นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 136

"ซูฉิง ฉันอยู่นี่" เสียงของฮ่อหยุนเฉิงดังมาจากระยะไกล

ซูฉิงรู้สึกโล่งใจก่อนจะรีบเดินไปตามเสียง

"ไม่ใช่ให้นายรอฉันอยู่ตรงนั้นเหรอ ทำไมถึงเดินไปทั่วล่ะ?" น้ำเสียงของซูฉิงตำหนิเล็กน้อย

ผู้ชายคนนี้ไม่รู้ว่าตัวเองยังป่วยอยู่หรือไง? ทำเอาซะเธอตกใจหมด

ฮ่อหยุนเฉิงไม่รู้ว่าไปจะจับนกกระจอกเล็กสองตัวได้จากไหน เขายกมุมริมฝีปากขึ้นแล้วพูดว่า "รสชาตินกกระจอกน่าจะอร่อยนะ"

"นาย...ไปจับนกกระจอก? ทำไมนายไม่พักผ่อนดีๆ" ซูฉิงรีบประคองฮ่อหยุนเฉิงและบ่นว่า "นายยังมีไข้อยู่นะ"

"เธอเป็นห่วงฉันเหรอ?" ฮ่อหยุนเฉิงที่เมื่อกี้กินผลไม้ป่าไป ตอนนี้เขารู้สึกสบายตัวขึ้นมาก ทั้งยังเห็นซูฉิงเป็นห่วงเขามากขนาดนี้ก็รู้สึกดีอย่างอดไม่ได้

ซูฉิงกลอกตามองเขา "ฉันไม่ห่วงนายแล้วจะไปห่วงใคร?"

"จริงสิ ทางนั้นมีถ้ำนะ เราไปพักข้างในกันเถอะ" ระหว่างทางกลับ ซูฉิงเห็นเนินเขาที่อยู่นอกป่า มีถ้ำบนภูเขาซึ่งน่าจะสามารถหลบลมหลบฝนได้

ทั้งสองเดินเข้าไปในถ้ำ และภายในถ้ำก็อบอุ่นมาก

"นายพักผ่อนเถอะ อย่าไปไหนอีกล่ะ เดี๋ยวฉันจะออกไปหาสมุนไพรให้นายก่อน" ชูฉิงบอกกับฮ่อหยุนเฉิง จากนั้นจึงไปที่ภูเขาเพื่อค้นหาอย่างละเอียด

สวรรค์ย่อมเมตตาคนที่มีความเพียร ในที่สุดซูฉิงก็เจอสมุนไพรสองสามชนิดบนยอดเขาที่ขจัดอาการร้อนในและลดการอักเสบ

เมื่อซูฉิงกลับไปที่ถ้ำอีกครั้ง ก็มีกลิ่นหอมอันลอยออกมา

ซูฉิงดมกลิ่น "หอมจังเลย!"

เสียงทุ่มนุ่มของฮ่อหยุนเฉิงดังขึ้น "มากินนกกระจอกย่างเร็ว"

ซูฉิงมองอย่างตั้งใจ และเห็นฮ่อหยุนเฉิงถือกิ่งไม้ที่มีนกกระจอกย่างสองสามตัวและแผ่กลิ่นหอมออกมา

"ลองชิมดูสิ" ฮ่อหยุนเฉิงส่งนกกระจอกย่างให้ซูฉิง

ทว่าซูฉิงกลับไม่รับ เธอหยิบสมุนไพรที่เธอเก็บมาแล้วแปะลงบนบาดแผลของฮ่อหยุนเฉิง

"รู้สึกยังไงบ้าง?" ซูฉิงเงยหน้าถาม

ฮ่อหยุนเฉิงเหยียดแขนโอบซูฉิง "ฉันไม่เป็นอะไน"

สมุนไพรที่ซูฉิงเก็บมาออกฤทธิ์ดีมาก ไข้ของเขาลดลงในคืนนั้น วันรุ่งขึ้นสีหน้าก็กลับมาเป็นปกติ

นับว่าหินก้อนใหญ่ในหัวใจของซูฉิงได้ล่วงลงพื้นทันที

ดูเหมือนว่าทักษะทางการแพทย์ของเธอจะยังไม่ถดถอย

ไม่กี่วันต่อมา ร่างกายของฮ่อหยุนเฉิงก็ฟื้นตัวได้ที่แล้ว

ฮ่อหยุนเฉิงไม่เป็นอะไรแล้ว ซูฉิงก็เริ่มมีแรงคิดถึงเรื่องอื่น

เธอเหลือบมองชายที่อยู่ข้างๆ และถามว่า "ฮ่อหยุนเฉิง นายคิดบ้างไหมว่าการที่เครื่องบินเราตกไม่ใช่เรื่องบังเอิญ?"

ฮ่อหยุนเฉิงหรี่ตาลงเล็กน้อยก่อนที่ใบหน้าหล่อเหลาของเขาจะเปลี่ยนเป็นเย็นชา

อันที่จริงขณะที่เครื่องบินตก เขาเองก็คิดไว้แบบนั้น

ประสิทธิภาพของเครื่องบินเจ็ตส่วนตัวของเขานั้นดีมากมาเสมอ ทั้งยังมีการตรวจสอบอย่างสม่ำเสมอ เป็นไปไม่ได้เลยที่จู่ๆ จะมาเสียการควบคุม

คำอธิบายเดียวนั้นก๋คือเครื่องบินถูกแอบทำอะไรก่อนที่เครื่องจะขึ้น

จะเป็นใครกัน?

ตั้งแต่กัปตันจนถึงลูกเรือ ต่างก็เป็นพนักงานเก่าแก่ของบ้านตระกูลฮ่อ ทั้งยังจงรักภักดีมาโดยตลอด

ยิ่งไปกว่านั้น เครื่องตกครั้งนี้พวกเขาก็ไม่รู้ว่าจะเป็นหรือจะตาย ไม่มีคนเอาชีวิตมาล้อเล่นหรอก

เขาขมวดคิ้ว "อันที่จริงฉันก็สงสัยว่าการตายของพ่อฉันในตอนนั้นไม่ใช่อุบัติเหตุ"

"นายหมายความว่า...คนที่แอบจัดการเครื่องบินก็ทำร้ายพ่อนายจนตาย?" ใบหน้าของซูฉิงเริ่มจริงจัง

ถ้าใช่ล่ะก็ คนๆ นี้น่ากลัวมาก

ฮ่อหยุนเฉิงถอดเสื้อคลุมออก ถือเสื้อคลุมไว้ในมือที่ใหญ่และโบกมันอย่างต่อเนื่อง

คนบนเรือสำราญเหมือนจะเห็นซูฉิงและฮ่อหยุนเฉิงแล้วและกำลังแล่นมาทางนี้

ในที่สุดก็มีคนมาแล้ว! พวกเขารอดแล้ว!

หัวใจของซูฉิงเต้นรัวเร็ว

เรือสำราญลำนี้...ช่างดูคุ้นตา

ยิ่งเข้าใกล้พวกเขามากขึ้นเรื่อยๆ ในที่สุดซูฉิงก็เห็นได้ชัดเจนว่าเรือสำราญลำนี้เป็นของคุณปู่!

ซูฉิงกอดแขนฮ่อหยุนเฉิงอย่างดีใจ "นั่นเรือสำราญของคุณปู่ล่ะ!"

ฮ่อหยุนเฉิงกอดซูฉิงแน่น "ต้องเป็นปู่ของเธอที่ได้รับสัญญาณความช่วยเหลือของเธอแน่"

"อื้ม" ซูฉิงพยักหน้าอย่างหนักแน่นก่อนจะโบกมือไปที่เรือสำราญ และตะโกนว่า "คุณปู่! หนูอยู่นี่!"

ท่านผู้เฒ่าซูยืนอยู่บนดาดฟ้าเรือ และทันทีที่เขาเห็นซูฉิงและฮ่อหยุนเฉิง ก็ถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอก

โชคดีที่หลานสาวคนสำคัญของเขาไม่เป็นอะไร

เรือสำราญเข้าใกล้เกาะ ยังไม่ทันหยุดนิ่ง ซูฉิงก็ลากฮ่อหยุนเฉิงกระโดดขึ้นเรือ

"คุณปู่ หนูคิดว่าจะไม่ได้เจอคุณปู่อีกแล้ว!" เมื่อเธอเห็นท่านผู้เฒ่าซูผู้น่ารัก ดวงตาของซูฉิงก็เปลี่ยนเป็นสีแดงทันที

"ฉิงฉิง หลานไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว" ท่านผู้เฒ่าซูเข้ามาประคองหลานสาวที่รักของเขา มองขึ้นมองลง หลังจากยืนยันว่าเธอไม่เป็นไรถึงได้วางใจ

จมูกของซูฉิงแสบขึ้นมาก่อนจะเอื้อมมือออกมาถู "คุณปู่ หนูสบายดีค่ะ โชคดีที่ฮ่อหยุนเฉิงเขาช่วยหนูไว้"

ฮ่อหยุนเฉิงที่ขายาวก้าวมาด้านหน้าก่อนจะเอื้อมมือออกจับมือซูฉิง ทั้งยังยกยิ้มมุมริมฝีปากเบาๆ มองไปทางท่านผู้เฒ่าซูและเรียกด้วยความเคารพ "คุณปู่"

เมื่อเห็นความสนิทสนมของทั้งสองคน ทั้งยังได้ยินคำที่ฮ่อหยุนเฉิงเรียก ท่านผู้เฒ่าซูก็เข้าใจในทันที ก่อนจะลูบเคราและหัวเราะอย่างเริงร่า "ฮ่าฮ่า ในที่สุดพวกเธอสองคนก็คบกันแล้ว ดีมาก ดีมาก!"