นางบำเรอก้นครัว ชุด Sweet temptations นิยาย บท 27

พะแพงรีบขยับเท้าก้าวถอยหลังทันทีเมื่อสามารถทำได้ ในขณะที่ผู้เป็นอันตรายต่อหัวใจและร่างกายของหล่อนก้าวเท้าไล่ต้อนเข้ามาหาเช่นกัน

“ไม่ได้เจอกันนานนะ กี่ปีจำได้หรือเปล่า”

หล่อนเม้มปากอิ่มเต็มจนเป็นเส้นตรง หยาดน้ำตาเอ่อคลอสองหน่วยตาโดยอัตโนมัติ แต่ก็รีบกะพริบตาไล่มันจนหายไป และฝืนปั้นยิ้มออกมา

“ดิฉันไม่ได้จำหรอกค่ะ เพราะมันไม่มีความสำคัญอะไร”

หล่อนอยากให้เขารู้สึกเจ็บแปลบๆ กับคำพูดของตัวเอง แต่เขากลับหัวเราะ และยิ้มไม่แยแส

“นั่นสิ ระหว่างฉันกับเธอ ไม่มีอะไรสำคัญสักหน่อย”

คนที่เจ็บเจียนตายกับสงครามเย็นในครั้งนี้กลับกลายเป็นหล่อนเสียอีก

ร่างเล็กแทบทรุดฮวบกับพื้น หล่อนอยากจะวิ่งหนีออกไปให้ไกล และไม่กลับมาที่นี่อีก แต่ก็ทำไม่ได้

“ท่านประธานมีอะไร...จะให้ดิฉันรับใช้หรือคะ”

“แน่นอนว่ามี”

“งั้นก็สั่งมาเถอะค่ะ ดิฉันจะได้รีบไปทำให้”

หล่อนพยายามควบคุมสุ้มเสียงของตัวเองให้เป็นจังหวะราบเรียบที่สุด แต่มันกลับสั่นเครือจนน่าเวทนา

ทำไมหล่อนจะต้องมาพบเขาอีก และทำไมเขาจะต้องมาอยู่ในฐานะเจ้านายของหล่อนในวันนี้ด้วย ทั้งๆ ที่เขากับหล่อนไม่น่าจะมีทางมาพบเจอกันได้อีกแล้ว

นรกใช่ไหม...? ต้องเป็นนรกแน่ๆ ที่กระชากขาของหล่อนให้มาพบเจอกับเดมอนอีกครั้ง

“ฉันต้องการให้เธออธิบายนโยบายของบริษัทให้ฟัง”

หล่อนช้อนตาขึ้นมองเขาอย่างรู้ทัน เพราะผู้ชายฉลาดเป็นกรดอย่างเดมอนไม่มีทางโง่เรื่องง่ายๆ แบบนี้แน่

“ดิฉันจะให้พี่กิ่งมาอธิบายแทนค่ะ”

“มันเป็นหน้าที่ของเลขาฯ ไม่ใช่หรือ”

เขาตวัดตามองหล่อน มองด้วยสายตาแบบผู้ชายที่กำลังอยากจะลากผู้หญิงขึ้นเตียงไม่มีผิด และมันก็มีผลทำให้ภาพความสัมพันธ์ลึกซึ้งที่เคยมีร่วมกันระเบิดขึ้นในหัว มันชัดเจนจนร่างกายของหล่อนขานรับด้วยอาการร้อนผะผ่าว

สมองร้องสั่งให้หล่อนถอยหลังออกห่างให้ไกลที่สุด หรือไม่ก็มุดดินหนีไปเสียเลย แต่ร่างกายกลับไม่อาจจะขยับเขยื้อนได้อีก ยิ่งเขาก้าวเข้ามาใกล้จนแทบได้กลิ่นของลมหายใจแบบนี้

“เอ่อ...ถอย...ออกไปเถอะค่ะนายน้อย เอ่อ...ท่านประธาน”

เดมอนเก่งอยู่แล้วกับเรื่องการหว่านเสน่ห์ให้ผู้หญิงหน้าโง่เช่นหล่อนลุ่มหลง

“กลัวอะไรฉัน...หือ...?”

“ปละ...เปล่า แต่มันไม่เหมาะสมค่ะ”

แก้มนวลแดงเป็นผลตำลึงสุกจนน่าปวดใจ แถมร่างกายในจุดเร้นลับก็ร้อนผะผ่าวทรมาน

“ตรงไหน”

“อุ๊ยยย...ปล่อยนะคะ นายน้อย...”

หล่อนอุทานตกใจ และเผลอตัวเรียกเขาด้วยสรรพนามในอดีต ชายหนุ่มระบายยิ้มพึงพอใจ ก้มใบหน้าหล่อจัดลงมาหา ลมหายใจของเขาทำให้หล่อนสติกระเจิง

“เรามาทบทวนความหลังกันหน่อยดีกว่า”

“ไม่...นะคะ” หล่อนส่ายหน้า มองใบหน้าที่เต็มไปด้วยอันตรายของเขาอย่างตื่นตกใจ “ได้โปรด...อย่ารื้อฟื้นเรื่องในอดีตขึ้นมาอีกเลย มันจบลงไปแล้ว”

เขาเหยียดยิ้มหยัน หรี่ตาแคบกวาดมองดวงหน้านวลที่เต็มไปด้วยความตื่นตระหนกของหล่อนเขม็ง

“เธอลืมมันได้จริงๆ หรือ แพตตี้”

หล่อนลืมไม่ได้ และไม่เคยลืม แต่กระนั้นมันก็จบลงแล้ว

“ค่ะ ดิฉันลืมมันหมดแล้ว” หล่อนฝืนใจจ้องหน้าเขา “ลืมหมดแล้วจริงๆ”

คำย้ำชัดจากปากอิ่มที่เขาเคยลิ้มลองมานับครั้งไม่ถ้วนแล้วว่ามันหวานฉ่ำแค่ไหน ก่อกวนให้โทสะของเดมอนระเบิดขึ้นมาได้อย่างง่ายดาย

“ลืมแล้วก็รื้อฟื้นขึ้นมาใหม่ได้ มันไม่ใช่เรื่องยากเย็นนี่” เขาเหยียดยิ้ม “จริงไหม แพตตี้”

“อ๊า...”

หล่อนครวญครางด้วยความโหยหารวดร้าว ทรวงอกอวบใหญ่ที่เดมอนลุ่มหลงไม่เคยลืมกระเพื่อมขึ้นลงเป็นจังหวะถี่ระรัวตามแรงหอบกระเส่าของเจ้าของ

“อืมมมม...”

เดมอนก้มหน้าลงไปคลุกเคล้าที่ร่องอกอวบอัด ฝ่ามือใหญ่ฟอนเฟ้นหนักหน่วง ยอดทรวงถูกนิ้วยาวบี้คลึงดุนดันจนมันชูช่อแข็งเป็นไตบวมเป่ง จากนั้นก็ถูกส่งเข้ามาโรมรันในอุ้งปากร้อนจัด เขาทั้งขบ ทั้งกัด ทั้งเลีย จนสาวน้อยต้องยกมือขึ้นอุดปากเอาไว้เพื่อกลั้นเสียงครวญครางด้วยความกระสัน

“อ๊ะ...อ๊า...อื้อ...อา...อา...”

ความรู้สึกนี้ไงที่หล่อนคิดถึงมาตลอด ความรู้สึกยามถูกเขาดูดอมยอดอกเข้าไปในปาก และตวัดเลียด้วยลิ้นสาก

พะแพงหลุดหลงเข้าไปในมิติที่เต็มไปด้วยความเสียวกระสัน หล่อนดิ้นพล่านครางกระเส่า และก็ยิ่งหอบสะท้านเมื่อเม็ดสวาทที่ซอกขาถูกท่อนชายแข็งชันเสียดสีอย่างจงใจ

“อ๊า...อา...นายน้อย...ได้โปรด...”

หล่อนเกลียดตัวเองนักที่ร้องครางออกไปแบบนี้ หล่อนไม่ควรจะวิงวอนเขา ไม่ควรจะยอมให้เขามาแตะต้องเนื้อตัวเลยด้วยซ้ำ แต่ตอนนี้สิ่งที่หล่อนกระทำมันตรงข้ามกับสิ่งที่คิดโดยสิ้นเชิง ร่างสาวแอ่นหยัดร่อนขึ้นหา ปากครางวิงวอนให้เขาเดินหน้าทำต่อให้สุดทาง

“ได้โปรด...นายน้อยขา...อา...ได้โปรด...”

หล่อนได้ยินเสียงหัวเราะพึงพอใจดังออกมาจากลำคอแกร่ง ก่อนที่เขาจะก้มหน้าลงมาจูบยอดถันทั้งสองข้างอย่างหยอกเย้า และเลื่อนหน้าขึ้นมาบดขยี้ปากอิ่มของหล่อนที่เผยอครวญครางอย่างหนักหน่วง จูบจนหล่อนแทบขาดใจ จึงถอนปากออกไป และกระซิบเสียงกระเส่าชิดปากบวมเจ่ม

“อยากได้อะไร...แพตตี้...อืมมม” มือใหญ่แสนกระด้างวางทาบลงบนเนินอูมชุ่มฉ่ำ และส่งปลายนิ้วเข้าไปสำรวจจุดซ่อนเร้นหยาดเยิ้มอย่างจงใจปลุกเร้า

“แพง...อยากได้...นายน้อย...”

“ตรงไหนของฉันหรือ...คนสวย...อืมมมม...ชุ่มฉ่ำเปียกนิ้วฉันหมดแล้ว...อืมมมม” นิ้วยาวถูกกดลึกเข้าไปในร่องสวาท สาวเจ้ากรีดร้องด้วยความปรีดาและหยัดสะโพกขึ้นหาอย่างกระตือรือร้น ดวงตากลมโตลุกโชนไปด้วยไฟสวาท

“ได้โปรด...นายน้อย...เข้ามา...”

ความจริงเดมอนต้องการจะหยอกล้อปลุกปั่นให้พะแพงอ้อนวอนร่ำร้องขอมากกว่านี้ แล้วค่อยมอบความเร่าร้อนราวกับไฟกัลป์ให้หล่อน แต่สุดท้ายเขาก็ต้องพับเก็บความคิดนั้นใส่ลิ้นชักไปโดยสิ้นเชิง เมื่อความคับแคบไม่ต่างจากสี่ปีก่อนที่โอบกระชับรอบนิ้วยาวตอดรัดร้อนระอุ

“อืมมมม...โอ้ว...”