นางบำเรอก้นครัว ชุด Sweet temptations นิยาย บท 19

เดมอนยืนผิวปากแต่งตัวอยู่หน้ากระจกอย่างอารมณ์ดี ในขณะที่วิคตอเรียเพิ่งรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา หญิงสาวยันกายลุกขึ้นนั่งพิงกับหมอนใบใหญ่ที่หัวเตียง ดวงตาจับจ้องมองคู่หมั้นหนุ่มตลอดเวลา

“วันนี้คุณดูอารมณ์ดีเป็นพิเศษนะคะ เดมอน”

คนที่กำลังผูกเนกไทอยู่ชะงักมือ ก่อนจะหันมาระบายยิ้มให้กับวิคตอเรีย

“คงเป็นเพราะพักผ่อนเพียงพอมั้งครับ”

“ไม่จริงหรอกค่ะ” วิคตอเรียแย้ง “คุณจะพักผ่อนเพียงพอได้ยังไงกันคะ ในเมื่อวิคกี้เห็นคุณกลับเข้ามาในห้องนอนเกือบตีหนึ่งแน่ะ”

เดมอนจ้องมองวิคตอเรียในกระจกเงาตรงหน้า “คุณรู้ด้วยหรือวิคกี้”

วิคตอเรียละที่จะพูดถึงเรื่องที่ตัวเองเห็นเมื่อคืนเอาไว้ในใจ และระบายยิ้มหวานออกมา

“วิคกี้ตื่นพอดีน่ะค่ะ”

“แต่ผมเห็นคุณนอนนิ่งมาก นึกว่าหลับเสียอีก” เดมอนผูกเนกไทต่ออย่างไม่สนใจอะไรอีก

“แค่รู้สึกตัวตื่นน่ะค่ะ ก็เลยนอนเฉยๆ ว่าแต่คุณออกไปไหนมาเหรอคะ ตั้งหลายชั่วโมง”

สีหน้าของเดมอนเคร่งเครียดขึ้น และเขาก็เลือกที่จะไม่ตอบคำถาม แต่เปลี่ยนเป็นฝ่ายตั้งคำถามเสียเอง

“วันนี้คุณจะไปคาสิโนกับผมหรือเปล่า”

“ไม่ดีกว่าค่ะ วิคกี้ว่าจะกลับไปหาพ่อเสียหน่อย” หญิงสาวส่ายหน้าน้อยๆ

“ฝากสวัสดีคุณลุงด้วยนะวิคกี้”

“ค่ะ” วิคตอเรียตอบรับ ก่อนจะตัดสินใจพูดบางสิ่งบางอย่างที่ตัวเองนอนครุ่นคิดมาตลอดทั้งคืนออกมา “เดมอนคะ วิคกี้มีเรื่องสำคัญจะคุยกับคุณน่ะค่ะ”

เดมอนที่ผูกเนกไทเสร็จพอดีหันมามองหญิงสาวที่นั่งหัวยุ่งอยู่บนเตียง และระบายยิ้ม

“มีอะไรหรือครับวิคกี้”

“เมื่อวานวิคกี้คุยกับพ่อน่ะค่ะ แล้วพ่อก็ถามถึงเรื่องงานแต่งงานของเราสองคน”

“มันยังไม่ถึงเวลา”

“แต่พ่ออยากให้เราสองคนแต่งงานกันแล้วนะคะ คือท่านอยากมีหลานไว้อุ้มน่ะค่ะ” วิคตอเรียยังคงพูดอย่างใจเย็น ขณะจ้องมองความเปลี่ยนแปลงของใบหน้าของเดมอนไปด้วย

“รอให้คาสิโนที่สิงคโปร์เสร็จก่อน แล้วเราจะแต่งงานกัน”

“แต่นั่นมันอีกตั้งสามปีเลยนะคะ”

เดมอนหรี่ตาแคบมองหน้าวิคตอเรีย “ปกติคุณไม่เคยเร่งเร้าผมเรื่องนี้มาก่อนเลยนะครับวิคกี้ มีอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่า คุณถึงเปลี่ยนไปแบบนี้”

วิคตอเรียสูดลมหายใจเข้าปอดแรงๆ เพื่อเรียกความกล้าให้กับตัวเอง ก่อนจะพูดออกไป

“งั้นวิคกี้พูดตรงๆ เลยนะคะ”

“อืม”

“วิคกี้รู้สึกได้ว่าคุณกำลังตกหลุมรักผู้หญิงคนหนึ่งอยู่”

ศีรษะทุยของเดมอนส่ายไปมาทันที “คุณคิดเรื่องนี้ขึ้นมาได้ยังไงกันวิคกี้ ผมไม่มีทางตกหลุมรักผู้หญิงคนไหนหรอก คุณก็รู้นี่ว่าผมไม่มีหัวใจ แม้แต่กับคุณผมก็ไม่ได้รัก เราหมั้นกันเพราะความเหมาะสม และคุณก็เป็นผู้หญิงคนเดียวที่แฟร์กับผมทุกเรื่อง”

“แพตตี้ไงคะ”

ชื่อของผู้หญิงที่เขาเพิ่งจะเสพสังวาสอย่างเร่าร้อนเมื่อคืนที่ผ่านมา ทำให้สีหน้าของเดมอนเคร่งขรึมขึ้นในทันที กรามแกร่งขบกันแน่นจนเนื้อข้างแก้มกระตุกเป็นริ้ว

คำยืนยันจากปากของวิคตอเรียทำให้เดมอนถึงกับสะท้านไปทั้งหัวอก

ไม่จริงหรอก เขาไม่ได้รู้สึกอะไรกับพะแพงเลย หล่อนก็แค่ที่ปลดเปลื้องความใคร่ของเขาเท่านั้น ก็แค่ยังไม่เบื่อหน่าย ไม่เห็นมีค่าอะไรมากไปกว่านี้เลย

“ผมไม่ได้โกหก ผมไม่ได้รู้สึกอะไรกับแพตตี้เกินไปกว่าอีตัวบำบัดความใคร่เลย”

วิคตอเรียจ้องหน้าเดมอน “ถ้าคุณคิดว่าตัวเองไม่ได้โกหก งั้นคุณ...กล้ายืนยันคำพูดของตัวเองด้วยการแต่งงานกับวิคกี้หรือเปล่า”

วิคตอเรียสัมผัสได้ว่าเรือนกายทรงพลังของเดมอนเกร็งกระตุกอย่างชัดเจน สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความอึดอัด สับสน และแน่นอนว่ามันยืนยันสิ่งที่หล่อนหวาดกลัวได้เป็นอย่างดี

“วิคกี้จะถอนหมั้นกับคุณค่ะ”

“วิคกี้อย่าทำแบบนี้ ผมจะแต่งงานกับคุณ” ในที่สุดเดมอนก็เค้นเสียงต่ำทุ้มลอดไรฟันขาวสะอาดออกมา

“แน่ใจเหรอคะเดมอน คุณแน่ใจนะคะ”

“อืม ผมแน่ใจ เราจะแต่งงานกันภายในอาทิตย์หน้า”

วิคตอเรียระบายยิ้มกว้างออกมาอย่างพึงพอใจ หล่อนลุกขึ้นจากเตียง และเดินเข้าไปสวมกอดร่างทรงพลังของเดมอนเอาไว้แน่น แนบใบหน้ากับแผงอกกว้าง

“ขอบคุณนะคะเดมอน”

“มันเป็นสิ่งที่ผมสมควรจะทำ”

ใช่ มันเป็นสิ่งที่เขาต้องรีบกระทำ หากไม่อยากตกอยู่ในบ่วงเสน่หาของพะแพงไปชั่วชีวิต

ผู้ชายที่คุ้นเคยแต่การควบคุมคนอื่นเช่นเขา ไม่มีทางยอมตกอยู่ในอุ้งมือของผู้หญิงไร้ค่าอย่างพะแพงหรอก ไม่มีทางที่หล่อนจะควบคุมเขาได้

กรามแกร่งของชายหนุ่มขบกันแน่นจนขึ้นสันนูนเป่ง ดวงตาสีฟ้าเข้มมืดลึกอ่านความรู้สึกไม่ออก