มู่เซิ่ง เขยอันดับหนึ่ง นิยาย บท 212

“แม่งเอ้ย คิดไม่ถึงว่าเศษสวะอย่างแกจะกล้าขับไล่ฉันออกมา ฉันจะต้องทำให้แกตายอย่างน่าเกลียด！”

เจียงมู่หลงชี้หน้าประตูบริษัท ด่าทอหยาบคาย

นี่ก็เป็นครั้งแรกของเขา ที่ถูกคนไล่ออกจากบริษัทของตระกูลเจียงเลย！

ในสายตาของเจียงมู่หลง พฤติกรรมเช่นนี้ทิ่มแทงหัวใจของเขามาก เขาแทบอยากจะสู้กับมู่เซิ่งตรงนั้นอย่างสุดชีวิต แต่ในใจของเขาชัดเจนดี หากพูดเรื่องทักษะ เขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของมู่เซิ่งแน่นอน ทำได้เพียงมองดูตัวเอง ถูกไล่ออกจากบริษัทตระกูลเจียง！

“อย่าคิดว่าฉันทำอะไรแกไม่ได้นะ！”

เจียงมู่หลงรู้สึกไม่พอใจ กดโทรศัพท์อย่างรวดเร็ว

คนที่เขาโทรศัพท์หา ล้วนเป็นบุคคลที่มีเกียรติมีชื่อเสียงในเจียงหนาน อย่างน้อยเป็นบริษัทของครอบครัวชนชั้นสูงอันดับสอง ในวันปกติจะเที่ยวเล่นไม่มาหาสู่กัน ขอเพียงแค่พวกเขาลงมือ บริษัทของเจียงหว่านจะมีปัญหาไม่น้อยเลย

ในใจของเจียงมู่หลง แม้ว่าทำลายเจียงหว่านไม่ได้ ก็จะต้องทำอะไรบางอย่างเพื่อสั่งสอนเธอสักหน่อย กอบกู้หน้าตาของตัวเองกลับมา

ทางที่ดีที่สุดทำให้เจียงหว่านเสียใจภายหลัง เชิญตัวเองกลับมายังบริษัท！

แต่หลังจากที่เขาโทรศัพท์ออกไป เมื่อคนเหล่านั้นได้ฟังว่าจะหักหลังบริษัทของเจียงหว่าน ไม่ใช่ว่าบอกปัดออกช่วยไม่ได้ แต่ส่ายหน้าปฏิเสธ ท้ายที่สุดก็ไม่มีใครตอบรับสักคน

เจียงมู่หลงโมโหจนมือสั่น

โดยเฉพาะน้ำเสียงที่เยาะเย้ยของลูกท่านหลานเธอเหล่านั้น ทิ่มแทงหัวใจของเขาเลย

ไม่มีตระกูลเจียง แกยังถือว่าเป็นอะไรกันเชียว？

สาเหตุที่ลูกท่านหลานเธอเหล่านั้นค่อนข้างดีกับเขา ก็เป็นเพียงเพราะว่าอยู่ในแวดวงเดียวกัน ถ้าหากเจียงมู่หลงไม่มีเบื้องหลังอย่างตระกูลเจียง งั้นในสายตาของลูกท่านหลานเธอเหล่านั้น เขาต่างอะไรกับผู้ชายธรรมดาจนๆเหล่านั้นล่ะ？

กริ๊งๆ！

ในเวลานี้ โทรศัพท์ของเจียงมู่หลงดังขึ้นแล้ว

โทรศัพท์สายนั้นเป็นเบอร์โทรที่ไม่เคยเห็นมาก่อน โทรมาจากเมืองเยียนจิง

เจียงมู่หลงรับสายด้วยท่าทีที่ไม่แยแส

“เจียงมู่หลง แกคิดอยากจะแก้แค้นเหรอ？” น้ำเสียงในโทรศัพท์สายนั้นดังก้องกังวาน เอ่ยปากพูดถามเลย

เจียงมู่หลงตกตะลึง

แก้แค้น？

ตอนนี้บริษัทถูกเจียงหว่านซื้อไว้ เขาถูกไล่ออกจากบริษัท เรื่องแบบนี้มีเพียงคนเหล่านั้นของตระกูลเจียงที่รู้ เขารู้มาจากที่ไหนกัน？

แม้ว่าเจียงมู่หลงไม่รู้ว่าคนที่โทรศัพท์สายนั้นมาเป็นใคร แต่เขาแอบรู้สึกออกมาได้ว่า ผู้ชายคนนี้ไม่ธรรมดา

“อยาก อยากมาก” เจียงมู่หลงขบเคี้ยวเขี้ยวฟันด้วยความเกลียดชัง

“คุกเข่าลง เห่าเสียงหมาให้ฉันฟัง” ทางปลายสายโทรศัพท์นั้นพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ

แม่ง！

เจียงมู่หลงโมโหทันที

เขาถึงขั้นสงสัย มู่เซิ่งจงใจหาคนโทรศัพท์มาหา เตรียมทำให้เขาอัปยศอดสู！

แต่ทว่า ตอนที่เขาเตรียมจะด่าทออย่างหยาบคาย ทางปลายสายนั่นก็พูดต่อว่า : “ฉันให้แกหนึ่งพันล้าน ให้แกสร้างบริษัทขึ้นมาใหม่ ทำลายบริษัทของเจียงหว่าน”

แต่สิ่งที่ทำให้เขาคิดไม่ถึงคือ ในวันหลังเจียงมู่หลงจะสร้างปัญหาที่ใหญ่หลวงอย่างมากให้กับมู่เซิ่ง

แน่นอนว่า นี่เป็นเพียงข้อความที่หยุดไว้ก่อน รอพูดต่อทีหลัง ไม่กล่าวถึงเป็นการชั่วคราว

ในบริษัทของเจียงหว่านปัจจุบันนี้ หลังจากที่เจียงมู่หลงจากไป การประชุมคณะกรรมการก็ยังคงดำเนินต่อไปตามปกติ แผนการของเจียงหว่านง่ายดายมาก ชดใช้มู่ซื่อ กรุ๊ปก่อน แล้วค่อยโฟกัสไปยังโปรเจคเขตซีไห่ ขอเพียงแค่ทำโปรเจคเขตซีไห่ได้สำเร็จ งั้นเธอมีเงินทุนมากพอที่จะพัฒนาบริษัทแล้ว

ลูกๆหลานๆแซ่เจียงเหล่านั้นสำหรับเงื่อนไขเหล่านี้ ไม่กล้าคัดค้านไม่เห็นด้วย ถึงยังไงพวกเขามีชีวิตอยู่ต่อไปได้ก็เพราะอาศัยบริษัท ตอนนี้เจียงหว่านเป็นประธานของบริษัท พวกเขาทำได้แค่ฟังก็เท่านั้น

และในขณะเดียวกัน

มู่เซิ่งกำลังนั่งอยู่บนเครื่องบิน มุ่งหน้าไปยังเยียนจิง

ตอนนี้พ่อของเขา ยังคงนอนแสร้งทำเป็นป่วยอยู่บนเตียงเช่นเคย

แต่ แม้ว่าแสร้งป่วย แต่สาเหตุของโรคก็ยังคงอยู่ในตัว นอนอยู่บนเตียงผู้ป่วย เป็นทางเลือกในการพักฟื้นที่ดีที่สุด

วันนี้มู่เซิ่งไปเยียนจิง ก็เพื่อวัตถุยาชนิดหนึ่งในนั้น หลังจากที่เขาหาตะขาบเจอแล้ว ก็รวบรวมใบสั่งยาเล็กน้อย แต่ก็ยังขาดวัตถุยาสามรสที่สำคัญมากที่สุด หาวัตถุยาเหล่านี้ไม่เจอ เขาไม่สามารถรักษาอาการป่วยของพ่อให้หายขาดได้เลยด้วยซ้ำ

และในเวลานี้ คุณเดวี่บอกเขา เธอหาข่าวคราวของวัตถุยาหนึ่งรสในนั้นได้ที่เมืองเยียนจิง แต่เธอก็ยากที่จะวิเคราะห์ได้ว่าวัตถุยานี้เป็นของจริงหรือปลอม เพราะเหตุนี้จึงเชิญมู่เซิ่งมาร่วม วินิจฉัยวัตถุยารสนี้

มู่เซิ่งมาถึงเยียนจิงทันที

เขามาถึงล่วงหน้าหนึ่งวัน และก็ไม่ได้รีบร้อนที่จะไปพบคุณเดวี่ แต่มายังห้องผู้ป่วย ไปพบพ่อสักหน่อย แม้ว่าช่วงก่อนหน้านี้เพิ่งมาเยี่ยม แต่วันนี้สถานการณ์ของตระกูลมู่ไม่ดี พ่อก็โอนกองทุนทั้งหมดมายังบัญชีของเขา เพราะงั้นมู่เซิ่งจึงค่อนข้างเป็นกังวลอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

หลังจากที่มาโรงพยาบาล เห็นภาพฉากในห้องผู้ป่วย มู่เซิ่งตะลึงทันที

เพราะว่า เขาเห็นเงาร่างที่คุ้นเคยตรงหน้าเตียงผู้ป่วยแล้ว