นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 162

ซูฉิงขึ้นขืน แต่ก็ถูกมือทั้งสองข้างของเขาจับไว้

ฮ่อหยุนเฉิงแรงเยอะขนาดนี้ ก็จับข้อมือเล็กของเธอได้อย่างง่ายดาย

ลิ้นของเขาพยายามดันให้เธออ้าปากออก แล้วก็เข้าไปข้างใน......

เดิมที่ฮ่อหยุนเฉิงคิดแค่อยากจะลงโทษผู้หญิงที่ใจร้าย แต่รสชาติของเธอนั้นดีมาก เป็นรสชาติที่คุ้นเคย

ตั้งแต่ไหนแต่ไรมา เขาก็ถูกฮ่อหยุนเฉิงบีบบังคับมาตลอด

ภาพเหตุการณ์ในเมื่อก่อนที่ใช้ชีวิตกับซูฉิง อย่างมีความสุข ทันใดนั้นก็เกิดขึ้นมาในหัวของฮ่อหยุนเฉิง

ความสูงระดับหนึ่งแสนฟุต เธอที่กอดเขาแน่ พูดด้วยน้ำแสงยืนยันกับเขาว่า

"ฮ่อหยุนเฉิง ตอนนี้ฉันจะบอกคำตอบกับนาย"

"ฮ่อหยุนเฉิง คำตอบของฉันก็คือ ฉันตกลง"

"ชีวิตต่อไปนี้ ฉันจะใช้ชีวิตกับนาย"

"ไม่ว่าเป็นหรือตาย "

วันนั้นเธอพูดกับเขาอย่างนี้ เธอจำไม่ได้แล้วหรอ

ในหัวที่เกิดเป็นภาพเมื่อวันวานผุดขึ้นไม่หยุด จูบของฮ่อหยุนเฉิงไม่รู้ว่าเป็นจูบที่อ่อนโยนตั้งแต่เมื่อไหร่

ทันใดนั้น เขาก็รู้สึกว่าพวกเขาตกอยู่ในห้วงแห่งรัก เขาคิดว่าเธอไม่เคยจากไปไหนเลย

ทั้งสองที่คลอเคลียกอดกันอยู่ อุณหภูมิของห้องท่านประธานก็ค่อยๆ เพิ่มสูงขึ้น.....

ฮ่อหยุนเฉิงที่ควบคุมอารมณ์จูบอยู่นาน แล้วก็พูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่า"ซูฉิง......."

เขาพูดยังไม่ทันจบ ทันใดนั้นก็มีเสียงผู้หญิงดังขึ้นมาขัดจังหวะเขา"พี่เฉิง พี่กำลังทำอะไร......."

ฮ่อหยุนเฉิงหันกลับไปมอง ก็เป็นว่าผู้หญิงตรงหน้าเป็นถังรั่วอิง

เขาตกใจพูด"ถังถังหรอ เธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?"

ถังถัง?

ซูฉิงใจเต้นแรงขึ้นมา

เธอใช้แรงผลักฮ่อหยุนเฉิงจน ด้วยความโมโห"ฮ่อหยุนเฉิง นายพอได้แล้ว!"

เขาเห็นเธอเป็นอะไร?

เขามีถังถังอยู่แล้ว ยังมาทำอย่างนี้กับเธอ คิดจะทำให้เธออับอายหรอ?

ถังรั่วอิงมองมาด้วยความเสียใจ มองภาพที่อยู่ตรงหน้าอย่างไม่อยากจะเชื่อ ฮ่อหยุนเฉิงจูบกับซูฉิงงั้นหรอ

ซูฉิงยังมายุ่งกับฮ่อหยุนเฉิงอีกหรอ

ถังรั่วเหมือนจะเข้าใจแล้ว แต่ก็เก็บความรู้สึกไว้เป็นอย่างดี แล้วก็กัดฟันพูดเบาๆ "พี่เฉิง ขอโทษด้วยค่ะ เมื่อกี้ฉันลืมเคาะประตู ฉันไม่ได้รบกวนพี่ใช่มั้ย"

"พี่เฉิง ฉันมาเพื่อจะมาขอบคุณพี่ "แววตาของถังรั่วอิงกวาดมองไปที่หน้าของซูฉิงที่แดงก่ำ แล้วก็เก็บความริษยาไว้ในใจ ยิ้มพูดกับฮ่อหยุนเฉิงต่อ

"อืม "ฮ่อหยุนเฉิงยิ้มแหย

ถังรั่วอิงก้าวเข้ามา แล้วก็เอามือคล้องแขนฮ่อหยุนเฉิงอย่างสนิทชิดเชื้อ "ขอบคุณนะคะที่ย้ายคุณย่าไปโรงพยาบาลที่ดี และให้หมอดีๆ มารักษาคุณย่า ตอนนี้คุณย่าอาการดีขึ้นมากแล้วค่ะ ท่านยังถามหาพี่ด้วยนะ เมื่อไหร่จะมีเวลาว่าง รอให้ท่านหายดีแล้วท่าจะมาขอบคุณพี่ด้วยตัวของท่านเอง"

ฮ่อหยุนเฉิงยิ้มแหย พูดเสียงเรียบว่า"เป็นเรื่องที่ควรทำอยู่แล้ว"

ซูฉิงมองภาพบาดตาบาดใจที่อยู่ตรงหน้าก็สูดลมหายใจเข้าเพื่อควบคุมอารมณ์ ยิ้มแหยแล้วก็หันหลังเดินออกไป

"ซูฉิง........."ฮ่อหยุนเฉิงผลักถังรั่วอิงออกแล้วเดินตามออกไป

เธอก็น่าจะรู้ว่าหลายปีมานี้ พี่เฉิงตามหาฉันมาตลอด เพราะว่าหลายปีมานี้ ผู้หญิงที่เขารักมาตลอดก็คือฉัน

ไม่อย่างนั้น วันที่พวกเธอจัดงานหมั้นพี่เฉิงจะมาอยู่กับฉันแล้ว ก็คงไม่พยายามหาหมอที่ดีที่สุดมารักษาคุณย่าของฉันหรอก

ฉันสิถึงจะเป็นคนนั้น เขาบอกกับฉันเองว่า เขาจะมาสู่ขอฉัน"

"หรอ "ซูฉิงย้อนถามหน้าเรียบ

แม้ภายนอกซูฉิงจะดูเหมือนไม่แค่ แต่ภายในใจกลับเจ็บปวดมากที่สุด

ถังถังที่มาถือตัวเหนือกว่าต่อหน้าเธอ เป็นเพราะฮ่อหยุนเฉิงตามใจงั้นหรอ

เขาต้องการที่จะเหยียบเธอจมดินเลยรึไง

"แน่นอนสิ!"

หางตาของเธอมองเห็นเงาที่กำลังเดินมาทางเธอ ถังรั่วอิงก็ยกยิ้มแล้วเดินดินเข้าไปใกล้ซูฉิง

เหมือนกับว่าเธอจะไปชิดกับซูฉิงจากนั้นก็กระซิบให้ได้ยินกันเพียงสองคน "ฉันจะบอกเธออีกเรื่องหนึ่งนะ พี่เฉิงเขาบอกฉันว่า เธอหน้าไม่อายมาอ่อยเขา มายุ่งกับเขา เขาบอกว่าเธอทำให้รู้สึกขยะแขยง!"

ซูฉิงหน้านิ่งขรึม ฮ่อหยุนเฉิงพูดอย่างนั้นจริงหรอ เธอไม่รู้หรอก แต่ว่าถังรั่วอิงคนนี้ทำให้เธอรู้สึกน่าขยะแขยงมาก

"เธอออกไปห่างๆ ฉันเลยนะ !"ซูฉิงที่เห็นถังรั่วอิงเข้ามาใกล้เธอก็ใช้แขนผลักเธอออก

"โอ๊ย!"ซูฉิงยังไม่ทันได้แตะเธอ ถังรั่วอิงก็ตะโกนร้องขึ้นอย่างน่าสงสาร แล้วก็ร่วงลงไปกองกับพื้น ร้องขั้นมาด้วยความเจ็บปวด"พี่ซู ทำไมพี่ต้องผลักฉันด้วย"

ฮ่อหยุนเฉิงที่ลงลิฟต์มาแล้วมองเห็นภาพเหตุการณ์นี้

"ถังถัง เป็นอะไรมั้ย"ฮ่อหยุนเฉิงก้าวเท้ายาวๆ เข้ามาพยุงถังรั่วอิงขึ้น

ถังรั่วอิงก็ซบเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของฮ่อหยุนเฉิง ร้องไห้ตาแดงก่ำ"พี่เฉิง ขอโทษ ไม่ว่าฉันจะขอโทษพี่ซูยังไง เธอก็ไม่ยกโทษให้ฉัน ฉันไม่ดีเอง ฉันใช้ไม่ได้........"