นางบำเรอ BAD GUY 20+ นิยาย บท 76

รอสายไม่นานเสียงทุ้มเข้มของปลายสายก็เอ่ยขึ้น

( กว่าจะโทรมาได้นะ )

คำถามของเขาทำให้ฉันต้องแปลกใจ เขาพูดเหมือนรู้ว่านี่คือเบอร์ของฉัน ไม่สิ! ไม่ใช่เหมือน แต่เขารู้ว่านี่คือเบอร์ของฉันต่างหาก

( รู้เบอร์รินด้วยหรอคะ )

( มันไม่ยากสำหรับฉันนะ )

ฉันเงียบมือที่เผลอกำแน่นมันเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ เมื่อคิดว่าจะหนีไปจากคุณเหนือด้วยวิธีนี้

( เธอโทรมาแบบนี้ หวังว่าฉันจะได้ฟังข่าวดี )

( คะ…คุณติณเคยบอกกับรินว่าถ้าอยากจะออกมาจากชีวิตของคุณเหนือ คุณติณช่วยรินได้ใช่มั้ยคะ )

( หึ! แน่นอนฉันช่วยเธอได้ )

( รินต้องการให้คุณติณช่วยพารินหนีจากคุณเหนือค่ะ )

เสียงหัวเราะของปลายสายดังขึ้นมา เหมือนกับว่าเขากำลังพอใจมากๆ ที่ฉันบอกแบบนั้น

( เธอมั่นใจว่าอยากจะมาอยู่กับฉัน )

( คุณติณจะไม่ทำอะไรรินใช่มั้ยคะ )

( ฉันไม่ใช่พวกหมกมุ่นเรื่องเซ็กส์ ถ้าเธอไม่ใช่คนสำคัญของไอ้เหนือฉันคงไม่สนใจ )

ฉันเงียบ แต่เมื่อคิดถึงเหตุผลนั้นมันก็ทำให้ฉันไม่ต้องคิดมากอะไรอีก

( ค่ะ รินมั่นใจ )

( พรุ่งนี้จะให้ฉันไปรับเธอที่ไหนว่ามาสิ )

( หน้าบริษัทของคุณเหนือก็ได้ค่ะ รินหาจังหวะแอบหนีออกมาง่ายกว่าที่บ้าน )

( อื้ม )

สายถูกตัดไป

หยดน้ำตาของฉันมันไหลลงมาอาบแก้มอีกครั้ง แค่คิดว่าจะต้องหนีไปแบบนั้นมันก็ยิ่งเจ็บปวด ฉันไม่ได้อยากทำ แต่มันคือทางเดียวที่จะทำให้ฉันหนีออกจากความรู้สึกนี้ได้ ที่ฉันตัดสินใจแบบนี้มันก็เพราะคุณเหนือไม่ยอมปล่อยฉันเอง…

ผ่านไปชั่วโมงกว่า…

ฉันยังนั่งอยู่บนเตียงเหมือนเดิม สายตามันเหม่อลอยมองไปไปไร้จุดหมาย

ไม่คิดว่านาลินจะทำถึงขนาดนั้น ฉันไม่อยากจะตัดพี่ตัดน้องเพราะเรื่องผู้ชาย แต่ความรู้สึกของฉันไม่สามารถมองเธอเป็นน้องสาวที่น่ารักแบบเดิมได้อีกแล้ว ฉันไม่ขอเห็นหน้าเธออีกมันคงดีกว่า

แกร็ก… ประตูห้องถูกคุณเหนือเปิดเข้ามา ฉันที่กำลังเหม่อลอยจึงได้สติ

“ลงไปกินข้าว ฉันทำอาหารไว้ให้แล้ว”

“รินไม่หิวค่ะ”

“เธอเพิ่งหายป่วยอย่าดื้อสิริน”

“รินไม่ได้ดื้อ รินกินไม่ลง”

“เพราะฉันอย่างนั้นหรอ ?”

ฉันเบือนหน้าหนีไม่ได้ตอบอะไรทั้งนั้น คุณเหนือจึงเดินมานั่งคุกเข่าลงตรงหน้า

“อย่าอดข้าวเพราะฉันได้มั้ย”

“…….” ฉันยังคงเงียบ

“ถ้าอย่างนั้นก็ไปอาบน้ำ จะได้นอน” คุณเหนือพยายามใจเย็น ทั้งที่ก่อนหน้านี้เขาโวยวายพังข้าวของในห้อง

“ออกไปสิคะ รินจะอาบน้ำ”

“ทำไมต้องไล่ฉัน”

ฉันผ่อนลมหายใจออกมาเบาๆ แล้วพูด “ทำไมต้องถามเหตุผลด้วยล่ะคะ ในเมื่อรินก็ชัดเจนแล้วว่าไม่ต้องการคุณเหนือ”

“ถ้าฉันได้รักผู้หญิงคนไหนแล้ว มันก็ยากที่จะปล่อยไป”

“ถ้าคุณเหนือรักริน คุณเหนือจะไม่ทำให้รินเสียใจ”

“ฉันพูดไปแล้วแต่เธอไม่ยอมฟัง คนที่เธอควรโกรธคือน้องสาวของเธอไม่ใช่ฉัน!!” ในตอนนี้คุณเหนือเริ่มหงุดหงิดขึ้นมาอีกครั้ง เขาตวาดขึ้นมาใส่หน้าฉันพร้อมกับยืนขึ้น

“โกรธสิคะ รินโกรธทั้งนาลินแล้วก็คุณเหนือ!!”

“แล้วเธออยากไปผ่อนคลายที่ไหนบ้างมั้ย อยากไปต่างประเทศหรือเปล่า ?”

“ไม่ค่ะ”

คุณเหนือลุกขึ้นมาจากโต๊ะทำงาน เขาเดินมาหยุดตรงหน้าของฉันแล้วนั่งคุกเข่าลง

“….เมื่อไหร่วารินคนเดิมของฉันจะกลับมา”

“คงไม่มีวันนั้นอีกแล้วค่ะ”

“ฉันไม่ชอบคำตอบของเธอเลยนะวาริน”

“รินขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ”

“ในนี้ก็มีห้องน้ำ”

“รินจะไปหาพี่เอมด้วยค่ะ”

“อื้ม อย่าไปนานก็แล้วกัน ไม่เห็นหน้าเธอแล้วฉันไม่มีอารมณ์ทำงาน”

ฉันลุกขึ้นโดยที่คุณเหนือยังนั่งคุกเข่าอยู่ จากนั้นก็รีบเดินออกมาจากห้องทำงานของเขา

ทุกความรู้สึกฉันต้องอดกลั้นเอาไว้

ตอนนี้คุณติณส่งข้อความมาบอกแล้วว่าเขามาถึงที่หน้าบริษัทแล้ว ฉันจึงรีบลงไป แต่ก็พยายามทำตัวให้ปกติที่สุด

เมื่อเดินมาหน้าบริษัทฉันก็เห็นรถหรูคันสีดำจอดรออยู่ แน่นอนว่าต้องเป็นรถของคุณติณเพราะเขาบอกรุ่นและสีรถกับฉันแล้ว จึงรีบเดินไปเปิดประตูเข้าไปนั่งด้านในทันที

“ยินดีต้อนรับ”

เสียงทุ้มเข้มพูดขึ้นมาเมื่อฉันเข้ามานั่งด้านในรถแล้ว ฉันมองไปยังเสียงของผู้ชายที่พูด คือคุณติณ เขาขับรถมารับฉันด้วยตัวเอง ในตอนแรกคิดว่าเขาจะให้ลูกน้องมารับซะอีก

“มั่นใจว่าเธอจะไม่เปลี่ยนใจ”

ฉันมองขึ้นไปด้านบนของตึกซึ่งเป็นห้องทำงานของคุณเหนือ ถึงใจมันจะยังรักเขามากๆ แต่ฉันไม่สามารถละทิ้งความเจ็บปวดกับสิ่งที่เจอเพื่อเปิดใจรับฟังเขาได้

ลาก่อนคุณเหนือ…

“รีบออกรถได้แล้วค่ะ”