นางบำเรอ BAD GUY 20+ นิยาย บท 59

ฉันพยายามแกะมือคุณเหนือออกแต่เขาไม่ยอมปล่อย และในตอนนี้ลดาเธอก็กำลังจ้องฉันเขม็ง

“คุณเหนือรินจะไปทำงาน” ฉันพูดย้ำอีกครั้งแล้วสะบัดแขนแรงๆ แต่ทว่ากลับถูกคุณเหนือดึงร่างเข้ามาแนบชิดกับตัวเอง

ฉันเงยหน้าขึ้นมองคุณเหนืออย่างไม่เข้าใจ ทั้งไม่เข้าใจเขาและไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไม ทำไมยิ่งเจ็บมันก็ยิ่งรักเขาเพิ่งขึ้นเรื่อยๆ ความรู้สึกฉันในตอนนี้มันขาดเขาไปไม่ได้

ฉันเป็นบ้าไปแล้วหรือไง!!

“คุณเหนือสนใจผู้หญิงคนนี้มากกว่าลดาอย่างนั้นหรอคะ”

สิ้นสุดคำพูดนั้นคุณเหนือก็หันไปมองเธอ แล้วพูด “จำได้หรือเปล่าว่าเธอทำกับฉันยังไง”

“คุณเหนือยังรักลดาอยู่” ลดาเธอเดินมาดึงคุณเหนือไป “อย่าหลอกความรู้สึกตัวเองสิคะ”

“ฉันเคยรักเธอ แต่ไม่ใช่ตอนนี้”

“คุณเหนือ!!”

ลดาเธอตวัดสายตามาจ้องฉันเขม็ง ทั้งที่เมื่อกี้ฉันเห็นว่าคุณเหนือจูบกับเธอแล้วทำไมตอนนี้เขาถึงทำเหมือนไม่รู้สึกอะไร ไม่สนใจผู้หญิงคนนั้น หรือเป็นเพราะฉันยืนอยู่ตรงนี้อย่างนั้นหรอ…

“จะบอกลดาว่าคุณเหนือรักผู้หญิงคนนี้หรอคะ”

“……” คุณเหนือเงียบไม่ยอมตอบคำถามนั้น เขาคงไม่พูดแน่ๆ ว่ารักฉัน เพราะเขาไม่ได้รู้สึกแบบนั้น

“ทำไมไม่ตอบลดาล่ะคะ”

“ออกไปซะ แล้วอย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีก”

“ลดาขอโทษ คุณเหนือให้อภัยลดาเถอะนะคะ ลดาสัญญาว่าจะไม่ทำแบบนั้นอีก”

“มันจบไปแล้ว ต่อให้เธออยากให้กลับมาเป็นเหมือนเดิม มันก็ไม่มีวันนั้น”

“คะ คุณเหนือ” ตอนนี้ลดาเธอก้มหน้าลงเหมือนกำลังจะร้องไห้

ฉันไม่รู้เลยว่าคุณเหนือกำลังคิดอะไรอยู่กันแน่ เขาสนใจผู้หญิงคนนั้นหรือเปล่า

“กลับไปหาผู้ชายที่เธอเลือกซะ!!” คุณเหนือบอกอีกครั้งก่อนจะแกะมือเธอออกจากแขน ลดาเธอเช็ดน้ำตาออกจากแก้มแบบลวกๆ ก่อนจะวิ่งไปเปิดประตูออกไปจากห้องทำงานของคุณเหนือ

หลังจากที่ลดาเธอออกไปแล้วคุณเหนือก็พ่นลมหายใจออกมาหนักๆ ก่อนที่เขาจะหันมามองฉันครู่หนึ่งแล้วเบือนสายตามองกล่องอาหารที่ฉันทำมาให้

คุณเหนือเดินมานั่งลงบนโซฟาแล้วเงยหน้าขึ้นมาถามกับฉัน “วันนี้เธอทำอะไรมาให้ฉันกิน”

“เปิดดูเองสิคะ” นี่คือคำตอบของฉันที่พูดออกไปอย่างประชดประชัน

“เปิดให้หน่อยไม่ได้หรือไง” ขึ้นหน้าเลิกคิ้วขึ้นถาม

ฉันถอนหายใจออกมาหนักๆ จากนั้นก็นั่งลงเปิดกล่องอาหารให้คุณเหนืออย่างไม่ค่อยจะเต็มใจสักเท่าไหร่ เขาทำแบบนี้อีกแล้วทำเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“อย่าเพิ่งไปไหนเธอต้องรอเก็บ”

คุณเหนือพูดดักไว้เพราะเห็นว่าฉันกำลังจะลุกขึ้น ทำให้ฉันจำใจต้องนั่งรอจนกว่าเขาจะกินเสร็จ

แต่ถึงอย่างนั้นฉันก็ไม่ได้ท้วงอะไร ในหัวตอนนี้มันมีแต่ภาพที่คุณเหนือกับผู้หญิงคนนั้นจูบกัน

มันเหมือนว่าในตอนนี้ฉันกำลังถูกแกล้ง เพราะคุณเหนือนั้นกินข้าวช้าเอามากๆ เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดๆ แทบจะไม่ตักข้าวเข้าปากเลยด้วยซ้ำ

“คุณเหนือคะ” ฉันเรียกเขาเพราะเขาเอาแต่เล่นโทรศัพท์

“ฉันคุยธุระอยู่”

ฉันปิดปากเงียบเมื่อได้ยินแบบนั้น และยอมรอจนกระทั่งคุณเหนือกินเสร็จ ใช้เวลานานนับชั่วโมงเลยก็ว่าได้

หลังจากที่ฉันเก็บกล่องข้าวเสร็จกำลังจะเดินออกไปจากห้องทำงานของคุณเหนือ เขาก็ท้วงขึ้นมาอีก

“เอาน้ำมาให้ฉันด้วย”

“ผู้หญิงคนไหนที่ทำให้ฉันเจ็บ ฉันไม่คิดจะเอากลับมาเลี้ยง” คุณเหนือพูดคำนี้ออกมาด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ เหมือนเขากำลังคับแค้นใจอยู่

คุณเหนือหมุนตัวฉันให้หันมาประจันหน้ากับตัวเอง ก่อนจะใช้มือหนาจับปลายคางของฉันให้เงยขึ้นแล้วพูด

“หวังว่าเธอจะไม่ทำให้ฉันรู้สึกแบบนั้น” ตอนนี้แววตาของคุณเหนือมันน่ากลัว จู่ๆ เขาก็มองฉันด้วยสายตาแบบนั้นทั้งที่ฉันยังไม่ได้ทำอะไร

“จะปล่อยให้รินลุกขึ้นได้หรือยังคะ”

“จูบฉันก่อน แล้วฉันจะยอมให้เธอลุกขึ้น”

จูบอย่างนั้นหรอ!! เขาพูดง่ายดีหนิเมื่อกี้จูบกับคนอื่นมาแท้ๆ

“ไม่ค่ะรินไม่จูบ”

“ทำไม ?” คุณเหนือขมวดคิ้วจ้องหน้าฉันเขม็ง “เดี๋ยวนี้เธอกล้าขัดคำสั่งฉันแล้วหรือไง”

“เปล่าค่ะ”

“หรือเพราะว่าน้องสาวของเธอหายดีแล้วเลยคิดว่าคำสั่งของฉันไม่มีความหมาย ฉันหมดประโยชน์แล้ว ?”

ฉันถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่ก่อนจะปัดมือคุณเหนือที่จับปลายคางออก จากนั้นฉันก็ยื่นหน้าไปจูบเขา มันเป็นการจูบแค่ใช้ริมฝีปากชนกันเท่านั้น ไม่นานฉันก็ผละใบหน้าออกมา

“พอใจหรือยังคะ”

“ยัง”

ร่างของฉันถูกอุ้มขึ้นจนตัวลอย คุณเหนือวางฉันลงบนโต๊ะทำงานของเขาแล้วรวบมือทั้งสองข้างของฉันขึ้นมาขึงตรึงไว้เหนือศรีษะ จากนั้นเขาก็โน้มใบหน้าลงมาใกล้ๆ

“ฉันไม่ได้เต็มใจจะจูบกับลดาแบบนั้น แต่กับเธอฉันตั้งใจ”

พูดจบคุณเหนือก็โน้มใบหน้าลงมากดริมฝีปากบดขยี้ริมฝีปากของฉันแล้วค่อยๆ ดันลิ้นสากเข้ามาสำรวจภายในโพลงปาก