นางบำเรอ BAD GUY 20+ นิยาย บท 68

ฉันเงียบเมื่อถูกคุณเหนือถามแบบนั้น ที่เงียบไม่ใช่เพราะคิดจะทำตามคำขอของนาลิน ที่เงียบแบบนี้ฉันเองก็ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน

“วาริน!!” คุณเหนือตวาดเรียกชื่อฉันเบาๆ ทำให้ฉันที่กำลังคิดฟุ้งซ่านอยู่สะดุ้งโหย่ง

คุณเหนือเบือนหน้าหนี เขาสตาร์ทรถแล้วขับออกจากห้างสรรพสินค้าไปด้วยความเร็ว

วารินเอ้ย! ทำไมเธอถึงไม่ตอบออกไปว่าไม่คิดจะทำตามที่นาลินขอ ทำไมถึงปล่อยให้อีกฝ่ายเข้าใจผิดแบบนี้

ฉันได้แต่บ่นตัวเองในใจ รอให้ถึงบ้านก่อนแล้วค่อยพูดก็แล้วกัน

ความเงียบเข้ามาปกคลุมไปทั่วคันรถ มีเพียงเสียงเครื่องยนต์ที่ถูกเร่งครั้งแล้วครั้งเล่า คิดดูสิว่าคุณเหนือขับเร็วขนาดไหน

“คะ…คุณเหนือคะรินว่า”

“หุบปากของเธอซะ!!”

ฉันกำลังจะท้วงว่าเขาไม่ควรขับรถเร็วขนาดนี้เพราะอาจจะเกิดอันตรายได้ แต่ยังไม่ทันจะได้พูดจบประโยคก็ถูกคุณเหนือหันหน้ามาออกคำสั่งอย่างไม่ชอบใจ แถมยังเหยียบคันเร่งเร็วกว่าเดิม

ใช้เวลาไม่นานก็มาถึงที่บ้าน หลังจากที่จอดรถแล้วคุณเหนือก็เปิดประตูออกไปจากรถ เขาเปิดท้ายรถเพื่อหยิบของที่ซื้อมา แล้วก็เดินดุ่มๆ เข้าบ้านไปโดยไม่รอฉันเลย

อะไรกัน! ฉันผิดมากมายขนาดนั้นเลยหรือยังไงเขาถึงได้ทำเหมือนฉันเป็นแค่อากาศรอบๆ ตัวของเขาแบบนั้นน่ะ

ฉันรีบวิ่งตามคุณเหนือเข้าไปในบ้าน เขาเดินเร็วชะมัดเลย ขายาวๆ แบบนั้นก้าวเดียวของคุณเหนือมันเท่ากับสองก้าวของฉันเลยก็ว่าได้

“คุณเหนือคะ รอรินก่อน” ฉันวิ่งไปแล้วก็พูดบอก แต่ผู้ชายตรงหน้าที่เอาแต่เดินหนีเขาก็ไม่ยอมหยุดเดิน

“คุณเหนือ”

คุณเหนือเดินตรงไปที่ห้องครัว เขาเอาข้าวของวางไว้ ส่วนฉันก็ยืนหอบอยู่ที่หน้าประตูทางเข้าห้องครัว เขาน่ะเดินแบบชิวๆ แต่ฉันนี่สิเหนื่อยเป็นบ้าเลย

เมื่อเขาของวางไว้แล้วคุณเหนือก็ทำเหมือนจะเดินออกจากห้องครัว ฉันจึงดักหน้าเขาเอาไว้

“ถอยไป!!”

“ไหนบอกจะทำอาหารให้รินกินไงคะ”

“ไม่ทำ!! ไม่มีอารมณ์” คุณเหนือตอบแบบกระชากเสียง แม้แต่หน้าของฉันเขายังไม่มองเลยด้วยซ้ำ

“ได้ไงล่ะคะ พูดเองแท้ๆ”

“ฉันบอกให้ถอยไป” ครั้งนี้คุณเหนือออกคำสั่งเสียงดุ

“รินหิว ทำอาหารให้รินกินหน่อยนะคะ ^_^”

คุณเหนือก้มหน้าลงมามองฉันที่กำลังยิ้มแป้นอยู่ครู่หนึ่ง เขาไม่ได้แสดงความรู้สึกใดๆ ทั้งนั้น และขบกรามแน่น

“เรื่องที่คุณเหนือถามริน ว่ารินคิดจะทำตามที่นาลินพูดหรือเปล่า…”

“ความเงียบของเธอมันก็ชัดเจนอยู่แล้ว จะพูดขึ้นมาอีกทำไม!!”

“เอะ! รินเงียบมันจะแปลว่าชัดเจนได้ยังไงคะ”

คุณเหนือดันตัวฉันให้ออกจากหน้าประตูห้องครัว แล้วเขาก็เดินกระแทกเท้าหนีไปเลย ส่วนฉันก็ต้องรีบตามไปอธิบาย เฮ้อ! ไม่ฟังเลยอ่ะ คนกำลังจะบอกก็ด่วนสรุปเป็นตุเป็นตะ

ฉันเดินตามคุณเหนือมาจนกระทั่งถึงสระน้ำ เขาหันมามองฉันด้วยสายตาหงุดหงิดก่อนจะถอดเสื้อออกแล้วเหวี่ยงทิ้งลงที่พื้นอย่างแรง และในตอนนี้ท่อนบนของคุณเหนือก็กำลังเปลือยเปล่า

ฉันทั้งมึนงงว่าคุณเหนือจะถอดเสื้อทำไม แล้วก็เคลิบเคลิ้มไปกับซิกแพ๊คและกล้ามเนื้อแน่นๆ ของเขา

จู่ๆ คุณเหนือก็กระโดดลงไปในสระ เขาว่ายน้ำอย่างเอาเป็นเอาตาย ว่ายไปว่ายกลับหลายรอบ

นึกอยากจะมาเล่นน้ำอะไรเวลานี้ มันเย็นมากแล้วนะ

“ฟังรินก่อนสิคะ” ฉันกอดคุณเหนือแน่น ถึงแม้เขาจะพยายามดันตัวฉันออก

“เรื่องที่นาลินพูด รินไม่ได้ตกลง แล้วรินก็คงไม่ทำแบบนั้นแน่ๆ”

“……” คุณเหนือเงียบ

“รินทำตามที่นาลินขอไม่ได้หรอกนะคะ ไม่คิดจะทำด้วย”

เมื่อพูดจบฉันก็ค่อยๆ ผละกอดออก สายตาของฉันกับคุณเหนือจ้องมองกันและกันเป็นเวลานาน โดยที่เราก็ต่างเงียบ

จนกระทั่งคุณเหนือเป็นฝ่ายพูดขึ้นมาก่อน

“แล้วทำไมเพิ่งมาพูด รู้มั้ยว่าฉันว่ายน้ำเป็นสิบๆ รอบมันเหนื่อยแค่ไหน”

“รินไม่ได้บอกให้คุณเหนือมาว่ายน้ำแบบนั้นสักหน่อยนี่คะ”

“ก็มันหงุดหงิดที่เธอเงียบไปแบบนั้น รู้มั้ยว่าเธอทำให้ฉันแทบจะเป็นบ้าตาย”

“นี่คือวิธีระบายอารมณ์ของคุณเหนือหรอคะ” ฉันถามแล้วก็ยิ้มๆ การว่ายน้ำอย่างบ้าคลั่งมันทำให้เขาสงบลงได้งั้นหรอ

คุณเหนือเงียบ เขาค่อยๆ ดันตัวฉันมาติดกับขอบสระ ฝ่ามือใหญ่ลูบไล้บริเวณแผ่นหลังของฉันไปมา เป็นสัมผัสที่ทำให้ขนลุกซู่ไปทั้งตัว

“อยากรู้มั้ยว่าฉันมีวิธีระบายอารมณ์แบบไหนอีก”

“แบบไหนหรอคะ ?”

พูดจบมือของคุณเหนือก็เกี่ยวตะขอบาร์เซียของฉันให้หลุดออกจากกัน ทำให้ฉันโวยวายออกมา “อื้อ คะ คุณเหนือ ปลดตะขอแบบนี้ทำไมคะ”

“…อยากรู้ว่าฉันมีวิธีระบายอารมณ์แบบไหนอีกไม่ใช่หรือไง ฉันกำลังจะทำให้เธอดู”