไม่มีเรื่องอะไร คงไม่ให้คุณออกมาเร็วหน่อยหรอก”มู่เซิ่งพูดอย่างยิ้มๆ ไม่ใส่ใจ

เฝิงจงเหลียงถอนหายใจยาว เมื่อเห็นมู่เซิ่งยืนอยู่ด้านหลังของหลินหลิ่วจือ จึงเอ่ยปากถามว่า“คุณมู่ครับ นี่คือหลินหลิ่วจือที่คุณแนะนำผมหรอครับ？”

“ว่าไงนะ？”

หลินหลิ่วจือผงะไปครู่หนึ่ง เธอคิดไม่ถึง เธอเข้ามาทำงานที่บริษัทนี้ได้เพราะพึ่งบารมีของมู่เซิ่ง

“ประธานเฝิง คุณไม่ได้เห็นแก่ความสามารถของลูกสาวฉันหรอคะ ถึงชวนเธอเข้ามาทำงานที่บริษัท？”หลินซ่วนหร่านยังคงถาม เธอไม่ยอมรับผลลัพธ์นี้เด็ดขาด

พนักงานต้อนรับมองไปที่หลินซ่วนหร่านด้วยความอึดอัดใจ ลูกสาวเธอเนี่ยนะมีความสามารถโดดเด่น？นี่มันหน้าไม่อายเกินไปรึเปล่า

“คุณมู่ครับ……”เฝิงจงเหลียงมองไปทางมู่เซิ่ง

มู่เซิ่งไม่สะทกสะท้าน พูดออกมาหนึ่งประโยค“ในเมื่อคุณอยากลูกสาวคุณใช้ความสามารถเข้ามาทำงานที่บริษัทนี้ งั้นก็ให้เข้ามาด้วยความสามารถแล้วกัน”

พูดจบ เขาก็หันหลังกลับ เดินไปทางด้านล่างตึก

เฝิงจงเหลียงตกใจ รีบทำตามคำสั่งทันที หลังจากหันไปพูดกับเลขาสองสามคำ ก็รีบตามมู่เซิ่งลงไปข้างล่างทันที

“ประธานเฝิง วันนี้เรายังทำงานได้ไหมคะ？”หลินซ่วนหร่านถามอย่างไม่ตายใจ

เธออยากเดินตามไป แต่กลับถูกเลขาของเฝิงจงเหลียงขวางไว้

เลขาไม่รู้ว่ามู่เซิ่งเป็นใคร แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็น เฝิงจงเหลียงมีปฏิบัตินอบน้อมขนาดนี้ เรื่องนี้เขาจะตั้งใจทำตามคำสั่ง รีบเปิดปากกล่าวว่า

“คุณผู้หญิงครับ เรารับสมัครผู้สำเร็จการศึกษาจากมหาวิทยาลัย 985（ โครงการที่ส่งเสริมมหาวิทยาลัยชั้นนำในประเทศให้ก้าวไปสู่ระดับโลก ริ่เริ่มเมื่อปี 1998 มีจำนวนทั้งหมด 39 มหาวิทยาลัย）แห่งเท่านั้น และการศึกษาของลูกสาวคุณไม่ตรงตามข้อกำหนดการรับสมัครของเรา ดังนั้น ตอนนี้ผมขอประกาศตรงนี้ว่า ลูกสาวของคุณไม่ผ่านการสัมภาษณ์ และสัญญาฉบับก่อนถือเป็นโมฆะ กรุณาออกไปเดี๋ยวนี้”

หลินหลิ่วจือหน้าซีด ทรุดนั่งกับพื้น