My Baby เด็กเลี้ยงบำเรอรัก นิยาย บท 32

พ่อเลี้ยงคาวียังคงทำงานหนักมากขึ้นเพราะโปรเจคได้เริ่มทำไปแล้ว และด้วยภรรยาตั้งครรภ์ทำให้ไม่สามารถจัดการอะไรได้เขาจึงต้องเข้าไปดูแลด้วยตัวเอง วันนี้เขาลงพื้นที่จนเหนื่อยกลับมาถึงบ้านหญิงสาวก็คอยดูแลไม่ห่าง ถึงแม้ว่าจะท้องโตขึ้นแต่ความเป็นภรรยาเธอยังทำหน้าที่ได้ดีเสมอ

"ผิงนวดให้นะคะ"

"พักเถอะนวดทำไม"

พ่อเลี้ยงคาวีไม่ยอมจับเธอไปนอนลงบนเตียง เขาไม่อยากให้คนท้องต้องมาทำนั่นทำนี่ให้ เขาแค่อยากให้เธอได้พักผ่อน ทานของอร่อยแค่นั้นก็พอแล้ว

"นอนเลยไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น ตัวเองก็จะไม่ไหวอยู่แล้วยังจะทำเก่งอีก"

"ผิงทำได้ค่ะสบายมากเลย"

เธอยังดึงดันจะดูแลเขาอยู่ คงเพราะกลัวว่าเขาจะเบื่อที่เธอไม่สามารถให้ความสุขเขาได้เหมือนก่อน เมื่อท้องโตขึ้นอะไรก็ลำบาก แค่จะให้ความสุขสามียังรู้สึกเหนื่อยเลย แต่เขาก็ไม่ได้ว่าอะไรแถมยังดูแลเธอดีกว่าเดิมอีก

"ไม่ต้องเลย นอนเถอะฉันดูแลตัวเองได้ ตอนนี้ผิงควรดูแลตัวเองกับลูกก่อนนะ คลอดออกมาค่อยว่ากันอีกที"

เธอทำหน้าสลดลงก่อนจะนอนตะแคงตามที่เขาบอก พ่อเลี้ยงเดินไปปิดไฟก่อนจะสวมกอดเธอจากทางด้านหลังไม่ยอมห่าง ขนมผิงดึงมือเขามาจับท้องไว้ก่อนจะยิ้มออกมาพร้อมกับหลับตาลงอย่างมีความสุข ส่วนชายหนุ่มวันนี้เขาเหนื่อยมากพอหัวล้มถึงหมอนก็หลับไปทันที และในเวลาดึกหญิงสาวร้องลั่นรีบเอามือปิดปากตัวเองไว้อย่างเจ็บปวด

"อ๊ะ! โอ๊ย"

เธอร้องครางออกมาก่อนจะกุมเท้าตัวเองไว้แน่น เป็นตะคริวอีกแล้วสงสัยพ่อเลี้ยงเปิดแอร์เย็นมากเกินไปและสภาพร่ายกายเธอรับไม่ไหว เธอค่อยๆนวดผ่อนคลายให้ดีขึ้นก่อนจะรีบลุกออกจากเตียงไปอยู่ข้างนอก ไม่อยากจะรบกวนเขาเวลาหลับเธอค่อนข้างจะเกรงใจพอสมควร

"โอ๊ย ทำไมเป็นแทบทุกคืนเลยเนี่ย"

หญิงสาวบ่นออกมาก่อนจะออกมานั่งลงตรงโซฟาในห้องรับแขกแล้วค่อยๆนวดเท้าให้ตัวเอง ผ่านไปซักพักอาการปวดเริ่มดีขึ้นนั่นทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นมาก ขนมผิงค่อยๆเดินเข้าไปในห้องก่อนจะหยิบถุงเท้ามาสวมไว้ ตั้งแต่ตั้งครรภ์เธอไม่สามารถอยู่อากาศเย็นมากเกินไปได้ในขณะที่พ่อเลี้ยงชอบมาก

ขนมผิงเอนหลังลงที่โซฟาก่อนจะค่อยๆนวดเท้าให้ตัวเองแล้วเผลอหลับไปด้วยความเหนื่อยล้า ทางด้านของพ่อเลี้ยงเขาสะดุ้งตื่นมาเข้าห้องน้ำกลางดึก เขามองหาภรรยาแต่ว่าไม่เจอเลยในห้องน้ำก็ไม่มี เขาตกใจเป็นอย่างมากรีบเดินออกมาตามหานอกห้อง

"ผิง! ผิงอยู่ที่ไหน"

เขาตามหาเธออย่างเป็นห่วง เดินมาถึงในห้องรับแขกเพราะไฟถูกเปิดอยู่ก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก ภาพที่เห็นคือเธอนอนจับเท้าตัวเองนอนหลับอยู่ตรงโซฟา เขาเดินมานั่งลงตรงหน้าหญิงสาวค่อยๆดึงมือของเธอออกจากเท้า

"ผิง..."

เธอสะดุ้งตื่นเมื่อถูกชายหนุ่มเรียก ขนมผิงตาโตก่อนจะรีบลุกขึ้นนั่งมองสำรวจเขาตรงหน้า

"พ่อเลี้ยงทำไมไม่นอนคะ"

"เรานะมาทำอะไรตรงนี้ ทำไมไม่นอนในห้องออกมาทำไม"

เขาเอ่ยถามอย่างไม่เข้าใจ หญิงสาวจับเท้าตัวเองอีกครั้งก่อนจะเงยหน้ามองชายหนุ่มพร้อมกับยิ้มแห้ง

"คือผิงเป็นตะคริวค่ะ สงสัยอากาศมันเย็นไปหน่อย พ่อเลี้ยงไปนอนเถอะค่ะผิงดีขึ้นแล้ว"

"กลับไปนอนด้วยกัน มานอนทำไมตรงโซฟาปวดหลังจะตาย กำลังท้องอยู่นะ"

"อืม เป็นบ่อยมั้ย"

"แทบทุกวันเลยค่ะ"

"แล้วเป็นก็แอบไปนอนข้างนอกแบบนั้นอ่ะนะ ทำไมไม่บอกดีๆตั้งแต่แรก"

เขาถามหาเหตุผลจากหญิงสาว ถ้าบอกดีๆเขาก็จะหาวิธีให้เธอได้นอนสบายขึ้น ไม่ใช่เก็บเงียบไม่พูดอะไรแล้วเขาจะรู้มั้ยว่ามันเกิดอะไรขึ้น

"ผิงเกรงใจพ่อเลี้ยงค่ะ ปกติพ่อเลี้ยงไม่นอนในที่อากาศร้อนแบบนี้"

"มันไม่ได้ร้อนขนาดนั้นซักหน่อย คราวหลังบอกดีๆไม่ต้องเกรงใจ ผิงเป็นภรรยานะไม่ใช่ใครอื่นจะมาเกรงใจสามีตัวเองเพื่ออะไร"

"ขอโทษนะคะ ทำพ่อเลี้ยงลำบากกลางดึกเลย"

เธอยังรู้สึกผิดอยู่ ถ้าเขาต้องตื่นกลางคืนมาทำแบบนี้ให้เธอตลอดในขณะที่ตอนเช้าก็ต้องออกไปทำงานอีก เธอก็จะรู้สึกแย่มากไปกว่าเดิมอีก พ่อเลี้ยงหยุดนวดให้ภรรยาเดินไปปิดไฟก่อนจะนอนกอดเธออย่างเดิมในทุกคืน

"นอนได้แล้วเวลานี้ผิงควรพักผ่อน ถ้าเป็นอีกครั้งเรียกฉันนะจะลุกมานวดให้"

หญิงสาวพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะหันหน้าเข้าหาชายหนุ่มแล้วสวมกอดเขาแน่น พ่อเลี้ยงลูบผมหญิงสาวเป็นเชิงกล่อมเธอควรจะพักผ่อนให้มากที่สุด หรือว่าเขาจะทำงานมากไปจนเอาใจใส่ภรรยาไม่มากพอเธอถึงปฎิบัติกับเขาแบบนั้น ยิ่งเป็นขนมผิงด้วยขี้เกรงใจมาแต่ไหนแต่ไรเธอไม่มีทางเรียกเขาเด็ดขาดถ้าตัวเองลำบากอะไรแบบนี้อีก มัวแต่เกรงใจเขาอยู่นั่นแหละจนขี้เกียจจะพูดแล้ว

'เห้อ! ไม่รู้จะพูดอะไรแล้ว'