และเมื่อเรือมาถึงท่าเรือ มู่เซิ่งและเหยาเผิงก็ถูกควบคุมตัวทันที
“เราขึ้นเรือโดยสุจริตและซื้อตั๋วถูกต้องตามกฏ คุณมีสิทธิ์อะไรมากักขังเรา?”เหยาเผิงพูดพร้อมกับขมวดคิ้วขณะที่มองไปที่ชายในชุดดำที่หยุดอยู่ตรงหน้าพวกเขา
มู่เซิ่งก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย เขาเพิ่งมาที่นี่และไม่คุ้นเคยกับสถานที่ ก็ถูกโจมตีแล้วเหรอ แต่เขาก็ไม่มีศัตรูใช่ไหม?
ในขณะนี้ หยางฟางฟางที่เงียบมาตลอดทางก็พูดขึ้นว่า"เอ่อ ลุงเฮ่อนี่คือคนที่ฉันพามาเอง เขาเป็นแฟนของฉัน คุณไม่จำเป็นต้องตรวจสอบเขา"
ชายที่ยืนอยู่ข้างหน้าเขายกคิ้วขึ้นเล็กน้อย และมองไปที่มู่เซิ่งด้วยความประหลาดใจ คิดไม่ถึงว่า มู่เซิ่งจะเป็นแฟนของหยางฟางฟาง
ความตื่นตระหนกเล็กน้อยฉายในดวงตาของหยางฟางฟาง เธอรู้ว่าเฮ่อเหวินกำลังคิดอะไร ตั้งแต่เล็กจนโตเธอไม่เคยมีแฟน และนี่เป็นครั้งแรกที่เธอพาแฟนกลับมา
เหยาเผิงก็ผงะเช่นกัน จากนั้นตะโกนว่า"ให้ตายเถอะ คุณเป็นแฟนของพี่ใหญ่ผมตั้งแต่เมื่อไหร่?"
ก่อนที่เขาจะพูดจบ หยางฟางฟางก็กระทืบเขาอย่างรุนแรง ปิดปากและกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด
“คุณเป็นแฟนของฟางฟางจริงๆหรอ?” เฮ่อเหวินแสดงความไม่พอใจ มองมู่เซิ่งจากหัวจรดเท้า ทั่วร่างกายของเขา มีกลิ่นไอของความโหดเหี้ยม
มู่เซิ่งจำข้อตกลงกับหยางฟางฟางได้ ดังนั้นเขาจึงพยักหน้าและพูดว่า"ถือว่าใช่"
"หึ คุณหมายความว่ายังไง?คนหนุ่มสาวยุคใหม่อย่างพวกคุณ รอยเท้าเบาหวิว สองมืออ่อนแรง ยิ่งอยู่ยิ่งไม่ทะนุถนอมร่างกาย ผมจะบอกคุณนะว่า ถ้าทำอะไรที่ผิดต่อหยางฟางฟาง ผมจะทำให้คุณไม่กล้าแตะต้องผู้หญิงไปตลอดชีวิต!” เฮ่อเหวินส่งเสียงอย่างเย็นชาและพูดขู่เข็ญ
มู่เซิ่งอดไม่ได้ที่จะตกตะลึง ที่แท้เฮ่อเหวินเห็นเขาเป็นผู้ชายเจ้าชู้ ดังนั้นเขาจึงอดไม่ได้ที่จะพยักหน้าด้วยรอยยิ้มขมขื่นและตอบว่าครับ
"ลุงเฮ่อ คุณไม่ต้องมายุ่งเรื่องของฉันแล้ว"ใบหน้าของหยางฟางฟางก็แดงด้วยคำพูดเหล่านี้ จะทำอะไรที่ผิดต่อฉันได้ไง เราสองคนแค่แสร้งทำเป็นแฟน
เฮ่อเหวินถอนหายใจและพูดว่า"เอาล่ะ ตอนนี้ยังไงคุณก็โตแล้ว ผมบังคับอะไรคุณไม่ได้แล้ว ตอนนี้ครอบครัวไม่ค่อยสงบสุข ถ้าคุณกลับไป คุณก็ควรระวังให้มาก"
“ฉันเข้าใจแล้ว ลุงเฮ่อ ระหว่างทางก็ระวังด้วยนะ”หยางฟางฟางกล่าว
หลังจากมองดูชายวัยกลางคนที่ร่างกำยำจากไปแล้ว หยางฟางฟางก็หายใจออกยาว หน้าผากสีขาวของเธอมีเหงื่อไหล เธอแลบลิ้นออกมาอีกครั้ง และมองไปที่มู่เซิ่งอย่างตื่นเต้น ดีนะที่มู่เซิ่งไม่ได้โป๊ะแตก มิฉะนั้น มันคงยากสำหรับเธอที่จะนำมู่เซิ่งกลับไป
"มู่เซิ่ง นี่คือลุงเฮ่อของฉัน เนื่องจากบุคลิกนิสัยแปลกๆของเขา เขาจึงถูกไล่ไปเฝ้าที่ท่าเรือ แต่นิสัยของเขาดีมาก ดังนั้นอย่าถือสาเลยนะ"หยางฟางฟางหันศีรษะของเธอและพูด
มู่เซิ่งส่ายหัวและพูดว่า"ผมไม่ถือสาหรอก"
ด้วยท่าทีของลุงเฮ่อดูเย็นชา แต่จริงๆแล้วเขาเป็นห่วงหยางฟางฟาง และมู่เซิ่งก็ไม่ถือสาแน่นอน
หลังจากออกจากท่าเรือ มู่เซิ่งก็โทรไปหาเจียงหว่านเพื่อรายงานว่าเขาปลอดภัย จากนั้นจึงเดินตามหยางฟางฟางไปที่รถแท็กซี่
"ไปที่โกดัง 223 ถนนตงไห่"หลังจากขึ้นแท็กซี่แล้ว หยางฟางฟางก็บอกที่อยู่โดยตรง
คนขับมองพวกเขาแปลกๆ โกดังนี้อยู่ในย่านชานเมืองราคาถูกมาก พวกเขาไปทำอะไรที่นั่น?
“คุณหนูสาม ช่วงนี้คุณท่านกำลังตามหาคุณอยู่ ในที่สุดคุณก็กลับมาสักที” ชายชราที่มีเคราแพะที่หน้าประตูพยักหน้าเล็กน้อย หลังจากเห็นหยางฟางฟาง
หยางฟางฟางพยักหน้า เมื่อเธอกลับถึงบ้าน เธอค่อยๆปลดปล่อยตัวตนที่แท้จริง มีความรู้สึกอ้อนเล็กน้อย เพราะที่นี่ยังไงก็เป็นบ้าน สถานที่ที่เธอเติบโตมา
“พ่อของฉันอยู่ในนั้นหรือเปล่า?”หยางฟางฟางถาม
“ท่านพ่อและคุณหนูรองอยู่ข้างใน”ชายชรากล่าว
หยางฟางฟางพยักหน้า และเมื่อเธอกำลังจะพามู่เซิ่งเข้าไป ทันใดนั้นก็มีผู้หญิงแต่งตัวสวยงามสองคนเดินออกมาจากประตูที่อยู่ไกลออกไป
ผู้หญิงที่เดินอยู่ด้านหน้า อายุประมาณยี่สิบเจ็ด ผมสั้น เดินเบาหวิว เธอดูเหมือนนักฝึกบูโด
ใบหน้าของเธอดูคล้ายกับของหยางฟางฟางอยู่บ้าง นี่น่าจะเป็นหยางเหม่ยหลิน พี่รองของหยางฟางฟางตามที่ชายชรากล่าว
สายตาที่เธอมองไปที่มู่เซิ่งและหยางฟางฟาง มีนัยยะของความเป็นศัตรูในดวงตาของเธอ และสายตาที่มองมู่เซิ่งก็ดูโหดร้ายมากขึ้นไปอีก ซึ่งทำให้มู่เซิ่งขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัว
“ฟางฟาง ในที่สุดคุณก็กลับมาสักที?ครอบครัวแค่ขอให้คุณไปหาคนมา มันคงไม่ต้องใช้เวลานานขนาดนั้นมั้ง?” หยางเหม่ยหลินพูดอย่างเย็นชา
เมื่อหยางฟางฟางได้ยินคำถามของพี่สาวของเธอ สีหน้าของเธอก็แข็งทื่ออย่างกระทันหัน แต่เธอก็ยังฝืนยิ้มและพูดว่า"สวัสดี พี่รอง"
“อย่าเรียกฉันว่าพี่รอง คนที่คุณพามาล่ะ?” หยางเหม่ยหลินมองไปรอบๆหยางฟางฟาง ในที่สุดก็ลงจอดที่มู่เซิ่งและเหยาเผิง แล้วพูดอย่างเย็นชาว่า“คนที่คุณพามา คงไม่ใช่ไอ้กระจอกสองคนนี้หรอกใช่ไหม? "
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: มู่เซิ่ง เขยอันดับหนึ่ง
Thanks...
มีต่อมั้ยครับ...