นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 170

หลังจากวางสาย ใบหน้าของฮั่วหยุนเฉิงก็เครียดขึง เต็มไปด้วยความกังวลและความตึงเครียด

เขาถึงขนาดที่ไม่กล้าเชื่อเล็กน้อยว่าซูฉิงเจอประสบอันตรายอย่างหิมะถล่ม

นี่เป็นไปได้อย่างไร ไม่ใช่เธอควรอยู่กับเฉินจุนเหยียนหรือ?

ทำไมจู่ๆเธอถึงไปที่ภูเขาฉางไป๋ แม้ว่าอาจารย์ฉีจะอยู่ที่นั่นจริง ๆ ทำไมเธอไม่บอกเขา เขาส่งคนไปก็ได้แล้ว

"ถังถัง เธอกลับไปก่อน ฉันมีเรื่องต้องไปสองสามวัน" ฮ่อหยุนเฉิงถอนความคิดกลับมา มองถังถังที่ยืนอยู่ข้างๆเขา กล่าวเสียงเย็น

ท่าทางเคร่งเครียดของฮ่อหยุนเฉิงเพื่อซูฉิงอีกแล้ว?!

รอยยิ้มบนใบหน้าถังรั่วอิงชะงักค้าง

บทสนทนาของฮ่อหยุนเฉิงและยวี๋น่า เธอที่อยู่ด้านข้างได้ยินอย่างชัดเจน

เดิมทีแล้ว ตอนที่ถังรั่วอิงได้ยินว่าซูฉิงประสบอันตราย ในใจก็รู้สึกดีอย่างอดไม่ได้

ความของโทรศัพท์เมื่อครู่ ซูฉิงไปที่ภูเขาชางไป๋เพียงลำพังเพื่อหาคนที่จะรักษานายท่านฮ่อ พบกับเหตุการณ์หิมะถล่ม

หิมะถล่ม ล้อเล่นแล้ว นั่นอันตรายอย่างมาก

ดีไม่ดีซูฉิงอาจถูกหิมะฝังไปแล้ว กลายเป็นศพที่แช่แข็ง

แต่เมื่อเห็นท่าทางที่ฮ่อหยุนเฉิงเป็นกังวลเกี่ยวกับซูฉิง อารมณ์ของถังรั่วอินก็ไม่ดีขึ้นมาอีกเลย

นังสารเลวซูฉิงต้องตามหาอาจารย์ฉีมารักษานายท่านฮ่อให้หาย แล้วมาเอาหน้ากับฮ่อหยุนเฉิง อยากเอาฮ่อหยุนเฉิงคืน!

โชคดีที่ท้องฟ้ามีตา ให้ซูฉิงเจอหิมะถล่ม!

คิดมาถึงตรงนี้ ถังรั่วอิงก็ดึงฮ่อหยุนเฉิงไว้ แสร้งถามอย่างห่วงใยว่า "พี่เฉิง เป็นอะไรไป?"

"ซูฉิงตกอยู่ในอันตราย ฉันต้องไปช่วยเธอ" น้ำเสียงฮ่อหยุนเฉิงเอ่ยอย่างแน่วแน่

"ฉันไปกับพี่ด้วย!" ถังรั่วอิงตามไปด้านหลังฮ่อหยุนเฉิง

แม้ว่าถังรั่วอิงจะคิดว่าตอนนี้ซูฉิงคงถูกหิมะฝังไปแล้ว แต่ถ้าฮ่อหยุนเฉิงช่วยซูฉิงออกมาได้จริงๆล่ะ?

เธอจะให้โอกาสนั้นแก่ซูฉิงได้อย่างไร

ฮ่อหยุนเฉิงชะงักฝีเท้า ขมวดคิ้วพูดว่า "ถังถัง ที่นั่นอันตรายมาก เธออยู่นี่เถอะ"

"แต่ฉันเป็นห่วงพี่" ถังรั่วอิงยังปฏิเสธ หงายไพ่แสดงความรู้สึก "พี่เฉิง พี่ลืมไปเหรอ ตอนที่เราถูกลักพาตัวไปในตอนนั้น ก็ตกลงกันแล้วที่จะตายด้วยกัน ตอนนี้พี่จะไปที่ที่อันตราย จะให้ฉันวางใจได้ยังไง"

เมื่อพูดถึงเรื่องในปีนั้น ในใจฮ่อหยุนเฉิงก็มีระลอกความรู้สึกบางอย่างไหลผ่าน

เขามองถังรั่วอิงอย่างลุ่มลึก "ถ้าอย่างนั้นเธอก็ไปกับฉัน แต่ที่นั่นอันตรายจริงๆ เธอต้องระวังตัว"

ถังรั่วอิงยิ้มแย้มพลางจับแขนของฮ่อหยุนเฉิง"มีพี่เฉิงคอยปกป้องฉัน ฉันไม่กลัวอะไรเลย!"

"งั้นก็ไปกันเถอะ!" ฮ่อหยุนเฉิงก้าวเท้าไปที่สนามบินอย่างเร่งรีบ

เขาเดินไปและบอกหลินเหยียนเฟิงไปด้วยว่าให้พาบอดี้การ์ดของตระกูลฮ่อทั้งหมดไปที่ภูเขาฉางไป๋เพื่อตามหาชูฉิง

"พี่เฉิง รอฉันด้วย!" แววดำมืดทอประกายในดวงตาของถังรั่วอินที่วิ่งไล่ตามเขาอย่างรวดเร็ว

เธอไม่เคยเห็นฮ่อหยุนเฉิงกังวลใจขนาดนี้มาก่อน เขามักจะสูงส่งและสง่างามอยู่เสมอ

แต่พอเผชิญกับเรื่องของซูฉิง ฮ่อหยุนเฉิงก็สูญเสียสติไป

ถังรั่วอินกำมือทั้งสองข้างแน่นอยู่ข้างลำตัว

เว้นเสียแต่ว่าซูฉิงจะถูกฝังอยู่ในหิมะ ไม่กลับมาอีก ไม่อย่างนั้นเธอจะไม่มีวันให้อีกฝ่ายจากไปแบบดีๆแน่!

"ฉันจะไปกับคุณ!" ถังรั่วอินมองฮ่อหยุนเฉิงด้วยสายตาอ้อนวอน

สิ่งที่เธอกลัวที่สุดตอนนี้คือฮ่อหยุนเฉิงจะหาซูฉิงพบ

ดีที่สุดคือซูฉิงกลายเป็นศพที่เย็นชืดไปแล้ว ถ้าซูฉิงยังมีชีวิตอยู่ และฮ่อหยุนเฉิงยังรู้สึกกังวลใจกับเธออย่างมากแบบในตอนนี้ ก็ยากจะรับประกันว่าความรู้สึกเก่าๆ ระหว่างทั้งสองจะไม่คืนกลับมา

ถังรั่วอินทำให้ซูฉิงและฮ่อหยุนเฉิงยกเลิกงานหมั้นได้อย่างยากเย็น จะมาพลาดเอาก้าวสุดท้ายได้อย่างไร!

ดังนั้นเธอจึงต้องอยู่เคียงข้างฮ่อหยุนเฉิงตลอดเวลา อย่างแรก ดูเหมือนว่าเธอห่วงใยเขา และประการที่สอง หากมีเหตุการณ์เปลี่ยนไปเธอก็สามารถปรับตัวได้ทันเวลา ยังไงซะจะไม่มีทางให้ซูฉิงคว้าหัวใจฮ่อหยุนเฉิงไปอีกแน่!

เมื่อคิดถึงตรงนี้ ถังรั่วอินก็โค้งริมฝีปากและพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงใจว่า "พี่เฉิงฉันรู้ว่าพี่เป็นห่วงคุณซู ฉันก็เป็นห่วงเธอเหมือนกัน เห็นพี่เป็นแบบนี้ฉันจะวางใจพักผ่อนคนเดียวได้ยังไง ให้ฉันไปด้วยเถอะนะ คนยิ่งเยอะยิ่งมีกำลังมาก บางทีฉันอาจจะยังช่วยได้บ้าง"

จากนั้นยวี๋น่าก็สังเกตเห็นถังรั่วอินที่อยู่ด้านหลังฮ่อหยุนเฉิง

เมื่อเห็นใบหน้าจริงใจของถังรั่วอินที่ราวกับว่าเธอห่วงใยซูฉิงจริงๆ ยวี๋น่าก็เยาะเย้ยในใจ

ถ้าไม่ใช่เพราะสิ่งที่ซูฉิงเคยพูดเกี่ยวกับถังรั่วอินก่อนหน้านี้ เธอคงจะถูกหลอกด้วยรูปลักษณ์ราวดอกบัวสีขาวของถังรั่วอิน

เหมือนว่าถังรั่วอินนี้จะรับมือได้ไม่ง่าย ดังนั้นจึงไม่น่าแปลกใจที่ฮ่อหยุนเฉิงจะถูกเธอทำให้ตาบอด ไปอยู่กับถังรั่วอินในวันหมั้น โดยไม่คำนึงถึงความรู้สึกของซูฉิง

ซูฉิงดีขนาดนี้มองไม่เห็น ไปคว้าเอาดอกบัวขาวลวงโลกดอกนี้

แต่ว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลามาคิดเรื่องพวกนี้ ที่เร่งด่วนกว่าคือต้องเร่งตามหาซูฉิงให้พบ

เมื่อพบซูฉิง ซูฉิงก็จะจัดการดอกบัวขาวดอกนี้ได้เอง

"รีบไปเถอะ!" ฮ่อหยุนเฉิงกระสับกระส่าย

เขาไม่สามารถรอได้อีกต่อไปแล้ว รอไม่ไหวที่จะหาซูฉิงให้พบ

"ประธานฮ่อ ไปเถอะครับ" หลินเหยียนเฟิงจัดการทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย เอ่ยอย่างยินดีว่า "พวกเราออกเดินทางได้ทุกเมื่อ"