นางบำเรอก้นครัว ชุด Sweet temptations นิยาย บท 40

“หลังจากที่เธอทำฉันตื่นขึ้นมากลางดึก คิดจะกลับไปนอนเฉยๆ โดยที่ไม่ถูกทำโทษอย่างงั้นเหรอ”

หล่อนหันมามองเขา หน้าตาซีดเผือด “นายน้อย...หมายความว่ายังไงเหรอคะ”

เขายิ้มหยันอีกครั้ง ขณะเดินเข้ามาหยุดตรงหน้าของหล่อน มือใหญ่ผลักให้ร่างเล็กนั่งลงบนเตียง และเขาก็แทรกตัวเข้ามาในระหว่างสองขาอวบ

“ทำให้ฉันสนุก...ด้วยปากของเธอ”

“คะ?”

ใบหน้าหล่อจัดยังคงเกลื่อนไปด้วยรอยยิ้มเหยียดหยัน ในขณะที่มือใหญ่เลื่อนไปจับที่ขอบกางเกงนอน ก่อนที่เขาจะรูดมันลงไปจากสะโพก เผยโฉมความเป็นชายที่กำลังชูชันขยายใหญ่ห่างจากใบหน้าของหล่อนเพียงแค่ไม่ถึงคืบเท่านั้น

พะแพงอุทานตกใจเบิกตากว้าง หล่อนพยายามผงะศีรษะหนี แต่มือใหญ่ยื่นมาขยุ้มเส้นผมนุ่มเอาไว้แน่น พลางรั้งให้ใบหน้าของหล่อนเข้าใกล้กับท่อนชายมากที่สุดเท่าที่จะทำได้

ส่วนหัวของมันถูไถกับใบหน้าของหล่อนด้วยความจงใจของเจ้าของ แม้จะพยายามดิ้นรนแค่ไหน แต่ด้วยเรี่ยวแรงอันน้อยนิด ผู้หญิงอย่างหล่อนก็ต้องยอมศิโรราบให้กับยักษ์ร้ายในที่สุด

“อ้าปาก แล้วกลืนฉันเข้าไป”

“ไม่...แพงไม่...”

“หึ มันคือการลงโทษ ที่เธอบังอาจจะหนีฉัน” เขาก้มลงคำรามรดใบหน้างาม “ฉันบอกให้อ้าปากไง อ้าปากสิ แล้วใช้ปากกับลิ้นของเธอทำให้ฉันมีความสุข”

หล่อนน้ำตาไหล พยายามส่ายหน้าปฏิเสธ พยายามวิงวอนขอความเมตตา แต่เดมอนไม่มีให้เลย

“ถ้าไม่อม ก็ออกไปจากที่นี่ซะ”

หัวใจของหล่อนราวกับถูกกรีดด้วยคมกรีด หล่อนช้อนตาขึ้นมองเขาอย่างตัดพ้อ และก็ไม่มีทางเลือก จำต้องอ้าปากจนกว้างสุดถึงจะสามารถกลืนกินความชูชันตรงหน้าเข้าไปได้

“อืมมม แบบนั้น...โอ้ว...” เดมอนครวญคราง ตัวเกร็งเพราะความเสียวกระสัน “ใช้ลิ้นสิ ตวัดเลีย แบบที่ฉันทำกับเธอ อืมมม...แบบนั้น โอ้ว...”

ความอบอุ่นของอุ้งปากของพะแพงทำให้เดมอนรู้สึกราวกับตัวเองกำลังเดินอยู่ในทะเลทรายไม่มีผิด มันร้อนระอุขึ้นเรื่อยๆ ตามการขยับปากแสนเงอะงะของเจ้าหล่อน ลิ้นอ่อนนุ่มที่ตวัดไล้เลียไปมาอย่างไร้จุดหมาย แต่มันกลับสร้างความเสียวขนาดใหญ่ขึ้นในกายหนุ่มได้อย่างน่าอัศจรรย์ เขาตัวเกร็งไปหมด และในที่สุดก็อดทนไม่ไหว เขากระชากท่อนชายออกมาจากอุ้งปากหวาน ก่อนจะผลักร่างอรชรให้ล้มนอนหงายลงบนเตียงนอน สองขาเรียวถูกเขาจับแยกออกกว้าง จากนั้นเขาก็บุกทะลวงเข้าสู่ความเป็นหญิงที่เปียกชุ่มรอคอยอย่างดุดัน

“อ๊ะ...อา...อ๊า...นายน้อย...อา...”

“อืมมม โอ้ว...โอ้ว...”

คนที่ทิ่มแทงเข้าใส่หน้าตาแดงก่ำ ปากกว้างหยักสวยบิดเบี้ยวด้วยความเสียวทรมาน เขาโยกคลึง กระแทกบดอัดเข้าใส่อย่างดุดัน เคลื่อนไหวด้วยความดิบเถื่อน บั้นท้ายทรงพลังเคลื่อนไหวระรัวเร็วอย่างสุดควบคุม ครั้งแล้วครั้งเล่าที่เขากระแทกกระทั้นเข้าไปภายในร่องแคบ ครั้งแล้วครั้งเล่าที่กลีบสาวบีบรัดรุนแรง เขากำลังจะทนไม่ไหว กำลังจะแตกระเบิดในไม่ช้า

“โอ้ว...ฟิตเหลือเกิน โอ้ว...”

เขาสูดปากตลอดเวลาราวกับกำลังกินพริกเป็นกำมือ หน้าตาบิดเบี้ยวด้วยความทรมานเป็นที่สุด แรงกระชั้นดุดันมากขึ้นจนเกินกว่าคำว่าบ้าคลั่ง และไม่ช้าสายพันธุ์สวาทก็แตกกระฉูดออกมาอย่างรุนแรง มันฉีดพ่นเข้าใส่ซอกสวาทอย่างล้ำลึก

“แม่ดีใจที่หมูวินมีความสุขนะครับ”

“แล้วแม่ดีใจไหมคับ”

“เอ่อ...ดีใจสิครับ” พะแพงฝืนยิ้ม แม้น้ำตาจะคลอเบ้าก็ตาม

วินเซนต์เป็นเด็กเฉลียวฉลาดเกินวัย ทำให้อดที่จะถามมารดาต่อไม่ได้

“แต่ผมเห็นแม่ไม่ยิ้มเลยนี่คับ แถมคุณลุงลูกโป่งยังบอกด้วยว่า แม่ไม่อยากมากับผม แม่ไม่อยากให้ผมเจอพ่อ”

หล่อนยกมือขึ้นป้ายน้ำตา ฝืนยิ้มให้กว้างมากยิ่งขึ้น “ทำไมแม่จะไม่ดีใจล่ะครับ อะไรที่ทำให้หมูวินมีความสุข แม่ก็ดีใจทั้งนั้นแหละครับ”

“เย้...งั้นผมขอตัวไปบอกคุณลุงลูกโป่งก่อนนะคับ”

แล้วลูกชายของหล่อนก็วิ่งหน้าตั้งกลับไปหาเดมอน หล่อนมองตามไปน้ำตาซึม

นี่ขนาดวินเซนต์ยังไม่รู้ว่าแท้จริงแล้วเดมอนคือพ่อยังติดแจขนาดนี้ ถ้าวินเซนต์รู้ความจริงขึ้นมาเมื่อไหร่ หล่อนก็คงจะหมดความหมายไปในทันที

หัวใจของคนเป็นแม่ปวดร้าวจนต้องก้มหน้าและร้องไห้เงียบๆ โดยไม่รู้ว่ามีสายตาของเดมอนแอบจ้องมองมาตลอดเวลา