นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 127

"จริงๆ นะ ซูฉิงน่ะหล่อนเป็นนางวันทอง เธออ่อยผู้ชายไปทั่ว ไม่สมกับที่คุณดีกับเธอขนาดนั้น"

สวีหว่านเอ๋อร์พูดเรื่องไม่ดีเกี่ยวกับซูฉิงไม่หยุด "ก่อนหน้านี้เธอก็เคยกิ๊กกับเฉินจุนเหยียนมาก่อน และเธอก็ยังมีความสัมพันธ์กับหลินหนานด้วย และตอนนี้ที่ฝรั่งเศสเธอยังออกไปบาร์กับผู้ชายกลางดึกอีก หยุนเฉิงเธอแอบสวมเขาให้คุณ ทำไมคุณถึงไม่เข้าใจเนี่ย"

"หุบปาก" ฮ่อหยุนเฉิงรำคาณกับคำพูดยาวเหยียดของสวีหว่านเอ๋อร์มาก เขาดึงเนคไทของเขาออกอย่างหงุดหงิด เขายกมือขึ้นและมองดูนาฬิกาของเขา

ซูฉิงไปเข้าห้องน้ำนานแล้ว ทำไมเธอยังไม่กลับมาอีก?

เธอคงไม่โกรธจนกลับไปก่อนหรอกนะ?

ฮ่อหยุนเฉิงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและโทรไปหาซูฉิง กลับพบว่าซูฉิงปิดเครื่อง

ฮ่อหยุนเฉิงกังวลใจเล็กน้อย เขาลุกขึ้นยืน และเดินไปทางห้องน้ำ

"หยุนเฉิง คุณจะไปไหน?" สวีหว่านเอ๋อร์ถาม

ฮ่อหยุนเฉิงไม่สนใจเธอเลย

สวี่หว่านเอ๋อร์ลุกขึ้นและรีบตามไป

แววตาของเธอมีแววตาแห่งความโหดเหี้ยมส่องประกายออกมา

ดูจากเวลาแล้ว แอนนี่น่าจะจัดการสำเร็จแล้วใช่ไหม?

ซูฉิง ครั้งนี้แกหนีไม่พ้นแน่!

.......

ห้องน้ำ

ซูฉิงยืนอยู่หน้าอ่างล้างหน้า ตบหน้าตัวเองด้วยน้ำเย็น และเงยหน้ามองดูตัวเองในกระจก

เมื่อคืนเธอนอนไม่หลับ ใบหน้าของซูฉิงซีดเผือดเล็กน้อย โดยเฉพาะรอยคล้ำใต้ตาทั้งสองข้างที่เห็นได้อย่างชัดเจน

อันที่จริง การกระทำของของฮ่อหยุนเฉิงเมื่อกี้ไม่ได้ทำให้หัวใจของซูฉิงเต้นแรงขนาดนั้น

ซึ่งปกติแล้วฮ่อหยุนเฉิงเป็นคนเคร่งขรึม และทำตัวเหินห่าง เมื่อเขามาสารภาพกับเธอต่อหน้าทุกคน

ถ้าเป็นคนอื่นก็คงจะซาบซึ้งมาก

แต่ประโยคที่ฮ่อหยุนเฉิงพูดถึง "ถังถัง" เมื่อคืนนี้ ทำให้ซูฉิงแยกไม่ออกว่าฮ่อหยุนเฉิงรู้สึกอย่างไรกับเธอจริงๆ

เธอหลับตาและนวดขมับของเธอ ซูฉิงหายใจเข้าลึกๆ สองสามครั้งพยายามขับอารมณ์ที่สับสนนี้ออกไปจากใจของเธอ

ทันใดนั้น เธอก็รู้สึกเย็นวาบที่ต้นคอ วัตถุของแข็งทิ่มเธอเอาไว้ขยับเขยื้อนไม่ได้ รู้สึกได้ถึงสิ่งแหลมคมมาก

มันคือมีดพกที่คมกริบ!

ซูฉิงตกใจมาก และลืมตาขึ้นทันที

ในกระจก ซูชิงเห็นว่าเป็นแอนนี่ที่กำลังถือมีดจี้เธออยู่

"แอนนี่ คุณจะทำอะไร?" ซูฉิงพูดอย่างใจเย็น

ในใจเธอกลับรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย เธอมัวคิดเรื่องต่างๆ จนแอนนี่เข้ามาเธอก็ยังไม่รู้สึกตัวเลย

ทั้งหมดเป็นความผิดของฮ่อหยุนเฉิง!

ถ้าไม่ใช่เพราะเขา เธอจะฟุ้งซ่านได้อย่างไร?

"ซูฉิงวันนี้เป็นวันตายของแก!" แอนนี่พูดอย่างโหดเหี้ยมพร้อมกับกดมีดลงที่คอของซูฉิง

ไม่คิดเลยว่าวันนี้จะราบรื่นขนาดนี้ แอนนี่รู้สึกมีความสุขเล็กน้อย

ทุกสิ่งที่เธอเคยได้รับมาก่อนหน้านี้ ครั้งนี้มันจะต้องย้อนกลับไปหาซูฉิงนับพันเท่าหมื่นเท่า!

ซูฉิงขมวดคิ้วเล็กน้อย ครั้งที่แล้วแอนนี่ยังไม่ได้เรียนบทเรียนอีกเหรอ? ยังคิดจะมาหาเรื่องเธออีก?

ถ้าอย่างนั้นเธอก็ไม่เกรงใจแล้ว

"แอนนี่ บรูซไม่ได้อยู่ในห้องจัดเลี้ยงเหรอ? คุณจะไม่ไปหาเขาเหรอ?" ซูชิงพูดนิ่งๆ

ทันทีที่เธอได้ยินชื่อบรูซ แอนนี่ก็เบิกตากว้างทันที "ซูฉิง นังสารเลว! ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ บรูซจะเลิกกับฉันได้อย่างไร?"

เมื่อคิดถึงความเย็นชาที่บรูซมีต่อเธอ คิดถึงตอนนี้ที่เธอไม่มีที่ไปต้องไปพึ่งโจเซฟ อารมณ์ของแอนนี่ก็พลุ่งพล่านขึ้นมาทันที "ถ้าไม่ใช่เพราะวันนั้นเธอทำให้ฉันอับอายต่อหน้าทุกคน ตอนนี้ฉันจะเป็นยังไง !"

เสียงกระดูกดังกร๊อบ แขนของชายคนนั้นหัก และความเจ็บปวดก็แผ่ไปทั่วร่าง เขาล้มลงกับพื้นทันที

ซูฉิงบินกระโดดถีบไปที่หน้าอกของชายอีกคน

"อ๊าก!" เสียงร้องโอดครวญก็ดังขึ้น และชายสองคนก็ล้มลงไปที่พื้น

พวกเขาคาดไม่ถึงว่าผู้หญิงตรงหน้าที่ดูบอบบางจะกล้าหาญและแข็งแกร่งได้ขนาดนี้ เธอทั้งโหดเหี้ยมและรวดเร็ว

เมื่อเห็นฉากตรงหน้า แอนนี่ก็ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะได้สติกลับคืนมา

แอนนี่ตะโกนใส่ชายสองคนบนพื้นที่กำลังคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวด "พวกแกมันไร้ประโยชน์ ยังไม่รีบลุกขึ้นมาจับมันอีก!"

"แอนนี่ เธอพอเถอะ" ซูฉิงกล่าวอย่างเย็นชา

ที่จัดการสองคนนั้นเมื่อกี้นี้ เธอใช้กำลังของเธอไป 80% และคาดว่าชายสองคนนั้นจะต้องนอนบนเตียงเป็นเวลาสองสามเดือนกว่าจะหาย

รอยยิ้มอันเยือกเย็น ปรากฏขึ้นบนริมฝีปากของซูฉิง "แอนนี่ ถึงตาเธอแล้ว"

"ซูฉิง แกจะทำอะไร?" สีหน้าของแอนนี่ดูหวาดกลัวขึ้นมา

เธอคิดไม่ถึงเลยว่าซูฉิงจะต่อสู้เก่งขนาดนี้!

แม้แต่ชายร่างสูงที่แข็งแกร่งสองคนนี้ ก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของซูฉิง

ซูฉิงหลับตาลงและมองไปที่มีดพกบนพื้น แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า "เมื่อกี้เธอไม่ได้จะกรีดหน้าของฉันหรอกเหรอ? ตอนนี้ฉันควจะทำเหมือนเธอไหม? ว่ามาสิ เธอจะให้ฉันทำหรือเธอจะทำเอง?"

"ซูฉิง แก แกมันนังสารเลว แกอย่าเข้ามานะ!" แอนนี่ค่อยๆ ถอยหลังไปที่ประตู พยายามหาโอกาสหนีออกจากห้องน้ำ

แต่ซูฉิงไม่เปิดโอกาสให้เธอเลย

ขณะที่แอนนี่กำลังถอยหลังไปที่ประตู ซูฉิงก็คว้าแขนของแอนนี่และผลักเธอเข้าไปข้างใน

แอนนี่ล้มลงกับพื้นทันที

ตอนที่ฮ่อหยุนเฉิงมาถึงห้องน้ำ เขาก็ได้ยินเสียงตึงตังดังอยู่ข้างใน

"ซูฉิงเธอไม่เป็นไรใช่ไหม?" เสียงของฮ่อหยุนเฉิงเต็มไปด้วยความกังวลและประหม่า