นางบำเรอก้นครัว ชุด Sweet temptations นิยาย บท 5

พะแพงเห็นวิคตอเรียเดินหายออกไปจากตึกใหญ่แล้ว หล่อนจึงคว้าอุปกรณ์ทำความสะอาดติดมือ และเดินขึ้นบันได มุ่งหน้าตรงไปยังห้องนอนของนายเจ้าของบ้าน คำสั่งของป้ามิเชลล์ยังคงดังก้องอยู่ในหัวตลอดเวลา

‘อย่าไปไหนไกลล่ะ เพราะถ้าคุณวิคกี้กลับไปแล้ว เธอต้องขึ้นไปทำความสะอาดบนห้องนอนของนายน้อยทันที’

หญิงสาวเดินมาหยุดที่ประตูห้องนอนของเดมอน มือขาวสะอาดยื่นไปหมุนลูกบิดเพียงแผ่วเบา ก็สามารถดันบานประตูไม้ให้เปิดกว้างออกได้

หล่อนก้าวข้ามธรณีประตูเข้าไปหยุดภายในห้องนอนกว้างใหญ่ของเดมอน มือเล็กดึงบานประตูให้ปิดสนิทลง ก่อนจะกวาดตามองไปรอบๆ ด้วยความรู้สึกกระอักกระอ่วนใจ

หล่อนไม่ได้ไร้เดียงสาจนไม่รู้ว่าก่อนหน้านี้ภายในห้องนี้เกิดอะไรขึ้นบ้าง เตียงที่ยับบ่นราวกับเพิ่งผ่านสงครามเลือดมาตอกย้ำให้รู้ว่าสิ่งที่คิดมันคือความจริง แก้มนวลแดงก่ำ เมื่อสายตามองไปหยุดที่กางเกงในบ๊อกเซอร์ของผู้ชายที่ถูกเหวี่ยงทิ้งไว้ห่างจากเตียงกว้างเพียงเล็กน้อยเท่านั้น หล่อนเม้มปากเป็นเส้นตรง ขณะเดินเข้าไปคุกเข่าลงข้างๆ เจ้าบ๊อกเซอร์สีเข้ม และหยิบมันขึ้นมาพิจารณา

“ทำไมตัวเล็กแบบนี้” หล่อนพึมพำด้วยความแปลกใจ เพราะเนื้อตัวของเดมอนเท่าที่เห็นมันใหญ่กว่ากางเกงในบ๊อกเซอร์เยอะมาก “หรือว่านายน้อยชอบใส่อะไรฟิตๆ”

แก้มนวลแดงก่ำราวกับผลตำลึงสุก เมื่อพอมองเลยกองกางเกงในบ๊อกเซอร์ไปแล้วพบกับเศษถุงยางอนามัยที่ภายในมีหยาดน้ำสีขาวขุ่นเหนียวๆ ติดอยู่ มือเล็กยกขึ้นปิดปาก และรีบเมินหน้าหนีจากเศษถุงยางใช้แล้วนั่นอย่างอับอาย

หล่อนต้องรีบทำความสะอาดให้เรียบร้อยโดยเร็วที่สุด จะได้ออกไปจากสถานที่แห่งนี้สักที สถานที่ที่หล่อนไม่ควรจะเฉียดเข้าใกล้แม้แต่นิดเดียว

ร่างอรชรกำลังจะลุกขึ้นยืน และเริ่มทำความสะอาด แต่เสียงประตูกระจกด้านขวาของตัวห้องนอนกว้างก็ดังขึ้นเสียก่อน พร้อมๆ กับการปรากฏกายของเดมอน

“นาย...น้อย...”

สายตาของเขาปะทะเข้ากับสายตาตื่นตกใจของหล่อนโดยบังเอิญ และกองไฟกัลป์ก็ลุกโชนขึ้นอย่างบ้าคลั่ง ปฏิกิริยาเคมีบางอย่างที่เต็มไปด้วยแรงดึงดูดทำให้ห้องทั้งห้องเงียบกริบ กระแสไฟฟ้านับหมื่นโวลต์วิ่งเข้าปะทะเนื้อตัวจนทั้งหล่อนและทั้งเขาช็อกไม่ต่างกัน

“เธอ...เข้ามาทำไม”

น้ำเสียงของเขาไม่ได้เข้มข้นเหมือนกับสองครั้งก่อนหน้า แต่กระเส่าและอันตรายยิ่งนัก

หล่อนขยับตัวก้าวถอยหลังหนีตามสัญชาตญาณ ดวงตากลมโตเสหลบดวงตาสีฟ้าเข้มที่ตอนนี้เรืองรองดุดันอย่างหวาดกลัว

“ดิฉัน...เข้ามา...”

“หาฉัน?”

เดมอนแทรกขึ้นก่อนที่หล่อนจะทันได้พูดจบ และเขาที่ทั้งเนื้อทั้งตัวมีเพียงเสื้อคลุมสีเข้มเพียงตัวเดียวเท่านั้นก็ย่างสามขุมเข้ามาหา สายตาของเขาดุดันและหิวกระหาย

“ไม่ใช่นะคะ คุณแม่บ้านใหญ่ให้ดิฉันมา...”

“ฉันรู้ ไม่ต้องพูดต่อแล้ว”

ท่าทางของเดมอนน่ากลัวเหลือเกิน แถมสายตาของเขาที่มองจ้องมาตอนนี้ก็ราวกับจะฉีกทึ้งเสื้อผ้าของหล่อนให้ออกไปจากตัว และจากนั้นก็...

โอ้...ไม่นะ เดมอนคงไม่ทำแบบนั้น...

พะแพงพยายามคิดในแง่ดี

“เอ่อ...ถ้านายน้อยต้องการพักผ่อน ดิฉัน...ออกไปก่อนก็ได้ค่ะ”

หญิงสาวรีบหมุนตัวตั้งใจจะกระโจนออกจากห้องนอนของเดมอน แต่เรียวแขนถูกอะไรบางอย่างที่แข็งกระด้างกุมเอาไว้เสียก่อน หล่อนรีบหันมามอง และก็พบว่าสิ่งที่แข็งกระด้างคืออุ้งมือของเดมอนนั่นเอง

“เอ่อ...นายน้อย...”

กลีบปากอิ่มสั่นระริก ดวงตากลมโตเบิกกว้างด้วยความตื่นตระหนกหวาดหวั่น

เดมอนบอกตัวเองให้ถอยห่างจากผู้หญิงตรงหน้าซะ เพราะหล่อนคือตัวอันตราย แต่แรงดึงดูดที่มีต่อกันนั้นช่างมีอิทธิพลรุนแรงเหลือเกิน จนเขาสุดจะห้ามปรามตัวเองได้อีก

“จะไปไหน”

“คือ...คือว่า...ดิฉัน...” ใบหน้านวลแดงก่ำ สายตาสีฟ้าเข้มที่จับจ้องมองมาเหมือนประเมินราคาค่าตัวยิ่งทำให้หล่อนร้อนผะผ่าวไปทั้งเนื้อตัว “จะ...ออกไปก่อนค่ะ”

“ไม่ต้อง อุตส่าห์มาแล้วนี่”

สายตาของเขาทวีความร้อนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ มองราวกับกำลังจะลากหล่อนขึ้นเตียงไม่มีผิด หล่อนตัวสั่นเทา รู้สึกกระอักกระอ่วนใจเป็นที่สุด อยากจะหนีไปจากตรงนี้เสียให้รู้แล้วรู้รอด แต่สองขากลับไร้เรี่ยวแรงขึ้นมากะทันหัน แถมไอร้อนจากอุ้งมือใหญ่ที่ตรึงแขนเรียวเอาไว้ปลุกปั่นให้เลือดสาวเดือดพล่านอย่างน่าตกใจ

“นาย...นายน้อยหมายถึง...อะไรเหรอคะ”

เขาระบายยิ้มหยัน โน้มใบหน้าหล่อจัดลงมาหา จนหล่อนได้กลิ่นลมหายใจของเขาเลยทีเดียว

“ฉันรู้ว่าเธอต้องการอะไร”

“เอ่อ...ดิฉันขึ้นมา...ทำความสะอาดค่ะ”

“ทำความสะอาดร่างกายของฉันสินะ”

คำตอบหยันๆ ของเขาทำให้หล่อนต้องรีบส่ายหน้าปฏิเสธอย่างรวดเร็ว

“ไม่ใช่ค่ะ ดิฉัน...มาทำความสะอาดห้องให้นาย...นายน้อยน่ะค่ะ”

หล่อนอธิบายไปหอบไป และก็ยิ่งทำให้เขายิ้มหยันมากยิ่งขึ้น

“ถ้าฉันไม่รู้มาก่อนว่าเธอมาจากที่ไหน ฉันคงเชื่อการแสดงของเธอ”

นี่เขา...กำลังพูดบ้าอะไรเนี่ย

ดวงหน้างามส่ายไปมาน้อยๆ กลีบปากอิ่มขยับเผยอเปล่งคำพูดตะกุกตะกักออกมา

“คือดิฉัน...มาทำความสะอาดตามคำสั่งของคุณแม่บ้านใหญ่จริงๆ ค่ะนายน้อย”

เดมอนอมยิ้มหยัน หรี่ตาแคบมองหน้าอกอวบอิ่มที่กำลังสะท้อนขึ้นลงในชุดฟอร์มของคนใช้อย่างพิจารณา ก่อนจะพบว่าเจ้าหล่อนมีหน้าอกหน้าใจที่ใหญ่โตจริงๆ และมันก็ทำให้ความต้องการดิบเถื่อนของเขาพุ่งกระฉูดขึ้นอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

เขาต้องได้แม่สาวใช้คนนี้!

และเดี๋ยวนี้ด้วย!

เดมอนทั้งเกลียดทั้งหงุดหงิดในความหื่นกระหายของตัวเอง ไม่เคยเลย ไม่เคยมีช่วงเวลาไหนเลยที่ผู้ชายหยิ่งยโสเช่นเขาจะต้องการผู้หญิงสักคนเร่งด่วนแบบนี้

สมองรางเลือน การต่อต้านจางหายไปในอากาศ เมื่อผู้ชายเอาแต่ใจอย่างเดมอนเลื่อนมือต่ำลงมายังบั้นท้ายอวบและกอบกุมความเต่งตึงของแก้มก้นสาวเอาไว้เต็มมือ เขาบีบแรงๆ และดันให้ร่างของหล่อนยิ่งแนบชิดกับความกำยำของตัวเอง ดวงตากลมโตเบิกกว้าง ครางอู้อี้อยู่ภายใต้รอยจูบดุดันของเดมอน เมื่อหล่อนรับรู้ได้ถึงความแข็งชันที่ดุนดันอยู่บริเวณหน้าท้อง

มันคืออะไรทำไมหล่อนจะไม่รู้ล่ะ แต่ทำไมมันแข็งนัก...

ดวงตาของพะแพงเบิกกว้างก่อนจะปิดปรือลงเมื่อความร้อนฉ่าจากปลายลิ้นสากที่พุ่งทะยานเข้ามาภายในอุ้งปากสาวเล่นงาน หล่อนครวญครางอย่างลืมตัว และสิ่งเดียวที่สมองรับรู้อยู่ในตอนนี้ก็คือรสชาติจากปากของเดมอนเท่านั้น

ปากที่ประกบแน่นและขยับเคลื่อนไหวร้อนแรง ลิ้นสากอุ่นชื้นที่ตวัดหยอกเย้าอยู่ภายในอุ้งปากสาว หล่อนกำลังเป็นอะไร ทำไมถึงรู้สึกร้อนฉ่าราวกับมีใครมาสุมไฟเอาไว้ที่ช่องท้องแบบนี้ ทำไม...ทำไมแรงต่อต้านที่ควรจะมีถึงได้จางหายไปจนหมดสิ้น ตอนนี้สิ่งเดียวที่ต้องการก็คือเขา

“อืมมม...แบบนี้สิ ถึงจะใช่ตัวตนของเธอ”

เดมอนถอนจุมพิต จ้องมองเจ้าของปากอิ่มแสนหวานเมื่อเจ้าหล่อนขยับกายบดเบียดเข้ามาหาอย่างจงใจเชิญชวน

“เธอร้อนแรง ฉันรู้ดี...”

เขาครางใกล้ๆ ใบหูของหล่อนด้วยน้ำเสียงพึงพอใจ ในขณะที่หล่อนยังคงมึนงงกับสิ่งที่เกิดขึ้น

“นาย...นายน้อยคะ คือว่า...”

“ไม่ต้องพูด แค่ทำในสิ่งที่ฉันต้องการก็พอ”

แล้วปากของหล่อนก็ถูกประกบจูบอีกครั้ง คราวนี้เขาจูบอย่างเร่าร้อนดุดันและเร่งเร้าให้หล่อนตอบสนองด้วยอารมณ์เดียวกัน หล่อนพยายามต่อต้าน แต่ก็ไม่อาจจะต่อสู้กับความเชี่ยวชาญของเดมอนได้ ไม่ช้าก็ต้องเผยอปากจูบตอบเขา ยอมให้ปากร้อนรุ่มบดขยี้อย่างเต็มอกเต็มใจ

เดมอนคำรามออกมาด้วยความพึงพอใจ เขาถอนปากจากเรียวปากอิ่มบวมช้ำ ไล่แทะเล็มลงไปตามซอกคอระหง ดูดเม้มขบกัดจนผิวสาวแดงช้ำ จากนั้นก็ลากลิ้นเลียต่ำลงไปตามผิวเนื้อที่โผล่พ้นอาภรณ์เรื่อยๆ นิ้วยาวปลดเปลื้องเสื้อผ้าที่หญิงสาวสวมใส่อยู่อย่างเชี่ยวชาญ กระดุมทุกเม็ดถูกแกะออกจากรังดุมด้วยความชำนาญ ไม่ช้าสาบเสื้อก็แยกกว้างออกจากกัน เผยโฉมปทุมถันอวบสล้างที่ใหญ่จนต้องกะพริบตามองซ้ำๆ ให้เห็นเต็มสองตา

“โอ้...ใหญ่มาก...ของจริงหรือเปล่าเนี่ย”

คำถามของเขาไม่ได้ทำให้หล่อนได้สติเท่ากับสัมผัสจากมือหนาที่กอบกุมลงบนเต้าสวยไร้ราคี

“อื้อ...อย่าค่ะ...”

หล่อนปัดป้องสุดแรง แต่ข้อมือเล็กก็ถูกรวบไปไพล่ไว้ด้านหลัง ทรวงอกแอ่นหยัดโชว์หราแก่สายตาคมกริบ หล่อนแสนจะอับอาย พยายามวิงวอนให้เขาปลดปล่อย แต่เขาไม่สนใจเลย เพราะเขาก้มหน้าลงมาซุกไซ้ที่ร่องอกอวบ แม้จะมีบราเซียร์ห่อหุ้มเอาไว้ แต่ความร้อนจากริมฝีปากและลิ้นสากที่ตวัดเลียผิวนุ่มเนียนก็ทำให้หล่อนสะท้านอย่างรุนแรง

“อื้อ...อย่า...อย่าค่ะ...นายน้อย...อย่า...”

เขาไม่สนใจคำวิงวอนของหล่อนเหมือนเดิม เพราะวินาทีต่อมา นิ้วยาวสีแทนก็เอื้อมไปด้านหลัง ปลดตะขอบราเซียร์ทรงโบราณออกไปจากตัวของหล่อน

“ว้าว...ทั้งใหญ่ ทั้งสวย”

เสียงชื่นชมจากลำคอของเขาไม่ได้ทำให้หล่อนรู้สึกอายน้อยลงเลย หล่อนพยายามวิงวอน พยายามขอร้อง แต่ผลก็เหมือนเดิม เมื่อเขาไม่สนใจ และเอาแต่จ้องมองเต้าทรวงของหล่อนด้วยสายตาหิวกระหาย แต่เดมอนไม่ได้หยุดแค่มอง เพราะเขายังก้มหน้าลงมาหาทีละนิด ก่อนจะใช้ลิ้นสีสดแลบเลียไล้ยอดถันสีกุหลาบของหล่อนไปมา

“อ๊ะ...อื้อ...อย่า...”

หล่อนสะท้านไปทั้งตัว ความรู้สึกยามที่ยอดอกถูกลิ้นสากโลมเลียมันแสนวิเศษนัก ไม่อาจจะบรรยายออกมาเป็นคำพูดใดได้เลย รู้เพียงแต่ว่าหล่อนเสียดเสียวไปทั้งร่าง ทุกครั้งที่เขาตวัดลิ้นเลียลงมาสัมผัสบนยอดปทุม เสียงครางแผ่วเบาก็ดังเล็ดลอดออกมาจากปากอิ่มโดยไม่รู้ตัว

“นายน้อย...อ๊า...”